Wczesna twórczość Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego uznawana jest często za najmniej wartościową stronę artystycznego dorobku obu poetów. Ich młodzieńcze dzieła wciąż obarczone są balastem paradygmatycznych interpretacji, które zachęcają jednak do ponawiania refleksji nad Panem Trzech Pagórków, Mindowem i innymi „niedoskonałymi” utworami polskiego romantyzmu przedlistopadowego. Studia zamieszczone w prezentowanej książce koncentrują się na geobiograficznych aspektach owej twórczości, jej związkach z ważnymi dla obu poetów miejscami – Opinogórą i Wilnem. Wspomniane dzieła dowodzą, że romantycy nie egzystowali wyłącznie w sferze myśli i wyobraźni, ale byli również uważnymi obserwatorami i – by przywołać termin Kennetha White’a – „poetyckimi mieszkańcami” realnie istniejącego świata.
