Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Nauki Mistrzów

George Steiner

Nauki Mistrzów

5.6

(8 ocen) wspólnie z

23,01

 

Skomplikowana i subtelna gra władzy, zaufania i namiętności – wykłady o mistrzostwie George’a Steinera.

Los Angeles Times
Steiner pokazuje, na czym jego zdaniem polega nauczanie i uczenie się, jeśli podchodzi się do nich z pełnym sercem. Robert Boyers

W dzisiejszych rozmowach na temat edukacji nie wspomina się o „mistrzostwie”. Tymczasem to właśnie kontakt między mistrzem a uczniem omawia George Steiner w Naukach mistrzów.
Książka zagłębia się w niezwykle skomplikowaną i subtelną grę władzy, zaufania i namiętności, nasycających pedagogikę w najgłębszym sensie tego słowa. Oparte na wykładach wygłoszonych przez Steinera w 2001 r. na Harvard University Nauki Mistrzów przywołują słynne postacie: Sokratesa i Platona, Jezusa i uczniów, Wergiliusza i Dantego, Heloizę i Abelarda, Tyho Brache i Johanna Keplera, Baal Szem Towa, mędrców konfucjańskich i buddyjskich, Edmunda Husserla i Martina Heideggera, Nadię Boulanger i Knuta Rockne’go. Napisane wyrazistym językiem, pełne pasji wykłady są mistrzowskim przedstawieniem niezwykłej godności i zagrożeń, którymi przesycony jest związek między prawdziwym nauczycielem i uczniem.


Prof. George Steiner (Paryż, 1929 r.), członek honorowy American Academy of Arts and Sciences i oksfordzkiego Balliol College, odznaczony Legią Honorową, a przez Królewska Akademię Belgijską - Medalem Króla Alberta. W 1998 r. otrzymał nagrodę Trumana Capote za całość dorobku literackiego, w tym samym roku został wybrany na członka Akademii Brytyjskiej. Obecnie obejmuje katedrę literatury porównawczej na Oxford University oraz katedrę poetyki na Harvard University; członek nadzwyczajny Church College na Cambridge University. Współpracownik New Yorkera, Times Literary Supplement oraz The Guardian. Mieszka w Cambridge w Anglii.

Spośród jego prac naukowych można wymienić: Tolstoy or Dosotyevsky (1958), krytyczna analizę dzieła dwóch wielkich rosyjskich powieściopisarzy, The Death of Tragedy (1961), W zamku Sinbrodego: kilka uwag w kwestii przedefiniowania kultury (1971, wyd. polskie 1993), No Passion Spent: Essays 1978-96 (1996), Po wieży Babel (1975, wyd. polskie 2000). Ta ostatnia książka, poświęcona tłumaczeniu została zaadaptowana dla telewizji jako Tongues of Men. George Steiner jest też autorem powieści takich jak Proofs and Three Parables (1992) oraz The Portage to San Cristobal of AH (1981). W roku 1997 opublikował autobiografię Errata: an Examined Life, a wydana w roku 2001 książka Gramatyki tworzenia (wyd. polskie 2004) podejmuje tematy sięgające od kosmologii po poezję.

Zysk i S-ka
Oprawa miękka

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-750-6081-2

Tytuł oryginalny: Lessons of the Masters

Liczba stron: 196

Format: 125x195mm

Cena detaliczna: 32,90 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...