Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

1000 lat wkurzania francuzów

Stephen Clarke

1000 lat wkurzania francuzów

7.0

(530 ocen) wspólnie z

39,99

 

Z okazji jubileuszu 25-lecia Wydawnictwa W.A.B. zaproponowano kolekcjonerską, limitowaną serię utworzoną z wybranych książek W.A.B., tych które zdobyły szczególne zainteresowanie czytelników, wywołały ożywione dyskusje i zachwyciły uniwersalnymi walorami literackimi.
„Francuzi nienawidzili nas, nienawidzą i już zawsze będą nienawidzić.” - powiedział Arthur Wellesley, pierwszy książę Wellington. Te słowa stały się mottem książki „1000 lat wkurzania Francuzów” Stephena Clarke’a, autora serii bestsellerów „Merde”.
Clarke obala powszechne przekonania i mity, na których ufundowana została tożsamość narodowa Francuzów. Czy Francuzi zdobyli Anglię w 1066 roku? Nie, to byli Normanowie! Czy gilotynę wynalazł doktor Guillotin? Ależ nie, wymyślono ją w Yorkshire! A czy bąbelki w szampanie to dzieło słynnego Doma Pérignon? W żadnym wypadku, szampan francuską ma jedynie nazwę, a w rzeczywistości jest dziełem Anglików! To może bagietka jest francuska? Albo croissant? Stek? Nie, nie, nie!
Clarke opisuje tysiąc lat skomplikowanych i trudnych stosunków potężnych sąsiadów, których dzieli dwadzieścia mil kanału La Manche i wiele nierozwiązanych spraw...
Od wydawcy:
Historia na wesoło, jako ciąg anegdot, bywa... arcyciekawa. Udowadnia to Clark w swoim bestsellerowym cyklu popularyzującym dzieje tysiąca lat splątanych związków Francji i Anglii. Ukazuje - zawsze w kontrze do stereotypów - zawiłości politycznych układów i układzików, wielkich wojen i małych potyczek, a także historię materialną oraz życia codziennego.
Rzecz pokazana jest z bardzo osobistej perspektywy Brytyjczyka od kilkunastu lat mieszkającego w Paryżu. Cóż, o historii można opowiadać nudno lub ciekawie. Być może, gdyby w tak wyrazisty sposób pisano podręczniki do historii, zwiększyłby się krąg pasjonatów tej fascynującej nauczycielki życia.
„Niesamowicie zabawne.”
„The Sunday Times”
„Każdy, kto kiedykolwiek spotkał zarozumiałego kelnera w Paryżu albo pokonywał Boulevard Périphérique w sierpniu, pokocha tę książkę.”
„Daily Mail”
„Clarke niestrudzenie i z werwą obraża niemal każdy aspekt francuskiej historii i kultury.”
„Mail on Sunday”
„Stephenowi Clarke’owi udało się dokonać czegoś, co uważałem za niemożliwe: zacząłem żałować Nicholasa Sarcozy’ego!”
„The Spectator”
„Choć dzieli nas jedynie dwadzieścia mil, przepaść pomiędzy Anglią a Francją jest znacznie szersza. Clarke dokładnie przygląda się kanałowi (prowokacyjnie zwanemu angielskim), dekonstruując dziesięć wieków faktów i fikcji.”
„The Guardian”

Oprawa twarda

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-280-3676-5

Liczba stron: 640

Format: 130x200mm

Cena detaliczna: 39,99 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...