Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Fontes Historiae Antiquae XXXVII Diodorus Siculus De bello Persico Diodor Sycylijski Wojny grecko-perskie

Ireneusz Ptaszek

Fontes Historiae Antiquae XXXVII Diodorus Siculus De bello Persico Diodor Sycylijski Wojny grecko-perskie

6.0

(1 ocena) wspólnie z

16,00

 

Bardzo wartościowe źródło historyczne dla kluczowego okresu w dziejach Grecji. Dlaczego kluczowego okresu? Wystarczy powiedzieć, że księga XI obejmuje lata 480/479-451/450 p.n.e. Oto przenosimy się do Hellady, którą właśnie mają zaatakować Persowie, wiedzeni przez króla Kserksesa (tzw. druga wojna perska). Wraz z Diodorem śledzimy odparcie najazdu perskiego, a później jesteśmy świadkami mniej więcej połowy pentekontaetii to jest pięćdziesięcioletniego okresu, który Ateńczycy i Spartanie rozpoczęli, walcząc ramię w ramię przeciw Persom, a zakończyli, walcząc przeciw sobie w wojnie peloponeskiej (431-404 p.n.e.).

Od strony literackiej przekaz tej księgi Diodora jest równie atrakcyjny, co od strony historycznej. Ale księga XI to nie tylko teatr wojenny Grecji i Azji Mniejszej. Właśnie ta część „Biblioteki Historycznej” Diodora każe nam pamiętać, że autor jest podstawowym (obok Timajosa) źródłem naszej wiedzy o historii Sycylii w latach 480-301 p.n.e. To między innymi dzięki niemu znamy przebieg bitwy pod Himerą, wiemy o wyprawie wodza sykulskiego Duketiosa. To Diodor dokładnie opisuje instytucję petalizmu (syrakuzańskiej wersji ostracyzmu) i przedstawia, jak po obaleniu Trasybulosa w Syrakuzach zakończyły się tyrańskie rządy Dejnomenidów i wprowadzono ustrój demokratyczny (tzw. druga demokracja).

Wydawnictwo Naukowe UAM
Oprawa miękka

Wydanie: pierwsze

Data pierwszego wydania:
2018-10-30

ISBN: 978-83-232-3368-8

Liczba stron: 168

Format: 160x230mm

Cena detaliczna: 16,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...