Hanna Pawlikowska-Gannon

Sofia Fielding nigdy nie mówiła o swojej przeszłości, wspominała jedynie, że przed przyjazdem do Londynu w wieku 18 lat, wychowywała się w małej wiosce na Krecie. Gdy jej córka Alexis, stojąca przed poważną decyzją życiową, postanawia poznać rodzinne sekrety, matka daje jej list do starej przyjaciółki Fotini, obiecując, iż wszystkiego dowie się od niej. Po przyjeździe do Grecji Alexis ze zdumieniem odkrywa, że Plaka leży o rzut kamieniem od dawnej kolonii trędowatych – osady na niewielkiej, kamienistej wysepce Spinaloga. Co wiąże obie kobiety z tym smutnym, zapomnianym przez Boga miejscem? Krok po kroku Alexis odkrywa historię swojej rodziny, a także wielki sekret, który od lat łączy kolejne pokolenia kobiet z niegościnną Spinalogą.

Coco Chanel – ikona XX wieku – stworzyła wizerunek nowoczesnej kobiety, zbudowała własne imperium mody. Jednak jej losy w latach 1941–1954 było owiane tajemnicą. Ta książka jako pierwsza ujawnia szokujące fakty z jej życia: kolaborację z nazistami, długoletni romans z niemieckim szpiegiem, współpracownikiem Goebbelsa, i pracę Chanel dla wywiadu niemieckiego i Himmlera.

Brigitte Bardot – to ja! Fantastyczna opowieść o najpiękniejszej kobiecie na świecie! Brigitte Bardot – francuska modelka, piosenkarka i aktorka filmowa, symbol seksu w latach 50. i 60. XX wieku, o której Charles de Gaulle mówił, że była „francuskim artykułem eksportowym równie ważnym, jak samochody Renault”. To ona wyznaczała trendy. Uznawana za prekursorkę wyzwolenia seksualnego, jako jedna z pierwszych odważyła się założyć bikini i kąpać topless na plażach Saint Tropez. Ikona stylu, kwintesencja kobiecości, od lat inspiracja dla wielu kobiet na całym świecie.

Elżbieta II, jedna z najdłużej panujących monarchów angielskich jest zagadką. Publicznie ogranicza się do optymistycznej  nieszczerości i pełnych rezerwy uśmiechów, prywatnie – wesoła, zabawna, ale też złośliwa, doskonała parodystka. Czołowy brytyjski dziennikarz opowiada fascynującą historię prawdziwej  Elżbiety.   Wstąpiła na tron mając zaledwie dwadzieścia pięć lat i przez sześćdziesiąt lat stoi na czele brytyjskiego państwa. Zna wielu światowych przywódców, wie więcej niż ktokolwiek inny o konfliktach i przyjaźniach największych mocarstw. Widziała, jak jej syn i następca, książę Karol, prowadzi cudzołożny romans, przeżyła śmierć księżnej Diany, niechęć obywateli i rodziny, bunt wnuków. Lecz nawet po wyjawieniu licznych rodzinnych sekretów, pomimo plotek, domniemywań i wielu załamań nigdy nie zaniedbała swoich obowiązków i nie powiedziała słowa o kłopotach, jakie przeżyła. Cena, jaką musiała zapłacić za ten pozorny spokój była ogromna. Andrew  Marr napisał książkę o kobiecie, która przez cały okres panowania tak skutecznie chroniła swoją prywatność, że wszyscy pytamy dziś: „Jaka naprawdę jest Elżbieta?”   Andrew Marr, dziennikarz autor wielu bestsellerów. Prowadzi w telewizji BBC  program Andrew Marr Show. Jego najbardziej znanej książce A History of Modern Britain towarzyszył serial telewizyjny BBC, który zdobył jedną z najbardziej prestiżowych nagród brytyjskiej telewizji. Marr mieszka w Londynie z żoną i trójką dzieci.

Wacław Niżyński – uważany za jednego z najwybitniejszych tancerzy XX wieku – odmienił oblicze baletu. Kariera Niżyńskiego wprawdzie nie trwała długo, ale jego układy choreograficzne – jak choćby kontrowersyjnie Święto wiosny – miały ten sam szokujący wpływ na balet, co dzieła Pabla Picassa na malarstwo. Krytycy i publiczność nazywali Niżyńskiego bogiem tańca. Uwielbiali go. Czcili. Burzliwy związek Wacława z impresariem Siergiejem Diagilewem przyczynił się do jego sławy. Ale kiedy Niżyński wymknął się spod kontroli Diagilewa i podczas tournée po Ameryce Południowej ożenił z młodziutką tancerką Baletów Rosyjskich, ich relacje osobiste i zawodowe legły w gruzach. Świat Niżyńskiego się zawalił, gdy Diagilew odwrócił się od niego, przez co Wacław nie mógł pracować ani tworzyć. Zaczęła się choroba psychiczna… W pierwszej od trzydziestu lat biografii Niżyńskiego, znana historyk Lucy Moore opowiada o tym geniuszu sceny i najbardziej wpływowych postaciach sztuki, pozwala spojrzeć na proces twórczy i relacje osobiste wielkich postaci kultury XX wieku. Wybitna biografia. Moore opowiada o Niżyńskim ze znawstwem, lekko i z wyobraźnią. „Sunday Times” W tej pięknie napisanej i wzruszającej biografii legendarnego tancerza i choreografa Lucy Moore ukazuje Niżyńskiego jako postać tragiczną – ale także jako jednego z największych rewolucjonistów dwudziestowiecznego modernizmu. Rosamund Bartlett Lucy Moore (ur. 1970) – pisarka i dziennikarka. Autorka m.in. bestsellerowej sagi o czterech indyjskich królowych Maharanis (2004), a także książek Liberty: The Lives and Times of Six Women in Revolutionary France (2007) czy Anything Goes: A Biography of the Roaring Twenties (2008). Mieszka w Londynie.

Pole krwi rozpoczyna głośny cykl kryminalny szkockiej pisarki Denisy Miny, którego bohaterką jest młoda dziennikarka Paddy Meehan. To zarazem pierwsza powieść Miny – nowej gwiazdy gatunku tartan noir – przełożona na język polski. Jest rok 1981. Osiemnastoletnia Paddy dostaje posadę gońca w Scottish Daily News. Z uporem walczy o pozycję w redakcji, nie zważając na brak wykształcenia, pieniędzy i niechęć rodziców do jej nowego zajęcia. W tym czasie całym Glasgow wstrząsa wiadomość o porwaniu i zabójstwie małego Briana Wilcoxa. Zbrodnię popełnili rzekomo dwaj nastolatkowie, Paddy jednak nie wierzy w oficjalną wersję wydarzeń i podejmuje ryzyko odkrycia prawdy na własną rękę. Artykuł o zbrodni ma być dla niej przepustką do lepszego świata. Jako katoliczka z emigranckiej rodziny musi jednak przede wszystkim stawić czoła społeczeństwu pełnemu seksistowskich uprzedzeń i bigoterii. Cykl, którego kolejne części poprowadzą nas przez mroczne Glasgow lat 80. i 90. zaczyna się w wielkim stylu. W marcu 2009 roku – Martwa godzina. Pole krwi może skutecznie uchodzić za bildungsroman w sztafażu kryminału. Najmocniejszą stroną książki jest tło społeczno-obyczajowe, ubóstwo i upośledzenie opisane surowym, proletariackim językiem z przebłyskami czarnego humoru i trafnej diagnozy socjologicznej. Mamy tu do czynienia z poważną, odpowiedzialną literaturą. Barbara Kopeć-Umiastowska Mina umiejętnie bawi się złożonością swoich postaci, szorstkich Szkotów klasy robotniczej, nie oszczędza brutalnych szczegółów, zachowując przy tym elegancki humanitaryzm. „Publishers Weekly” Powieść oferuje fascynujące spojrzenie na seksizm i niuanse wewnątrzredakcyjnej polityki, jednocześnie przypominając jak ciężko jest być biednym i ambitnym. „Booklist” Denise Mina (ur. 1966 r.) – skończyła prawo na uniwersytecie w rodzinnym Glasgow. Zajmowała się kryminalistyką, jednak dla pisarstwa porzuciła pracę na uczelni. Zadebiutowała w 1998 r. powieścią Garnethill, za którą otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Pisarzy Kryminałów John Creasy Dagger dla najlepszej debiutanckiej powieści kryminalnej. Wkrótce ukazały się kolejne części trylogii Exile (2000) i Resolution (2001), powieść spoza cyklu, Sanctotum (2002), oraz pierwsze tomy z cyklu o Paddy Meehan: Pole krwi (W.AB. 2008), Martwa godzina (premiera w marcu 2009) oraz The Last Breath (2007). Martwa godzina była nominowana do prestiżowej Edgar Award. Denise Mina pisze także opowiadania, sztuki teatralne i scenariusze komiksowe.

Pole krwi rozpoczyna głośny cykl kryminalny szkockiej pisarki Denisy Miny, którego bohaterką jest młoda dziennikarka Paddy Meehan. To zarazem pierwsza powieść Miny – nowej gwiazdy gatunku tartan noir – przełożona na język polski. Jest rok 1981. Osiemnastoletnia Paddy dostaje posadę gońca w Scottish Daily News. Z uporem walczy o pozycję w redakcji, nie zważając na brak wykształcenia, pieniędzy i niechęć rodziców do jej nowego zajęcia. W tym czasie całym Glasgow wstrząsa wiadomość o porwaniu i zabójstwie małego Briana Wilcoxa. Zbrodnię popełnili rzekomo dwaj nastolatkowie, Paddy jednak nie wierzy w oficjalną wersję wydarzeń i podejmuje ryzyko odkrycia prawdy na własną rękę. Artykuł o zbrodni ma być dla niej przepustką do lepszego świata. Jako katoliczka z emigranckiej rodziny musi jednak przede wszystkim stawić czoła społeczeństwu pełnemu seksistowskich uprzedzeń i bigoterii. Cykl, którego kolejne części poprowadzą nas przez mroczne Glasgow lat 80. i 90. zaczyna się w wielkim stylu. W marcu 2009 roku – Martwa godzina. Pole krwi może skutecznie uchodzić za bildungsroman w sztafażu kryminału. Najmocniejszą stroną książki jest tło społeczno-obyczajowe, ubóstwo i upośledzenie opisane surowym, proletariackim językiem z przebłyskami czarnego humoru i trafnej diagnozy socjologicznej. Mamy tu do czynienia z poważną, odpowiedzialną literaturą. Barbara Kopeć-Umiastowska Mina umiejętnie bawi się złożonością swoich postaci, szorstkich Szkotów klasy robotniczej, nie oszczędza brutalnych szczegółów, zachowując przy tym elegancki humanitaryzm. „Publishers Weekly” Powieść oferuje fascynujące spojrzenie na seksizm i niuanse wewnątrzredakcyjnej polityki, jednocześnie przypominając jak ciężko jest być biednym i ambitnym. „Booklist” Denise Mina (ur. 1966 r.) – skończyła prawo na uniwersytecie w rodzinnym Glasgow. Zajmowała się kryminalistyką, jednak dla pisarstwa porzuciła pracę na uczelni. Zadebiutowała w 1998 r. powieścią Garnethill, za którą otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Pisarzy Kryminałów John Creasy Dagger dla najlepszej debiutanckiej powieści kryminalnej. Wkrótce ukazały się kolejne części trylogii Exile (2000) i Resolution (2001), powieść spoza cyklu, Sanctotum (2002), oraz pierwsze tomy z cyklu o Paddy Meehan: Pole krwi (W.AB. 2008), Martwa godzina (premiera w marcu 2009) oraz The Last Breath (2007). Martwa godzina była nominowana do prestiżowej Edgar Award. Denise Mina pisze także opowiadania, sztuki teatralne i scenariusze komiksowe.