Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Polsko-ukraińska współpraca wojskowa w polityce bezpieczeństwa Polski

Żyła Marek

Polsko-ukraińska współpraca wojskowa w polityce bezpieczeństwa Polski

84,00

 

Publikacja dedykowana jest środowiskom akademickim zajmującym się problematyką stosunków międzynarodowych, a szczególnie współczesnymi zagadnieniami bezpieczeństwa międzynarodowego. Wydawnictwo zostało opracowane na podstawie bogatej bazy dokumentacyjnej i znacznej ilości publikacji dotyczących relacji polsko-ukraińskich. Ze względu na aktualność i ważność poruszanych tematów będzie ono stanowić cenną pomoc w działalności dydaktycznej Akademii Sztuki Wojennej oraz dla innych ośrodków zainteresowanych problematyką stosunków polsko-ukraińskich w kontekście bezpieczeństwa obu państw, jak też wpływu ich współpracy na stabilność w subregionie Europy Środkowej i Wschodniej.

SPIS TREŚCI

Wstęp

Rozdział 1
Między współpracą a konfrontacją. Geneza współczesnych
polsko-ukraińskich stosunków wojskowych
1.1. Województwa południowo-wschodnie a bezpieczeństwo
I Rzeczypospolitej
1.2. Kontakty wojskowe na tle relacji społeczeństw polskiego
i ukraińskiego w okresie zaborów
1.3. Polsko-ukraiński sojusz polityczno-wojskowy z 1920 roku
i jego następstwa
1.4. Ukraińcy w II Rzeczypospolitej
1.5. Stosunki polsko-ukraińśkie w okresie II wojny światowej
i bezpośrednio po jej zakończeniu
1.6. Stosunki polsko-ukraińskie w okresie dwublokowego
podziału strefy wpływów
1.7. Wnioski

Rozdział 2
Ukraina i polsko-ukraińska współpraca wojskowa
w polityce bezpieczeństwa Polski po zakończeniu zimnej wojny
2.1. Polska polityka bezpieczeństwa do rozwiązania
Związku Radzieckiego
2.2. Polityka bezpieczeństwa wobec Ukrainy w okresie formułowania
narodowych doktryn bezpieczeństwa i obrony
2.3. Partnerstwo strategiczne Polski i Ukrainy po 1999 roku
2.4. Ośrodek prezydencki w kreowaniu polsko-ukraińskiej
współpracy wojskowej
2.5. Wpływ środowisk parlamentarnych na współpracę wojskową
2.6. Prezes Rady Ministrów i minister obrony narodowej
jako organy realizujące współpracę wojskową
między siłami zbrojnymi Polski i Ukrainy
2.7. Wnioski

Rozdział 3
Wybrane elementy polsko-ukraińskiej współpracy wojskowej
3.1. Współpraca szkoleniowa i szkoleniowo-operacyjna związków
taktycznych, operacyjnych oraz sztabów wojskowych
3.2. Współpraca w ramach programu Partnerstwo dla Pokoju
3.3. Polsko-ukraiński batalion sił pokojowych
3.4. Litewsko-Polsko-Ukraińska Brygada
3.5. Współpraca wojskowa w trakcie misji pokojowych
3.6. Realizacja natowskiego programu "otwarte drzwi"
3.7. Współpraca wojskówo-techniczna
3.8. Wnioski

Zakończenie

Bibliografia

Wykaz skrótów

Indeks nazwisk

Spis rysunków i tabel

Akademia Sztuki Wojennej
Oprawa miękka

ISBN: 978-83-752-3524-1

Liczba stron: 329

Format: 17.0x24.5cm

Cena detaliczna: 84,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...