Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Diagnostyka edukacyjna

Diagnostyka edukacyjna

5.0

(1 ocena) wspólnie z

104,53

 

Po 14 latach od pierwszego wydania oddajemy w ręce Czytelników zaktualizowane wydanie podręcznika Diagnostyka edukacyjna.

Drugie wydanie podręcznika pogłębia podstawy psychologiczne diagnostyki edukacyjnej, poszerza i aktualizuje jej tematykę i literaturę, wprowadza Czytelnika w zagadnienia, które współcześnie zyskują na znaczeniu. Autor podręcznika wyodrębnił trzy główne bloki tematyczne dotyczące diagnozy osiągnięć uczniów oraz systemów edukacyjnych:

  • Przedmiot diagnozy. Ta część została poświęcona zagadnieniom uczenia się i kształcenia. Autor scharakteryzował modele uczenia się, koncepcję sprawczości i wspólnotowości w odniesieniu do ucznia oraz relacje między nauczaniem, wychowaniem i kształceniem. W tej części Czytelnik znajdzie także podstawowe informacje dotyczące paradygmatów diagnostyki oraz diagnozy edukacyjnej, a także charakterystykę pracy diagnosty w kontekście oczekiwanych kompetencji oraz wrażliwości etycznej.
  • Metody diagnostyczne. Druga część podręcznika zawiera podstawowe informacje na temat pomiaru jako podstawy diagnostyki edukacyjnej. Oprócz nabycia wiedzy na temat skal pomiarowych i narzędzi diagnozowania Czytelnik zapozna się z etapami pracy diagnosty, sposobami definiowania celów diagnozowania oraz konstruowania i ewaluacji narzędzi diagnozy. Autor scharakteryzował tu także nieformalne narzędzia diagnozy edukacyjnej.
  • Wyniki diagnozy. Ostatni blok tematyczny przybliża wiedzę na temat wyników procesu diagnozy edukacyjnej ucznia w sferze emocjonalnej i poznawczej. Autor opisał także zagadnienia związane z prowadzeniem egzaminów wewnętrznych oraz z diagnozą osiągnięć edukacyjnych na poziomie placówki edukacyjnej i kraju.

PWN
Oprawa miękka

Wydanie: 2

ISBN: 978-83-01-21732-7

Liczba stron: 356

Cena detaliczna: 119,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...