Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Meksyk - między demokracją a dysfunkcyjnością

Derwich Karol

Meksyk - między demokracją a dysfunkcyjnością

7.5

(2 oceny) wspólnie z

39,00

 

Współcześnie można się spotkać ze stwierdzeniem, że świat wkroczył w erę postwestfalską, w której znaczenie państw narodowych zdecydowanie osłabło na rzecz podmiotów niepaństwowych. Jako dowód podaje się organizacje terrorystyczne, wielkie korporacje czy zorganizowane grupy przestępczości transnarodowej, które oddziałują na współczesne stosunki polityczne i gospodarcze. Kiedy jednak podejmowana jest refleksja na temat tego, jakie można podjąć kroki, by przeciwdziałać różnego rodzaju negatywnym zjawiskom, które zachodzą we współczesnym systemie międzynarodowym, zazwyczaj uwaga zwracana jest na państwo. Coraz częściej też czynniki wewnętrzne odgrywają rolę w funkcjonowaniu państwa w wymiarze międzynarodowym. Można więc stwierdzić, że choć system międzynarodowy jest dziś zdecydowanie inny niż kilka dekad temu, to państwo w dalszym ciągu jest jego najważniejszym aktorem.

Niniejsza publikacja stanowić ma odpowiedź na zapotrzebowanie w zakresie analizy funkcjonowania państwa w ogóle, a także konkretnego przypadku, jakim jest Meksyk. Od wielu lat kraj ten nie potrafi poradzić sobie z eksplozją przemocy związanej z funkcjonowaniem grup zorganizowanej przestępczości, jakie wyrosły na gruncie karteli narkotykowych zajmujących się produkcją i przemytem narkotyków do Stanów Zjednoczonych. Przyczyną tej niezdolności jest niemal całkowity rozkład instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne i egzekwowanie prawa. W połączeniu z nieefektywnym wymiarem sprawiedliwości powoduje to, że Meksyk stał się niemal modelowym przykładem państwa dysfunkcyjnego.



SPIS TREŚCI

Wstęp

Rozdział 1. Dysfunkcyjność państwa

1.1. Państwo

1.2. Państwo dysfunkcyjne

1.3. Państwo dysfunkcyjne jako przedmiot badań

Rozdział 2. System polityczny jako źródło dysfunkcyjności w Meksyku

2.1. Hegemonia partii rządzącej

2.2. Prezydent wobec hegemonii partii rządzącej

2.3. „Demokracja dysfunkcyjna”

Rozdział 3. Bezpieczeństwo publiczne

3.1. Eksplozja przemocy

3.2. Przestępczość zorganizowana

3.3. System bezpieczeństwa publicznego w Meksyku

3.4. Rozkład sił policyjnych

Rozdział 4. Wymiar sprawiedliwości i system prawa karnego

4.1. Wymiar sprawiedliwości i system prawa karnego w Meksyku

4.2. Dysfunkcyjność meksykańskiego wymiaru sprawiedliwości

4.3. Reforma konstytucyjna z 2008 roku

Rozdział 5. PRAWA CZŁOWIEKA

5.1. Wymiar instytucjonalny praw człowieka w Meksyku

5.2. Feminicidios

5.3. Wojna z narkotykami a prawa człowieka

Zakończenie

Bibliografia

Indeks nazwisk

Universitas
Broszurowa ze skrzydełkami

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-242-3142-3

Liczba stron: 328

Format: 13.9x20.6

Cena detaliczna: 39,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...