Menu

Chudoba Ewa

Nie jest łatwo napisać książkę o literaturze i homoseksualności, jednakże Ewa Chudoba podjęła się tego trudnego zadania. Jej książka stanowi wprowadzenie do badań genderowych nad kanonem światowym i polskim, a ona sama demaskuje i nazywa szyfry, za pomocą których pisarki i pisarze ukrywali wieloznaczną seksualność. Literaci często posługiwali się kodem, którego źródła sięgają czasów kultury antycznej, a który stosowany przez stulecia szczególnie rozwinął się w XIX wieku. Kodowanie homoseksualności jest obecne w twórczości wielu klasyków, w tym polskich, i zostało pokazane na różnych przykładach.  W książce znajdują się rozdziały poświęcone pisarzom, których afiliacje z homoseksualnością są mniej lub bardziej jawne. Dobór zaprezentowanych autorów został podyktowany w większości przypadków nie tylko występowaniem w ich twórczości wątków homoseksualnych, ale także ich orientacją i upodobaniami w sferze seksualnej.  Na początku autorka wyjaśnia pojęcia związane z homoseksualnością i wprowadza w emancypację homoseksualistów w czasach nowożytnych. Sięga do życiorysów Safony, Sokratesa i Platona, przechodząc dalej do artystów i twórców coraz bardziej nam współczesnych ? od Szekspira i Marlowa, przez Walta Whitmana i Arthura Rimbauda do Andre Gide i Thomasa Manna. Osobno opowiada o miłości lesbijskiej (Radcliffe Hall, Virginia Woolf, Adrienne Rich...).Wśród polskich nazwisk pojawiają się Jarosław Iwaszkiewicz, Witold Gombrowicz, Jerzy Andrzejewski, Michał Witkowski, Narcyza Żmichowska, Maria Dąbrowska i Izabela Filipiak. Osobno wyjaśnione zostały takie pojęcia jak: transwestytyzm, kamp, closet, miłość platoniczna, androgyniczność, gej, lesbijka, gender, queer, homofobia...  Recenzent dr Błażej Warkocki uznał, że publikacja jest nowatorska, jedyna na polskim rynku wydawniczym, która podejmuje próbę odkrycia związku między literaturą a jednopłciową miłością i homoseksualną tożsamością.  ?
Córki Nawojki stanowią nowatorską propozycję zaprezentowania historii filozofii jako dyscypliny akademickiej z punktu widzenia kobiet uprawiających ją na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1897–1967. Publikacja daje zatem szansę zapoznania się z niebanalnymi losami filozofek krakowskich – od czasów autonomii galicyjskiej po PRL – takich jak: Stefania Tatarówna, Zofia Włodkowa, Maria Rosenblatt, Janina Suchorzewska, Izydora Dąmbska czy Danuta Gierulanka. Wyjątkowe kobiety przedstawione w monografii łączyła nie tylko pasja poznawcza, ale także wielość zainteresowań, uzdolnień, pól działania i aktywizm społeczny. Niniejsza publikacja ma przywrócić im należne miejsce w historii i historii filozofii. Recenzowany maszynopis jest pionierską próbą zarysowania dziejów kobiet-filozofek w UJ, zarówno pracujących w tej uczelni, jak i studiujących w niej. Prof. dr hab. Jan Woleński Jesteśmy absolwentkami filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Problematyka (nie)obecności kobiet w historii i ich narracja leżały w kręgu naszych zainteresowań od wielu lat. W latach 2013–2016 prowadziłyśmy badania na temat filozofek krakowskich. Ich owocem jest anto logia tekstów Filozofki na Uniwersytecie Jagiellońskim 1897–1967 (Kraków 2016) oraz niniejsza monografia. Ewa Chudoba, Anna Smywińska-Pohl