Powieść nie musi wskazywać rozwiązań, nie musi się kończyć, skoro żaden koniec nie jest ani potrzebny, ani możliwy. Zośka Papużanka wraca do sagi rodzinnej, lecz zamiast na narodzinach, skupia się na odchodzeniu. Żaden koniecto próba zrekonstruowania historii rodziny, która rodziną w gruncie rzeczy nie jest. To kilka pokoleń ludzi, którzy niewiele o sobie wiedzą i nie potrafią mówić o swoich trudnościach. Dzieci i wnuki Krystyny, tolerując jej dziwactwa, bezskutecznie starają się odszyfrować sekrety zmarłych, obalić mur nieporozumień, usłyszeć przemilczane historie, by odpowiedzieć sobie na pytanie, kim są i jak ich własne losy są splecione z losami przodków. „A może jedynie klaun w cyrku wie, kto naprawdę jest smutny, i tylko dziecko się nie śmieje?”, pyta Zośka. A ona umie opowiedzieć o życiu w taki sposób, że dziwimy się zwykłymi sprawami. I przez chwilę zaczynamy rozumieć wszystko. To rodzinna saga, w której żadna relacja nie jest taka, jaka się wydaje. Najodważniejsza powieść Papużanki, językowo zapiera dech. Sylwia Chutnik
Opis księgarni
"Żaden koniec" to podróż po krętych ścieżkach rodzinnej sagi, która jest jednak czymś więcej niż tradycyjną rodziną. To historia kilku pokoleń, które łączy więcej tajemnic i nieporozumień niż wspólnych wspomnień. Zośka Papużanka z wprawą portretuje członków rodziny, którzy często nie potrafią zrozumieć siebie nawzajem, nie mówiąc już o próbie zrozumienia przeszłości.
Dzieci i wnuki głównej postaci, Krystyny, są jak detektywi, próbujący rozwikłać zagadkę rodzinną. Starają się zrozumieć jej dziwactwa, poszukują wskazówek w milczeniu przodków, by zrozumieć, kim są i jakie znaczenie dla ich własnego życia ma historia ich rodziny. "A może jedynie klaun w cyrku wie, kto naprawdę jest smutny, i tylko dziecko się nie śmieje?", pyta Zośka. Ta powieść sprawia, że zastanawiamy się nad tym, co właściwie wiemy o naszych najbliższych.
Papużanka tworzy wielowarstwowy portret rodziny, gdzie nic nie jest takie, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Ta rodzinna saga zaskakuje, bawi i przeraża. W "Żadnym końcu" relacje rodzinne są skomplikowane, pełne sekretów i niezrozumiałych motywów, co tworzy jedyny w swoim rodzaju obraz relacji między pokoleniami. Ta powieść jest odważnym i zaskakującym spojrzeniem na rodzinę, pełnym zaskakujących zwrotów akcji, które odkrywają przed czytelnikiem niewygodne prawdy. A język Papużanki zapiera dech w piersiach, jest świeży, pełen metafor i dowcipu. Słowem kluczowym jest tu "odkrywanie" - zarówno tajemnic przeszłości, jak i głęboko ukrytych emocji aktualnych bohaterów. "Żaden koniec" to książka, która pozwoli Ci spojrzeć na rodzinę z zupełnie nowej perspektywy.
