Katarzyna Karłowska

Według „Kirkusa” jedna z najlepszych powieści YA roku 2023. Winifred mieszka z ojcem w domu na cmentarzu, w pobliżu grobu swojej matki. Dziewczyna spędza czas samotnie, snując się ze swoim grubym psem między zaniedbanymi grobami. Przez to pojawiają się plotki, że cmentarz jest nawiedzony. Sprawą zaczyna się interesować firma organizująca wycieczki „po nawiedzonym Toronto” oraz kuzynka hochsztaplerka. Nawet ojciec Winifred jest przekonany, że cmentarz odwiedza jego ukochana zmarła żona. Wszystko się zmienia, gdy do dziewczyny zaczyna przychodzić prawdziwy duch nastolatki, która zginęła kiedyś tragicznie w pobliskim wąwozie. Od tej pory nic już nie jest takie samo. Winifred musi inaczej spojrzeć na życie, śmierć i miłość. Zwłaszcza na miłość… Winifred zabiera nas w emocjonującą podróż. Mistrzowsko łącząc horror, czarny humor i niesamowity romans, autorka prowadzi nas śladami bohaterów dręczonych przeraźliwym smutkiem. Nastrojowa, intymna i melodyjna – ta powieść wręcz śpiewa”. - „Kirkus Reviews”

Bridget Jones, uwielbiana singielka i światowy fenomen powraca... z brzuszkiem. Seria nieoczekiwanych, lecz typowych dla bohaterki zdarzeń doprowadza Bridget do upragnionej ciąży. Jak zwykle, nie wszystko idzie po jej myśli. Oczekiwanie na potomka stanie się dla Bridget pasmem niecodziennych wyborów żywieniowych, dziwacznych rad Pijanych Singielek i Zadufanych Mamusiek, wygłupów i amorów, radości i smutków. A całe to szaleństwo zdominuje jedno, wyjątkowo niezręczne pytanie: Kto jest ojcem?

Bridget Jones, uwielbiana singielka i światowy fenomen powraca... z brzuszkiem. Seria nieoczekiwanych, lecz typowych dla bohaterki zdarzeń doprowadza Bridget do upragnionej ciąży. Jak zwykle, nie wszystko idzie po jej myśli. Oczekiwanie na potomka stanie się dla Bridget pasmem niecodziennych wyborów żywieniowych, dziwacznych rad Pijanych Singielek i Zadufanych Mamusiek, wygłupów i amorów, radości i smutków. A całe to szaleństwo zdominuje jedno, wyjątkowo niezręczne pytanie: Kto jest ojcem?

W niesamowicie śmiesznej i długo wyczekiwanej powieści musi sobie odpowiedzieć na następujące pytania: CO ROBIĆ, gdy sześćdziesiąte urodziny twojej przyjaciółki wypadają w tym samym dniu, co trzydzieste urodziny twojego chłopaka? CZY LEPIEJ UMRZEĆ od botoksowego zakażenia czy z samotności, będącej skutkiem zmarszczek, których nie potraktowało się botoksem? CZY MOŻNA KŁAMAĆ na temat swojego wieku na internetowych portalach randkowych? CZY WSKAZANE JEST układać włosy suszarką, gdy jedno z twoich dzieci ma wszy na głowie? CZY DALAJ LAMA naprawdę publikuje na Twitterze, czy robi to za niego jego asystent? CZY JEŻELI posmarujesz sobie dłonie emulsją lip plumper, to też ci się powiększą jak usta? JEŚLI PRZEŚPISZ SIĘ Z KIMŚ po dwóch randkach i sześciu tygodniach esemesowania, czy będzie to to samo, jakbyś wyszła za kogoś po dwóch spotkaniach i sześciu miesiącach pisywania listów w czasach Jane Austen? Dumając nad tymi zagadnieniami i innymi dramatycznymi problemami naszych czasów, Bridget Jones przedziera się przez gąszcz wyzwań, czyhających na współczesną samotną matkę, a jednocześnie na powrót odkrywa swoją seksualność w - jak to nieuprzejmie i zupełnie nieadekwatnie mogą co poniektórzy określić - wieku średnim. „Wróciła, ona powróciła! Nasza ukochana bohaterka powraca po ponad dziesięcioletniej przerwie i od razu musi się zmagać z dwójką swoich dzieciaków, perspektywą romansu z młodym chłopakiem, wyniosłością zadowolonych z siebie wiekowych małżeństw, zbuntowaną techniką i rodzącymi się na naszych oczach mediami społecznościowymi”. VOGUE „Komediowe talenty Fielding – a nade wszystko jej wrażliwość na wszystko, co w naszej współczesnej kulturze staje się właśnie modne i potencjalnie, począwszy od Twittera, a skończywszy na internetowych portalach randkowych - po raz kolejny dochodzą tu do głosu. Książka niesie w sobie pozytywną energię nadzwyczaj rzadką we współczesnych powieściach”. ELLE „Dużo się zmieniło w życiu kochanej przez wszystkich londyńskiej singielki, od kiedy jej Dziennik po raz pierwszy oczarował świat w 1998 roku. W Szalejąc za facetem, bohaterka Helen Fielding jest już wdową z dwójką dzieci, kontem na Twitterze i «chłopczykiem zabawką» – ale wciąż jest czarująco zagubiona w świecie”. PEOPLE „W Dzienniku Bridget Jones Helen Fielding stworzyła nowy archetyp literackiej postaci kobiecej. Teraz wyprawiła ją na podbój XXI wieku. (Reguła nr 1: Żadnego esemesowania po pijaku). Fielding wciąż jest w znakomitej pisarskiej formie”. TIME

„Jestem aktorem jednej roli – gram siebie”. Karl Lagerfeld to współczesny mistrz couture. Ale również mistrz słów, które niczym roje meteorytów przelatują przez wszystkie liczące się media, żeby po chwili zgasnąć. Oto zgrabny wybór cytatów, który jest hołdem dla „szarej eminencji” świata mody. Prawdziwa kopalnia proroczych wypowiedzi dla fashionistek, terminatorów i mędrców świata mody. Róg obfitości złotych myśli – fantazyjnych, dowcipnych, nierzadko prowokacyjnych lub wręcz szokujących – których jednak nie sposób zignorować. Zbiór aforyzmów i maksym ostrych jak igły wchodzące w poduszeczkę. Odmierzanych z precyzją krawieckiego centymetra.

Misternie sporządzony portret Coco Chanel to nie tylko jej burzliwe związki, ale także fascynujące okoliczności, jakie towarzyszyły pomysłowi na „małą czarną” czy ukazaniu się na rynku słynnych perfum Chanel nr 5, tajemny język i symbolika, którymi kreatorka opatrywała swoje dzieła, niezwykłe znajomości i przyjaźnie, wpływ dzieciństwa i wczesnej młodości na późniejsze lata jej życia – wszystko wywiedzione z imponującej ilości materiałów źródłowych, do których dotarła Justine Picardie. Opowieść o Coco Chanel otwiera historia porzuconego dziecka, zagubionego jak mała dziewczynka z mrocznej baśni: nowe, dotychczas nieznane szczegóły z początkowych lat życia Gabrielle Chanel spędzonych w zakonnym sierocińcu i zakończonych ucieczką w niekonwencjonalną dorosłość posłużyły autorce tej znakomicie napisanej biografii do wydobycia na światło dzienne tego, co kryło się pod lśniącą powierzchnią mitycznej ikony świata mody. Coco Chanel, przedmiot strachu i kultu ze strony całego świata mody, zmarła w 1971 roku w wieku osiemdziesięciu siedmiu lat. Ale jej spuścizna wciąż żyje. Justine Picardie wydobywa Gabrielle Chanel z ukrycia i demaskuje to, co Coco Chanel starała się zatuszować, zacierając granice między prawdą a mitem, by ostatecznie uczynić najpotężniejszą kreację z samej siebie. „Malownicza opowieść o życiu Coco Chanel ma wszelkie elementy charakterystyczne dla powieści: tajemnicę, poczucie straty, poszukiwanie sławy i bogactw, słynnych kochanków /…/ – bardzo to przypomina stylem samą Chanel”. „Daily Mail” Justine Picardie jest autorką czterech książek, w tym znakomicie przyjętych przez krytyków wspomnień If the Spirit Moves You oraz niedawno wydanej powieści Daphne. Pracowała dla „Vogue’a” i „Observera”, obecnie prowadzi rubrykę poświęconą modzie w „Sunday Telegraph” i pisuje do innych czasopism, w tym „Harper’s Bazaar” i „Times of London”. Mieszka w Londynie razem z dwoma synami.

Mistrz ironicznej prozy powraca w najlepszej formie! Lionel Asbo, brutalny i „programowo głupi” kryminalista, jest osobliwie lojalny wobec swojego siostrzeńca, Desa. Udziela mu ojcowskich rad (porno jest lepsze od dziewczyn), wtajemnicza w arkana swojego fachu (zawsze noś przy sobie nóż) i każe sobie pomagać przy tresurze pary psychopatycznych pitbuli (karmionych tabasco). Ale Des chce dla siebie czegoś innego: książek i romantycznej miłości… Tymczasem Lionel wygrywa na loterii prawie 140 milionów funtów. Staje się ulubieńcem mediów, kupuje pałace i drogie samochody, inwestuje na giełdzie i otacza się luksusowymi kobietami. Jego natura jednak się nie zmienia, co prowadzi do licznych perturbacji. A Des ma powód, by się swego wuja bać. „Times” zalicza Martina Amisa do grona największych powojennych pisarzy brytyjskich. Dwukrotnie nominowany do Nagrody Bookera. Jest uważany za niekwestionowanego mistrza „nowej nieprzyjemności”. Sam pozostając pod wpływem Bellowa, Nabokova i Joyce’a, a także swojego ojca, Kingsleya Amisa, zainspirował nowe pokolenie pisarzy, w tym Zadie Smith. Krytycy dostrzegli u niego „zatrważająco kompulsywną obrazowość stylu”, tak charakterystycznego, że „amisowość Amisa widać w każdym jego dziele, jeszcze przed pojawieniem się pierwszej kropki”. Jest m.in. autorem opublikowanych przez REBIS: Sukcesu, Nocnego pociągu i Martwych dzieci. „Zanim Michel Houellebecq został na początku nowego milenium najsłynniejszym współczesnym pisarzem francuskim, od prawie trzydziestu lat wydawał powieści po angielsku – pod pseudonimem Martin Amis”. Juliusz Kurkiewicz „Gazeta Wyborcza”

Tytułowe słowa wypowiedziała do autorki przybrana matka, która wypełnia strony tej książki niczym wszechwładna bogini. To chyba najbardziej osobiste i poruszające dzieło Winterson, napisana bez cenzury autobiografia. Podróż w głąb szaleństwa i z powrotem, którą autorka odbyła  w poszukiwaniu biologicznej matki; opowieść o dorastaniu w przemysłowym miasteczku podlegającym drastycznym przemianom; o dążeniu do szczęścia, o książkach, które uratowały jej życie i zaprowadziły ją na uniwersytet oksfordzki. Siła emocjonalna tej książki poraża i sprawia, że pozorny brak pisarskiej wirtuozerii wydaje się autorskim podstępem. Jeanette Winterson mieszka na wsi nieopodal Londynu. Jest autorką powieści, esejów i tekstów krytycznych. REBIS opublikował jej najważniejsze utwory, m.in. Nie tylko pomarańcze, Namiętność, Płeć wiśni, Podtrzymywanie światła, Kamiennych bogów oraz Sztukę i kłamstwa. Jej pisarstwo było wielokrotnie doceniane: w 1985 roku Nie tylko pomarańcze… uhonorowano Nagrodą Whitbreada za najlepszy debiut powieściowy, w 1987 roku Namiętność zdobyła John Llewellyn Rhys Memorial Award, a w 1989 roku Płeć wiśni otrzymała nagrodę E.M. Fostera American Academy and Institute of Arts and Letters. Napisana bez cenzury autobiografia Jeanette Winterson „Dążenie do szczęścia – ja do niego dążyłam i wciąż dążę -  nie jest tym samym, co bycie szczęśliwym – który to stan jest moim zdaniem czymś krótkotrwałym, zależnym od okoliczności i lekko słoniowatym.  Jeśli świeci słońce, stań w nim – o tak, o tak, o tak. Szczęśliwe chwile są czymś wspaniałym, ale szczęśliwe chwile mijają – muszą – bo czas mija. Dążenie do szczęścia jest bardziej nieuchwytne; trwa całe życie i nie przyświeca mu cel. (…) To dążenie to nie jest wszystko albo nic – to wszystko i nic. Jak każda opowieść o poszukiwaniach”.

Brawurowa powieść pióra mistrza literatury brytyjskiej! Golo Thomsen, oficer SS, zakochuje się w Hannah Doll, żonie komendanta obozu koncentracyjnego. Paul Doll dowiaduje się prawdy i obojgu grozi wielkie niebezpieczeństwo. Doll knuje intrygę, w której jedną z głównych ról ma odegrać niejaki Szmul – więzień obozu. To tylko powierzchnia, pod którą kotłuje się hitlerowska noc Walpurgii. Amis w swej powieści mierzy się z jedną z największych tragedii nowożytnego świata. Powojenny finał jest nie mniej poruszający niż tło akcji – obóz koncentracyjny. Rzecz o banalności zła, o granicach jego akceptacji, wreszcie o tym, czy – pięknie opisana, niemal wirtualna w tak nieludzkiej scenerii – miłość może przetrwać w normalnym świecie. Mistrzowska proza, prowokacyjny, subtelny humor, godne świetnego pisarza drążenie granic nieopisywalnego.

Kolejne znakomite dzieło autorki z pierwszych miejsc list bestsellerów, od którego nie będziecie mogli się oderwać. Zabawna opowieść o tym, jak wyzwolić się z więzów przeszłości. Hannah Farr prowadzi popularny program telewizyjny. Ma też fantastycznego partnera, z którym planuje wspólną przyszłość. Nagle w jej doskonałym i poukładanym życiu wszystko zaczyna się sypać. Jedna osoba zdaje się znać rozwiązanie wszystkich problemów: dawna szkolna koleżanka i prześladowczyni Hannah, a teraz autorka idei „kamyków wybaczenia”. Idea ta zachęca do naprawiania doznanych bądź wyrządzonych niegdyś krzywd. Czy Hannah grozi utrata wszystkiego, co w życiu zdobyła, nawet miłości…? O Liście marzeń: W tej książce jest wszystko, co kocham i czego szukam w kobiecej literaturze: jest mądra, zabawna i poruszająca. - Susan Elizabeth Phillips, autorka bestselleru „Panna młoda ucieka”

Nowe dzieło autorki od lat typowanej do Literackiej Nagrody Nobla, przez Stephena Kinga określone pierwszą postmodernistyczną powieścią gotycką, jednocześnie przerażającą, barwną i pełną humoru. Pierwsze lata XX stulecia. Princeton w stanie New Jersey – siedziba renomowanego uniwersytetu, dystyngowane miasteczko dla dystyngowanych ludzi, a jednak coś mrocznego i niebezpiecznego czyha na jego obrzeżach, coś, co demoralizuje i zaraża jego mieszkańców niczym jadowity wirus. W snach najzacniejszych obywateli pojawiają się wampiry i upiory, a na rodziny tworzące elitę Princetonu spada potężna klątwa. Z kolei w lasach graniczących z miasteczkiem znienacka rodzi się bujny i straszliwy podziemny świat. Kiedy dziwny przybysz, którego wyglądu nikt nie potrafi zapamiętać, uprowadza piękną Annabel sprzed ołtarza, jej brat Jozjasz wyrusza na poszukiwania.