Oferowana Czytelnikowi książka jest reakcją na powyżej zasygnalizowane tendencje. Stanowi próbę połączenia dwóch ujęć: językowego, właściwego deskryptywnym pracom z zakresu języka polityki, które odpowiadają na pytanie – jaki jest język polityki, a także krytycznego podejścia politologicznego, które za wyzwanie przyjmuje poszukiwanie odpowiedzi na pytanie – dlaczego język polityki jest taki, jak opisano...
Język polityki nie jest wiodącą kategorią badawczą publikacji. Jest kategorią pomocniczą, ułatwiającą wprowadzenie i operacjonalizację kategorii wiodącej – komizmu. To komizm, a w znaczeniu użytkowym śmiech jest centralnym punktem monografii. Pytaniami, które doprowadziły do powstania książki, były te dotyczące miejsca i znaczenia śmiechu w przestrzeni politycznej, a także związku śmiechu ze zjawiskiem trapiącym współczesne życie polityczne – mową nienawiści. Czy wspólny rdzeń obu zjawisk, jakim jest dyskredytacja i wykorzystanie ujemnych cech wyśmiewanego podmiotu – ofiary dyfamacji, jest przypadkowy, czy raczej jest świadectwem występowania związku wyśmiewania z nienawiścią? Czy śmianie się, a następnie wyśmiewanie się, hejtowanie i nienawidzenie mają jakieś wspólne podłoże?
