Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Wariatka, która czyta

Fox Marta

Wariatka, która czyta

7.0

(1 ocena) wspólnie z

40,00

 

O radości pisania najcelniej powiedziała w swoim wierszu Wisława Szymborska. Jest to radość wynikająca z kreowania światów, owego „wydania drugiego, poprawionego”, zależnego od wyobraźni twórcy. Ktoś, kto próbował pisać, czuje na czym polega możność utrwalania, „zemsta ręki śmiertelnej”. Radość pisania wynika też z władzy, którą pisarz sprawuje nad kreowanym światem, z nazywania, oczyszczania się lub z odwagi pokonywania nieśmiałości, poruszania tematów tabu. Jest w tej radości rodzaj pychy i próżności.
Natomiast radość czytania wiąże się z pokorą, podziwem dla innych, wdzięcznością za to, że ktoś nazwał, co czuję, odkrył i moje światy, wiódł mnie na wyspy szczęśliwe, pomagał rozumieć.
Uwielbiam się dzielić książkami, rozmawiać o nich, polecać te, które mój świat uczyniły bogatszym. A szczytem marzeń jest taka sytuacja, kiedy spotykam kogoś, kto w podobny jak ja sposób odczuwa, te same książki czytał i w kręgu ich wartości pozostał. Tajemne porozumienie polega wówczas na tym, by przywołać jakąś literacką sytuację, jednym zdaniem, słowem, i już wiedzieć, co za nią stoi, rozumieć wszystko bez zbędnych wyjaśnień. Jestem pewna, że dobro, którym się dzielę, na pewno się mnoży. To tak, jak z przyjaźnią i dobrymi uczuciami w sobie.
Ze Wstępu

Spis treści

Wstęp. Wariatka, która czyta
I. O poetach i poezji
1. Halina Poświatowska. O szmince w kieszeni i poetce, która wiedziała, że tam ją noszę
2. Facet od Reduty kontra facet od Mironczarni
3. Wisława Szymborska. Na poczekaniu, natychmiast, nareszcie i gdzie indziej
4. O Wisławie Szymborskiej szeptem
5. Anne Sexton. Wyfrunąć ze swojej głowy
6. Anna Czekanowicz. Pewnego dnia pokochasz ciemność
7. Emily Dickinson. Święta Panna Nikt z Amherst
8. Brodski wiedział wiele, trzeba mu zaufać
9. John Donne. W sypialni księdza dziekana
10. Jerzy Szymik. Spotkanie w słowie
11. Niecne wykorzystywanie Konstandinosa Kawafisa
12. Rainer Maria Rilke. A matka dała mu
na imię Maria
13. Renata Putzlacher. Pomiędzy miłością a miłością, czyli Narodziny + Życie + Śmierć
14. Allen Ginsberg. Coś niezwykłego w tej duszy
15. Zbigniew Joachimiak. Brakujący klawisz Keitha Jarretta
16. Ewa Filipczuk z zapałkami
17. Barbara Doniec. Totalna klęska przymiotników
18. Krystyna Lars zaprasza do nieba cały świat
19. Styczeń w marcu
20. Stanisław Krawczyk. Poeta od placków ziemniaczanych (1938–2015)
21. Wincenty Różański. To wiatr wszystko poplątał (1938–2009)
22. Majka Aulich już nie zatelefonuje, przejeżdżając przez Katowice (1948–2018) / 100
23. Tadeusz Kijonka. Zawsze Śląsk (1936–2017)
24. Krzysztof Gąsiorowski. Poezja to rzecz na serio(1935–2012)
II. O prozie
1. Adolf Rudnicki. Kochać za bardzo
(...)

Śląsk
Oprawa miękka

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-818-3000-3

Liczba stron: 328

Format: 16.0x23.5cm

Cena detaliczna: 40,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...