Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Szymuś i Helenka

Janusz Kukuła

Szymuś i Helenka

16,80

 

JANUSZ KUKUŁA (ur. w 1953 r.) –reżyser radiowy, poeta, scenarzysta. W latach 1992–2006 i od 2009 roku do dzisiaj dyrektor – Główny Reżyser Teatru Polskiego Radia. Słuchowiska w reżyserii Janusza Kukuły reprezentowały radiofonię polską na międzynarodowych festiwalach sztuki radiowej (1993 – Berlin, 1994 –Moskwa, 1995 – Bolonia, 2013 – Turyn). Uczestnik międzynarodowych spotkań radiowych, laureat Prix Italia 1996 za reżyserię słuchowiska Andrzeja Mularczyka Cyrk odjechał, lwy zostały, Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia Bolimów 1998 za reżyserię słuchowiska wg dramatu Stanisława Wyspiańskiego Akropolisoraz Grand Prix Festiwalu Rzeszów 2000 za słuchowisko wg dramatu Wiesława Myśliwskiego Złodziej. Otrzymał nagrodęza reżyserię słuchowiska Ostatnia taśma Krappawg dramatu Samuela Becketta na I Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej – „Dwa Teatry – Sopot 2001”. Laureat Grand Prix II Krajowego Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2002” za reżyserię słuchowiska Cezarego Harasimowicza Dziesięć pięteroraz Grand Prix XIV Festiwalu „Dwa Teatry” za reżyserię słuchowiska Królowa i Szekspir wg dramatu EstherVilar (2014). Reżyserował spektakle multimedialne w Studiu Polskiego Radiaim. Witolda Lutosławskiego: Maraton z „Panem Tadeuszem” (1998), Juliusza Słowackiego godzinymyśli (1999), Wesele S. Wyspiańskiego (2001), Tryptyk rzymski Jana Pawła II (2003), Maria– spektakl poświęcony 100. rocznicy uhonorowania Marii Skłodowskiej-Curie Nagrodą Nobla (2003), Dalekie wybrzeża ciszy wg tekstów Jana Pawła II (2014). Scenarzysta i reżyser koncertu z okazji 75-lecia Polskiego Radia – Radio Pamięć (2000). 29 listopada 2010 roku w dniu 85. Rocznicy nadania przez Polskie Radio pierwszego słuchowiska, którym była Warszawianka, wyreżyserowałten dramat S. Wyspiańskiego w Studiu im. W. Lutosławskiego. W latach 1997–1999 w jego adaptacji i reżyserii słuchacze „Lata z radiem” poznali Trylogię Henryka Sienkiewicza w wydaniu dźwiękowym, w roku 2001 – Quo vadis, w roku 2002 – serial wg J.R. Tolkiena Władca Pierścieni. W Teatrze Ateneum – Scena 61 wyreżyserował spektakl Centurion. Opowieść o Krzyżu (2000), a w Teatrze Ziemi Mazowieckiej spektakl Miłość. Wydał powieść Miłość to znaczy oraz tomiki poezji: To znaczy i Znaczy. Wiersze z lat (2003). Laureat Złotego Mikrofonu (2000) oraz nagrody Rady Programowej Polskiego Radia (2013). Mistrz Mowy Polskiej (2015).

Adam Marszałek
Oprawa miękka

ISBN: 978-83-801-9393-2

Liczba stron: 47

Cena detaliczna: 16,80 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...