Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Współczesna myśl translatologiczna w krajach niemieckojęzycznych

Współczesna myśl translatologiczna w krajach niemieckojęzycznych

38,77

 

Antologia ukazuje najważniejsze kierunki rozwoju niemieckojęzycznego przekładoznawstwa na przestrzeni ostatnich 40 lat. Zebrane teksty naukowe reprezentują domeny myśli translatologicznej, w których badacze z krajów niemieckojęzycznych wyraźnie zaznaczyli swój wpływ, formułując ważne, a niekiedy wręcz przełomowe tezy. Artykuły takich autorów, jak Juliane House, Peter A. Schmitt, Peter Sandrini, Justa Holz-Mänttäri, Hans Vermeer, Paul Kußmaul, Günter Abel, Werner von Koppenfels, Andreas Poltermann, Markus Eberharter i Michaela Wolf, przedstawione tu po raz pierwszy w języku polskim, stanowią inspirujące uzupełnienie kanonu dzisiejszego przekładoznawstwa. Skierowanie się ku jednej kulturze pozwala na dostrzeżenie rozwoju tendencji translatorskich, na pełniejsze ukazanie przenikania się starych i nowych metodologii w odniesieniu do tekstów zarówno użytkowych, jak i literackich, a także na świadome podejście do (koniecznej) dynamiki zmian. Kierując się tymi założeniami, redaktorzy wraz z gronem doświadczonych, ale i debiutujących tłumaczy stworzyli pracę ciekawą i ważną nie tylko dla niemieckojęzycznych znawców problematyki translacji, lecz także dla wszystkich tych, którzy interesują się przekładem w ogóle.
Z recenzji dr hab. Renaty Dampc-Jarosz, prof. UŚ
Piotr de Bończa Bukowski – prof. dr hab., literaturoznawca, pracuje w Instytucie Filologii Germańskiej UJ, w którym pełni funkcję Kierownika Pracowni Translacji. Jest autorem kilku monografii, m.in. Friedricha Schleiermachera drogi przekładu. W kręgu problemów języka i komunikacji (2020). Wspólnie z Magdą Heydel wydał antologie: Współczesne teorie przekładu (2009), Polska myśl przekładoznawcza (2013) i Polish Translation Studies in Action: Concepts – Methologies – Applications (2019). Razem z Pawłem Zarychtą opublikował Między literaturami. Rozmowy z tłumaczami o pisarzach języka niemieckiego (2021). Jadwiga Kita-Huber– dr hab., prof. UJ, literaturoznawczyni w Instytucie Filologii Germańskiej UJ oraz prodziekan ds. badań naukowych na Wydziale Filologicznym UJ. Jest autorką kilku monografii, m.in. Jean Paul und das Buch der Bücher. Zur Poetisierung biblischer Metaphern, Texte und Konzepte (2015), Wyjść tłumaczowi naprzeciw. Miejsce tłumacza w najnowszych badaniach translatologicznych (2020, wraz z R. Makarską), Leseszenen. Poetologie – Geschichte – Medialität (2020, wraz z I. Hron i S. Schulte) oraz ostatnio Signaturen der Vielfalt. Autorinnen in der Sammlung Varnhagen (2024, wraz z J. Paulusem).

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Broszurowa ze skrzydełkami

ISBN: 9788323353553

Liczba stron: 295

Format: 15.8x23.5cm

Cena detaliczna: 51,45 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...