Monografia przedstawia zasady opodatkowania pochodnych instrumentów finansowych na gruncie pięciu rodzajów podatków: PIT, CIT, VAT, a także PCC oraz podatku od spadków i darowizn.
W książce czytelnik znajdzie odpowiedź na następujące pytania
jak na gruncie prawa podatkowego definiować poszczególne rodzaje pochodnych instrumentów finansowych?
jakie cechy pochodnego instrumentu finansowego determinują zasady jego opodatkowania?
jakie wydatki można uznać za związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych i które z nich można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
jaki wpływ na ustalenie zasad opodatkowania ma sposób wykonania pochodnego instrumentu finansowego,
w jaki sposób ustalić miejsce wykonywania prawa majątkowego wynikającego z umowy pochodnego instrumentu finansowego na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i ustawy o podatku od spadków i darowizn,
w jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania w przypadku cesji wierzytelności wynikających z umowy pochodnego instrumentu finansowego na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilno-prawnych i ustawy o podatku od spadków i darowizn?
w jaki sposób prowadzenie działalności gospodarczej wpływa na ustalenie zasad opodatkowania pochodnych instrumentów finansowych.
Publikacja jest przeznaczona dla doradców podatkowych, adwokatów, radców prawnych i sędziów. Zainteresuje również przedstawicieli administracji skarbowej, ekonomistów, księgowych oraz przedsiębiorców.
„Poza walorami naukowymi (w szczególności usystematyzowanie terminologii i zasad opodatkowania instrumentów finansowych) Autor podjął próbę odpowiedzi na szereg wątpliwości praktycznych związanych z opodatkowaniem pochodnych instrumentów finansowych. Na uznanie zasługuje odniesienie się przez Autora do zagadnień problematycznych oraz nieunikanie kontrowersyjnych i trudnych przypadków i polemiki, np. w zakresie przeciwdziałania praktykom unikania opodatkowania, kosztów finansowania dłużnego czy transgranicznych struktur hybrydowych.”
Dr hab. Marcin Jamroży
