Dietetyka i sztuka kulinarna antyku i wczesnego Bizancjum II-VII w. Część 1. Zboża i produkty zbożowe w źródłach medycznych antyku i wczesnego Bizancjum II-VII w.

Książka przedstawia szczegółową analizę ewolucji poglądów starożytnych i wczesnośredniowiecznych autorów na temat dietetyki i ocenia wartość dzieł medycznych dla historii jedzenia i gastronomii. Autorzy przebadali wybrane traktaty medyczne i dietetyczne, spisane pomiędzy II i VII w. n.e., tj. od momentu ukonstytuowania się doktryn i poglądów dietetycznych za sprawą działalności i pisarstwa Galena aż do czasu skomponowania encyklopedii medycznej przez Pawła z Eginy i powstania anonimowego dzieła O pokarmach (De cibis). Poprzez te stulecia wypłynęło wiele pism i traktatów, które w zgodzie z założeniami szkoły hipokratejskiej podkreślały i rozpisywały rolę żywności w utrzymaniu i przywracaniu zdrowia; zebrane i porównywane, umożliwiają przegląd zmian i rozwoju w diecie ludności wschodniej części basenu Morza Śródziemnego.

Autorzy zajęli się fundamentalną grupą pokarmów, tj. zbożami i produktami zbożowymi, poddając drobiazgowym dociekaniom pszenicę (zwyczajną i twardą, płaskurkę, samop- szę, orkisz), jęczmień, proso i włośnicę ber, owies, żyto i ryż. Prezentowana praca może okazać się pomocna zarówno dla historyków, filologów, badaczy dziejów jedzenia, dietetyki i medycyny, jak i dla szerokiego kręgu fascynatów antyku i Bizancjum.

Pracę tę można śmiało nazwać pionierską. Sama klasyfikacja zbóż i produktów zbożowych spotykanych w literaturze antyku i wczesnego średniowiecza wymagała wnikliwego przejrzenia obszernej bazy źródłowej. A jeśli dodamy do tego aspekt dietetyczno-medyczny i przebadanie opinii autorów starożytnych na temat wpływu omawianych produktów na zdrowie, książkę z całą pewnością można uznać za przełomową. Nikt wcześniej ani w Polsce, ani poza nią, nie dokonał tak kompleksowej i przekrojowej analizy aspektów dietetycznych i medycznych antycznej i wczesnośredniowiecznej kuchni.

z recenzji prof. Piotra Kochanka (KUL)