Monografia prezentuje wyniki badań naukowych na temat estońskiego systemu obrony narodowej. Autor ukazuje, jakie uwarunkowania historyczne, polityczne, społeczne i kulturowe wpłynęły na koncepcję obrony narodowej Republiki Estonii, oraz wyjaśnia, jakie zjawiska i zdarzenia (zewnętrzne i wewnętrzne) z lat 1991–2018 ukształtowały ten system. Ponadto analizuje strategiczne dokumenty planowania obronnego i rozwiązania prawno-organizacyjne oraz wskazuje na ich podstawie charakterystyczne cechy estońskiego modelu obrony narodowej. Organizacja systemu obrony narodowej Republiki Estonii została przedstawiona w podziale na obronę militarną i niemilitarną. Autor wyszczególnia również zadania i kompetencje naczelnych organów państwa oraz instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo (m.in. Estońskie Siły Obrony, Estońska Liga Obrony, Policja i Straż Graniczna, służby specjalne, Urząd ds. Systemów Informatycznych i inne). Oprócz aspektów naukowych monografia ma za zadanie umożliwić polskiemu czytelnikowi lepsze poznanie i zrozumienie Estonii i Estończyków.
