Menu

Leonarda Mariak

Problematyka związana z rodziną jest tematem często podejmowanym w całej twórczości Stefana Żeromskiego, zarówno beletrystycznej jak i niefikcjonalnej (listy i dzienniki). Efektem zainteresowania tą sferą życia jest bogata i zróżnicowana leksyka z pola tematycznego RODZINA występująca w tworzywie językowym prozy autora Popiołów. Pozyskany metodą ekscerpcji linearnej1 materiał słowny, liczący 1240 jednostek hasłowych, o frekwencji przekraczającej 16 tysięcy użyć, pochodzi, zgodnie z wymogami redakcyjnymi serii, z Dzieł (Powieści, Nowele i opowiadania, Dramaty, Dzienniki) Stefana Żeromskiego (Warszawa 1956–1970) w opracowaniu Stanisława Pigonia, z Dzienników tom odnaleziony pod redakcją Jerzego Kądzieli oraz z 6 tomów Listów Stefana Żeromskiego w opracowaniu Zdzisława Jerzego Adamczyka (Warszawa 2001–2010). Dwa odmienne pod względem literackim, warsztatowym i fikcjonalnym typy źródeł (proza artystyczna, diarystyka i epistolografia) dają wszechstronny ogląd realiów związanych z życiem rodzinnym, zarówno tych wykreowanych, literackich, jak i tych opartych na własnych, osobistych przeżyciach i doświadczeniach. Dzięki Listom oraz Dziennikom możemy poznać koleje losu pisarza (zwłaszcza słabo opisane lata młodości), koneksje rodzinne, a także jego osobiste poglądy dotyczące istoty rodziny i jej roli w życiu człowieka. Zapiski w Dziennikach oraz listy prywatne zawierają wiele cennych informacji na temat tego, jakim synem, mężem, ojcem był Żeromski, jaki był jego stosunek do własnej rodziny oraz bliższych i dalszych krewnych. Dane te są ważne nie tylko ze względu na wiedzę o trudnej drodze życiowej pisarza, która odcisnęła piętno na całym jego dorosłym życiu oraz miała wpływ na jego twórczość, ale także ze względu na możliwość poznania osobistych przemyśleń, komentarzy, spostrzeżeń autora w kwestii obyczajowości, zjawisk kulturowych dotyczących życia rodzinnego w czasach mu współczesnych. Przedmiotem badań w niniejszym tomie Słownictwa pism Stefana Żeromskiego jest analiza semantyczna, stylistyczna i funkcjonalna leksyki z pola tematycznego RODZINA, występującej w całym dorobku twórczym Żeromskiego. Pozwoli to, zgodnie z koncepcją ogólną serii, na „przyjrzenie się przez pryzmat słownictwa właściwościom stylu artystycznego poszczególnych utworów oraz realiom opisanego w nich świata, a także zestawienie i porównanie słownictwa świata przedstawionego z jego pozaliterackimi funkcjami. Ujawni również dwojakie zakorzenienie słów: w języku polskim jako naturalnym środku komunikatywnym zbiorowości oraz w języku artystycznym – wyrażającym określoną epokę”. Ze wstępu
Współczesny i dawny obraz rodziny w literaturze, kulturze i sztuce zamyka cykl monografii (Współczesny i dawny obraz dziecka w literaturze i kulturze [2017],Współczesny i dawny obraz mężczyzny w literaturze i kulturze [2016], Współczesnyi dawny obraz kobiety w języku, literaturze i kulturze [2015]) poświęconych zagadnieniomroli, funkcji i statusowi kobiet, mężczyzn, dzieci w życiu społecznymdawniej i współcześnie, przedstawionych w rozmaitych tekstach i wytworach W niniejszym tomie literaturoznawcy, historycy sztuki i kulturoznawcy podjęli rozważania nad niezwykle istotnymi problemami związanymi z rolą rodziny w literaturze i w sztukach plastycznych. Różnorodność omawianej problematyki dowodzi, że tematy poruszające kwestie rodziny w kulturze i sztuce są ważnej nośne.Uwagę badaczy przykuły zwłaszcza zagadnienia dotyczące obrazu rodziny 1) w polskiej i obcej literaturze pięknej (powieść, dramat), 2) w literaturze użytkowej (kroniki, pamiętniki), 3) w audycjach radiowych, 4) w malarstwie, rzeźbie oraz 5) w teatrze. Zamieszczony w niniejszej monografii zbiór artykułów dotyczy więc aspektów społecznych i kulturotwórczych rodziny na przestrzeni dziejów. Takie wielopłaszczyznowe i wieloaspektowe ujęcie zagadnienia pozwala spojrzeć na rodzinę z rożnych punktów widzenia i daje możliwość pełniejszego oglądu zagadnień związanych z dynamicznie zmieniającą się sferą realiów życia rodzinnego. Szeroki zakres podjętej problematyki jest niewątpliwie zaletą Współczesnego i dawnego obrazu rodziny w literaturze, kulturze i sztuce, zamieszczone tu artykuły powinny więc zainteresować studentów, przedstawicieli rożnych dyscyplin naukowych, humanistów. Z przedmowy Leonardy Mariak
Niniejszy tom studiów został poświęcony językowi Trylogii i Krzyżaków, czyli najważniejszym powieściom historycznym w dorobku pisarskim Sienkie­wicza. Wszechstronna analiza lingwistyczno-stylistyczna 11 tekstów objęła prze­de wszystkim środki świadczące o indywidualnych formach językowej ekspresji pisarza, w tym zwłaszcza leksykę i frazeologię oraz środki stylistyczne, w za­kres badań włączono także semantyczno-wartościujące aspekty budowania przez pisarza świata przedstawionego powieści. Ważnym elementem podjętych badań była próba odtworzenia historyczno-lingwistycznej wiedzy Sienkiewicza na te­mat rzeczywistości geopolitycznej oraz językowej właściwej polszczyźnie i rea­liom doby staro- i średniopolskiej. Repertuar analizowanych zagadnień jest więc szeroki, obejmuje bowiem, prócz kwestii stricte lingwistycznych, także kreację różnych elementów świata przedstawionego powieści, zwłaszcza postaci litera­ckich, wybranych realiów geopolitycznych, przyrodniczych i związanych z nimi wartości, postaw i uczuć. Zamieszczone w pracy artykuły mojego autorstwa były publikowane w róż­nych miejscach – czasopismach i monografiach wieloautorskich, często o szerokiej tematyce, okazjonalnych, i rozproszonych (zob. notę bibliograficzną). Zebranie tych prac w jednym miejscu i ich uaktualnienie pod względem bibliograficznym, redakcyjnym, czasami stylistycznym, ułatwi badaczom i osobom zainteresowa­nym twórczością Sienkiewicza, a zwłaszcza jego powieściami historycznymi, dostęp do tych opracowań. Z przedmowy