Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji

Opowieść o życiu pomiędzy dwoma nieprzystającymi światami

"Zabójca z miasta moreli" to wielowątkowa opowieść o Turcji rozdartej między Wschodem a Zachodem, islamem a islamofobią, przesiąkniętej konserwatyzmem i ponowoczesnością, tęsknotą za Europą i eurosceptycyzmem. W każdym z reportaży Szabłowskiego ważą się czyjeś losy, każdy bohater ma okazję przemówić pełnym głosem, opowiedzieć swoją historię, nierzadko zadziwiony własną odwagą, którą wyzwolił w nim polski reporter. Imigranci z Afryki, młode dziewczyny uciekające przed widmem zabójstw honorowych, Ali Agca — to zaledwie ułamek bajecznie kolorowego, choć niekoniecznie bajkowego korowodu, który prowadzi nas w głąb Turcji, do serca narodu, który — zainfekowany europejskością — gubi swój miarowy, tradycyjny rytm.


"Witek, rocznik 1980, stał się gazetowym specjalistą od nietypowych zadań. Dotarł do rodziny Ali Agcy, był wodzirejem na bezalkoholowym weselu, z al Dżazirą robił program o polskiej lustracji. Ale jego miłością jest Turcja, którą poznał jeszcze jako student, a dziś przemierza jako reporter ’Gazety’, opisując jej jasne i ciemne strony, od honorowych zabójstw po rewolucję seksualną."
Paweł Goźliński

"To książka o tym, jak niewygodnie jest stać w rozkroku. Nie jest to jednak poradnik fitnessowy, jeno porywająca opowieść o życiu pomiędzy dwoma nieprzystającymi światami."
Jacek Hugo-Bader

"Witold Szabłowski pisze o Turcji tak jak ja bym chciał pisać, gdybym znał się na Turcji."
Mariusz Szczygieł

"Po lekturze książki Szabłowskiego jestem przekonany, że rośnie nam drugi Kapuściński."
Konstanty Gebert

"Witold Szabłowski rozmawia z kierowcami ciężarówek, prostytutkami, profesorami – każdym, kto może pomóc mu zrozumieć dziwne i niepokojące oblicza współczesnej Turcji. [...] Jak Guliwer przygląda się krajowi, w którym polityka, przestępczość, poczucie humoru, gospodarka i życie codzienne zdają się postawione na głowie, a jednak wyglądają dziwnie znajomo. [...] Żaden angielskojęzyczny reporter nie opisał Turcji tak celnie."
„The Economist”