Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Dwie epoki O celach w polskiej polityce zagranicznej. 1918–1939 i 1989–2015

Kornat Marek

Dwie epoki O celach w polskiej polityce zagranicznej. 1918–1939 i 1989–2015

9.0

(2 oceny) wspólnie z

37,80

 

Pomysł przygotowania książki porównującej cele polskiej polityki zagranicznej w czasach II RP oraz w pierwszym ćwierćwieczu III RP wydaje się równie oryginalny, co ryzykowny. Zwłaszcza, gdy jego realizacji podjęło się trzech uczonych, różniących się od siebie w istotny sposób poglądami, warsztatem naukowym, ale także pisarskim stylem. […] Rzecz jednak oczywiście nie w jednomyślności, ale w zachowaniu pewnego minimum spójności konstrukcyjnej, umożliwiającego czytelnikowi porównanie tytułowych „dwóch epok”. Cel ten udało się w moim przekonaniu w dużym stopniu osiągnąć. Otrzymaliśmy zwięzłą, syntetyczną analizę polityki zagranicznej II i III RP, która stanowi istotną nowość w polskiej literaturze naukowej.
prof. dr hab. Antoni Dudek (z recenzji wydawniczej)

Mamy do czynienia z innowacyjnym porównawczym studium polityki polskiej w dwóch okresach, napisanym przez trzech znakomitych historyków. Jest to unikalna praca, która powinna inspirować inne podobne próby. W dobie manipulacji historią jednym z możliwych antidotów są rzetelne studia porównawcze. Prezentowana książka wskazuje drogę do porównywania oraz zestawiania innych okresów i innych kombinacji państw […].
dr hab. Przemysław Grudziński (z recenzji wydawniczej)

Andrzej Friszke – ur. 1956 r., historyk, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Studiów Politycznych PAN (od 1990). Redaktor działu historycznego czasopisma „Więź” (od 1982), wykładowca dziejów Polski XX wieku w Collegium Civitas. Członek Kolegium IPN (1999–2006) oraz Rady IPN (2011–2016). Członek-korespondent PAN (od 2013).

Marek Kornat – ur. 1971 r., historyk, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Historii PAN (od 2000). Wykładowca na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (od 2008). Do jego głównych zainteresowań należą historia polskiej dyplomacji i stosunków międzynarodowych w XX wieku oraz dzieje polskiej myśli politycznej i sowietologii.

Ryszard Stemplowski – ur. 1939 r., prawnik, historyk, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Historii PAN (1969–1990). Szef Kancelarii Sejmu (1990–1993). Ambasador Polski w Londynie (1994–1999). Pierwszy dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (1999–2004). Wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Akademii Ignatianum. Prowadzi stronę internetową: www.stemplowski.pl.

Scholar
Oprawa miękka

ISBN: 978-83-738-3984-7

Liczba stron: 228

Format: 16.5x24.0cm

Cena detaliczna: 37,80 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...