Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Kolega. Mirosław Neinert w rozmowie z Tomaszem Kowalskim

Tomasz Kowalski

Kolega. Mirosław Neinert w rozmowie z Tomaszem Kowalskim

8.3

(3 oceny) wspólnie z

49,87

 

KOLEGA” to wywiad rzeka z aktorem, reżyserem teatralnym, współtwórcą i dyrektorem teatru Korez w Katowicach. Mirosław Neinert opowiada o swoim życiu, twórczej drodze do aktorstwa, doświadczeniach ze sceną - od czasu studenckich kabaretów, poprzez występy w kościołach w trakcie trwania stanu wojennego, estradę szalonych lat dziewięćdziesiątych, aż po własny teatr. To niezwykle barwne życie prawdziwego, artystycznego włóczykija, który jeżdżąc po całej Polsce, Europie i Stanach Zjednoczonych nabywał doświadczenia scenicznego, spotykając przy okazji na swojej drodze, niezwykłe postacie życia kulturalnego i politycznego: Lech Wałęsa, Zenon Laskowik, Roman Kostrzewski z zespołu KAT i mnóstwo, mnóstwo innych, mniej lub bardziej znanych ludzi, często – trzeba to przyznać - dość oryginalnych. Opowiada o swoich przygodach, przywołując niezliczoną ilość anegdot, przedziwnych historii, wspominając miejsca, które czasem wydają się być nierzeczywiste (na przykład stary grobowiec na cmentarzu, w którym mieszkał, goszczący go, ksiądz). Przy okazji odbywamy sentymentalną podróż po latach 70, 80 i 90 w Polsce, na Dolnym Śląsku i oczywiście ukochanym przez Mirka, Górnym Śląsku.

Teatr Korez jest jedną najważniejszych scen Górnego Śląska i jemu też poświęcona jest znaczna część rozmowy. Dowiemy się, jak powstał Teatr Korez, skąd wzięła się jego nazwa, gdzie były jego początki i spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, co stoi za jego niewątpliwym sukcesem? Będziemy mogli również przeczytać, co o bohaterze wywiadu i jego teatrze myślą też inni: Katarzyna Tlałka, Robert Talarczyk, Marta Klubowicz, Bogdan Kalus, Grażyna Bułka, Elżbieta Okupska, Zbigniew Rokita, Dariusz Stach, Piotr Bułka i Sergiusz Brożek.



Tomasz Kowalski, Ślązak, katowiczanin. Pisarz i felietonista. Autor powieści i opowiadań. Tym razem zajął się rozmową. Rozmową z przyjacielem. Jak powiedział: ”Znam te historie opowiadane prze Mirka, przy okazji moich niezliczonych wizyt u przyjaciela. I nagle dojrzała we mnie myśl, że trzeba się z nimi podzielić z tymi wszystkimi, którzy Mirosława Neinerta cenią i kochają, którzy cenią i kochają teatr Korez, bo zarówno ja, jak i Mirek, jesteśmy już coraz starsi, niestety.”



"Mirosław Neinert - dyrektor teatru, aktor, konferansjer, gawędziarz. Mężczyzna o wagnerowskim głosie i poczuciu humoru godnym Monty Pythona. Skoro mowa o Anglikach: dżentelmen doskonały.
A nade wszystko: człowiek życzliwy ludziom i światu. Artysta.
Śląsk wiele mu zawdzięcza."

Tadeusz Sławek



„Jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć jak to się stało, że synek z Żagania, mieszkający dziś w Krakowie, stał się jedną z najbardziej charakterystycznych postaci współczesnego Górnego Śląska, powinien koniecznie przeczytać tę książkę. Ale jest ona nie tylko opowieścią o Mirku Neinercie, właścicielu najbardziej urzekającego głosu w naszym regionie. Jest także ciekawą historią o świecie artystów, o PRL i wolnej Polsce, a także o Śląsku, śląskości i Ślązakach (tudzież, a jakże!, Ślązaczkach).”

dr hab. Marek Migalski, prof. UŚ



„Znam Mirka Neinerta osobiście, aczkolwiek dopiero po przeczytaniu tej książki, mogę powiedzieć, że znam go dogłębnie. Fantastyczna podróż po Śląsku mojego dzieciństwa i wczesnej młodości. Jako aktorka i reżyserka teatralna, jestem także pełna podziwu dla drogi, jaką Mirek przebył, zanim stał się szacownym dyrektorem Teatru Korez. To wspaniały przewodnik dla młodych adeptów sztuki aktorskiej, pokazujący, że najważniejsza jest bezwarunkowa miłość do sceny. Że nie ma małych ról, małych scen i niewielkiej publiczności, jeśli tylko jest pragnienie grania.”

Aleksandra Popławska – aktorka



„Spotkanie i rozmowa dwóch autochtonów, wiedzie mnie do wspomnień z dzieciństwa i wczesnej młodości, kiedy Katowice były jedyną metropolią jaką znałem. Przyjeżdżałem tam z Będzina. Lektura nie tylko sprzyja wspomnieniom, ale jest również historyczną lekcją z jej wydarzeniami i wielkimi bohaterami śląskiej ziemi. Spotkanie Neinerta z Kowalskim ze zwykłej pogawędki, staje się w wielu miejscach filozoficznym dyskursem, poruszającym istotne sprawy, wykraczające często poza działalność i historię Teatru Korez i jego założyciela Mirosława Neinerta, człowieka pełnego pasji, prawdziwego twórcy. Z tej wyprawy wychodzę przesiąknięty dymem cygar i tylko to mi się tutaj nie podoba. Reszta to sól ziemi czarnej”

Wojciech Kalarus – aktor

Silesia Progress
Oprawa twarda

Liczba stron: 320

Silesia Progress

Format: 170x240mm

Cena detaliczna: 78,00 zł

Rok wydania: 2023

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...