Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Wyznaję

Jaume Cabré

Wyznaję

8.1

(4613 ocen) wspólnie z

28,80

Tę książkę czyta niemal cała Europa!

„Wielka powieść europejska", „przełom w literaturze", „powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu", „książka, która przeżyje nas wszystkich". Takie określenia padają od czytelników i krytyków, którzy mówią o książce Jaume Cabré, „Wyznaję”.

To trzymające w napięciu do ostatniej strony wyznanie miłosne i spowiedź człowieka starającego się przeniknąć istotę zła - w świecie i sobie samym. Historia chłopca dorastającego samotnie wśród książek, który musi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami. Za sprawą osiemnastowiecznych skrzypiec zagłębia się w mroki dziejów hiszpańskiej inkwizycji i piekła dwudziestowiecznej Europy.

Autor, jak jego bohater, urodził się w Barcelonie i uczył się gry na skrzypcach. Tak jak on porzucił je dla bardziej wyrafinowanego instrumentu - języka.

Cabré, którego pasją jest muzyka, skomponował tę powieść jak symfonię, z częstymi zmianami nastroju, tempa i głosu narracji. Bogactwo wątków, postaci, pomysłów literackich oszałamia i wzbudza zachwyt.

Jaume Cabré od lat uznawany jest za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Po wydaniu w 2011 roku znakomitej powieści „Wyznaję", mówi się o nim jako o jednym z najważniejszych pisarzy europejskich.

Paradoksalnie, jest bardziej ceniony w Europie niż w rodzinnej Katalonii. W Niemczech sprzedano ponad pół miliona egzemplarzy jego książek, we Włoszech, Francji czy Holandii - dziesiątki tysięcy.

Marginesy
Oprawa twarda

Wydanie: pierwsze

Data pierwszego wydania:
2013-02-20

ISBN: 978-83-63656-24-9

Tytuł oryginalny: Jo confesso

Liczba stron: 768

Marginesy

Format: 14.5x23.5cm

Cena detaliczna: 49,90 zł

Tłumaczenie: Anna Sawicka

Jaume Cabré w Xięgarni (cz.1)

Jaume Cabré w Xięgarni (cz.2)

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...