Marek M. Dziekan

Historia Iraku obejmuje dzieje obszaru dzisiejszego państwa irackiego od czasów najdawniejszych po współczesność. Założeniem pracy jest jednak przede wszystkim ukazanie historycznego tła, koniecznego do zrozumienie problemów Iraku XX wieku, dlatego też dzieje starożytne potraktowane są raczej pobieżnie. Z drugiej strony, ze względów poznawczych, szeroko omówione zostały problemy Iraku w czasach osmańskich, co do tej pory bywało albo pomijane, albo zbywane kilkoma zdaniami. Szczególnie istotny jest tu wiek XIX, który w znacznej mierze uformował kształt dziesiejszego państwa irackiego. Ważne miejsce obok historii politycznej i społecznej zajmują problemy rozwoju kultury irackiej oraz dzieje konfliktu kurdyjskiego. Oddzielny rozdział poświęcony został Irakowi po upadku Saddama Husajna.

Praca oparta na oryginalnych przekazach arabskich, prezentująca elementy dawnych religii i ludowych wierzeń Beduinów w okresie przedmuzułmańskim.

Przedstawione w tomie badania obejmują kilka dziedzin badań orientalistycznych: arabistykę, turkologię, ałtaistykę, indologię (z jej wewnętrznym zróżnicowaniem: sanskrytologię, tamilistykę i kulturę hindi), koreanistykę, sinologię i japonistykę. Książka podzielona została na dwie części, w których w kolejnych rozdziałach: Mit, obraz, metafora w literaturze oraz Mit, obraz, metafora w kulturze i religii uwzględniono 17 tekstów. W sposób raczej niezamierzony tytuły obu części, odzwierciedlając ich zawartość merytoryczną, pokrywają się z dwiema spośród trzech wiodących wśród orientalistów dyscyplinami. Niniejszy tom odzwierciedla bardziej „tradycyjne” pojmowanie orientalistyki, skoncentrowanej na kwestiach przede wszystkim literackich i kulturowych, choć mamy tu także do czynienia z tekstami o charakterze inter- czy też transdyscyplinarnym, uwzględniającym kwestie sztuki, religii i filmu. Autorzy poszczególnych opracowań zatrzymują się na kwestiach szczegółowych, które obecnie są przedmiotem ich badań. Zaprezentowane analizy jasno wskazują, że nie istnieje jedno zrozumienie ani mitu, ani obrazu, ani metafory zarówno od strony metodologicznej, jak i w kontekście poszczególnych dziedzin badań orientalistycznych. Po raz kolejny zatem potwierdza się znana wśród orientalistów opinia, że jeden Orient nie istnieje. Podobnie z mitem – może być po prostu elementem jakiegoś tradycyjnego systemu mitologicznego, może być czynnikiem umacniającym tożsamość czy też wprost tę tożsamość tworzącym. Obraz z kolei może być zrozumiały wprost, ale może także posiadać moc mitu czy też symbolu i przez to być zamknięty na odbiorców, którzy nie są gotowi na jego pojęcie.

Głośna książka syryjskiej pisarki. Oficjalnie wyklęta w większości krajów arabskich, bije rekordy popularności w rankingach sprzedaży. I nic dziwnego. Bo rozpala emocje. I wyobraźnię. Jedni zbierają książki kucharskie, inni szukają starych map, ja mam swoje hobby – księgi rozkoszy pisze narratorka powieści. Zna na pamięć niemal wszystkie traktaty. Recytowała je Myślicielowi, gdy rozpalona wślizgiwała się do jego łóżka. Ale nigdy nie odważyła się o nich napisać. Do czasu gdy dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej w Paryżu, w której pracowała, zaproponował jej przygotowanie referatu o starych arabskich księgach erotycznych na konferencję w Nowym Jorku. Wyjeżdża do Tunisu, by zanurzyć się w arabskim świecie. W zapachach, smakach, głosach. I w języku. Słucha opowieści kobiet. Cytuje erotyczne traktaty sprzed wieków. Wspomina licznych kochanków. Bo to także praca o niej. Piękna, subtelna i mocna opowieść. Z ogniem pożądania zalewającym stronice. Ze zmysłowymi tajemnicami skrywanymi pod czarczafem. Z zapomnianymi słowami starych mistrzów ars amandi. I choć to arabski jest językiem seksu, po polsku brzmią one równie elektryzująco. Seksualna intifada? Smak miodu Salwy an-Nu’ajmi wywołał burzę na Bliskim Wschodzie, a zagraniczne wydawnictwa nigdy wcześniej nie zapłaciły tak dużo za prawa do wydania arabskiej książki. quantara.de Znacznie więcej niż powieść erotyczna. Zaskakująca podróż w głąb historii arabskiej literatury o miłości i ekscytująca historia seksu w muzułmańskim społeczeństwie. Reuters Żadnego seksu w arabskim świecie? Skądże znowu! Ta wysmakowana, buzująca energią książka całkowicie temu przeczy. Intrygi, okruchy wspomnień, opowiastki mistrzów erotyki, historie miłosne… Wszystko to tworzy historię kobiecej zmysłowości i seksualnych eksperymentów. Elle Smak miodu to wyjątkowe zjawisko na tle współczesnej literatury erotycznej Bliskiego Wschodu. D-Donna Salwa an-Nu’ajmi roztrzaskała na drobne kawałki społeczne tabu. „Il Mattino” Mistrzowski, zmysłowy, kusicielski głos z arabskiego świata. Publishers Weekly

Głośna książka syryjskiej pisarki. Oficjalnie wyklęta w większości krajów arabskich, bije rekordy popularności w rankingach sprzedaży. I nic dziwnego. Bo rozpala emocje. I wyobraźnię. Jedni zbierają książki kucharskie, inni szukają starych map, ja mam swoje hobby – księgi rozkoszy pisze narratorka powieści. Zna na pamięć niemal wszystkie traktaty. Recytowała je Myślicielowi, gdy rozpalona wślizgiwała się do jego łóżka. Ale nigdy nie odważyła się o nich napisać. Do czasu gdy dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej w Paryżu, w której pracowała, zaproponował jej przygotowanie referatu o starych arabskich księgach erotycznych na konferencję w Nowym Jorku. Wyjeżdża do Tunisu, by zanurzyć się w arabskim świecie. W zapachach, smakach, głosach. I w języku. Słucha opowieści kobiet. Cytuje erotyczne traktaty sprzed wieków. Wspomina licznych kochanków. Bo to także praca o niej. Piękna, subtelna i mocna opowieść. Z ogniem pożądania zalewającym stronice. Ze zmysłowymi tajemnicami skrywanymi pod czarczafem. Z zapomnianymi słowami starych mistrzów ars amandi. I choć to arabski jest językiem seksu, po polsku brzmią one równie elektryzująco.

Kolejna powieść autorski głośnego i skandalicznego w kręgach kultury arabskiej Smaku miodu. Tym razem Salwa an-Nu’ajmi roztacza przed czytelnikiem ezoteryczną wizję życia przemienionego w opowieść, którą nie tak łatwo spisać. Opowieść o zawieszeniu w przestrzeni pomiędzy kulturami: światem chrześcijańskim a muzułmańskim. Hazar musi wypracować własny system wartości, pozwalający jej swobodnie żyć. Pewnego dnia dostaje propozycję wyjazdu z kraju, dzięki czemu będzie mogła rozliczyć się z własną przeszłością. Salwa an-Nu’ajmi – urodzona w Damaszku syryjska poetka i powieściopisarka. Od lat siedemdziesiątych mieszka w Paryżu. Ukończyła teatrologię i filozofię muzułmańską na Sorbonie. Jej pierwszy tomik wierszy w języku arabskim, Paralele, ukazał się w 1980 roku. Jest też dziennikarką, współpracuje z arabskimi gazetami i czasopismami. Mocno związana z Instytutem Świata Arabskiego w Paryżu, w którym zajmuje się działem prasowym. Prawa do jej głośnej powieści, Smak miodu, nabyło kilkunastu wydawców z całego świata.

O mądrej córce wezyra, Ten czy ten?, Trzech Hasanów, O czarnych psach, Opowieść o drwalu, O gołębicy, lisie i czapli, Opowieść o krawcu, Ptak anka, O łańcuchowym diable, Muł w czajniku, O dinarze, który urodził dirhama, Ojciec siedmiu córek, Najpierw pomyśl, potem zrób, O lwie, szakalu i ośle, O księciu Nur az-Zamanie i księżniczce Fatitaz-Zaman, Uwięziony sułtan, Odważny Hammu i ghul, Druga opowieść o Odważnym Hammu, O lisie i lisku, Sułtan i kłamcy, Bajka o gołębiach, Córka tkacza, O żelazie i chłopcu, Hajna i ghul, Wierzysz osłu, a nie mnie?, Mysz, dziewczyna, mysz, Żmija i król żab To jest właśnie naszych „28 bajek arabskich”. Pierwsza książka z naszej serii O bajkach, baśniach i legendach z różnych stron świata. Dlaczego bajki arabskie? Bo wierzymy, że w tym bezkresie pustyni ludzie snują piękne opowieści. Wybór 28 bajek arabskich prezentuje najrozmaitsze opowieści z różnych części świata arabskiego: od Zatoki Perskiej po Ocean Atlantycki. Są to opowieści z Kataru, Iraku, Syrii, Palestyny, Egiptu, Libii, Tunezji i Maroka, a także takie, które mają charakter ogólnoarabski. Wśród tych ostatnich wyróżnić należy bajki zaliczane do kanonu klasycznej literatury arabskiej (przede wszystkim ze słynnego cyklu Kalila i Dimna z VIII w.) oraz należące do literatury ludowej, jak te opowiadające o przemyślnym wesołku imieniem Dżuha. Są to zarówno bajki magiczne, jak i obyczajowe, czasem zaś pouczające opowiastki, w których brak magii i czarów, jest natomiast dużo mądrości. Bo przecież bajki mają nie tylko bawić, ale także uczyć. Nie mogło w nich zabraknąć tajemniczych stworów czyli dżinnów i ghuli, jak i zwykłych elementów krajobrazu miast i wsi arabskich. W trakcie lektury okaże się jednak, że w tym dalekim nam kulturowo, choć bliskim geograficznie świecie nie wszystko jest dziwne i niezrozumiałe. W niektórych bajkach znajdziemy tematy znane także z naszych bajek, jak choćby o niedobrej macosze. Człowiek wszędzie jest człowiekiem. I choć zawsze kształtuje go kultura, to niektóre problemy mają charakter ogólnoludzki. Oprócz tego, co nas dzieli, są więc sprawy, które nas łączą. I to jest najważniejszy przekaz tej książki. prof. dr. hab. Marek M. Dziekan

Pasjonująca, oryginalna i wszechstronna synteza historii kultury arabskiej! Najobszerniejsze w polskiej literaturze, wyczerpujące przedstawienie dziejów kultury arabskiej we wszystkich jej aspektach. Panorama kultury krajów arabskich od Marrakeszu na zachodzie po Bagdad na wschodzie. Chronologiczne omówienie wielkich epok w dziejach krajów arabskojęzycznych, od czasów przedmuzułmańskich po dzień dzisiejszy. Szeroka prezentacja kultury materialnej i duchowej we wszystkich jej aspektach, w ujęciu przekrojowym. Synteza zjawisk i tendencje, które charakteryzują rozwój kultury krajów arabskich od czasów najdawniejszych po współczesność. Omówienie wkładu krajów arabskich w zdobycze nauki i kultury światowej. Rzetelne przedstawienie dziejów kultury arabskiej we wszystkich jej aspektach od czasów najdawniejszych po dzień dzisiejszy. Książka omawia nie tylko dzieje arabskiej kultury islamu, ale także licznej grupy Arabów chrześcijan. Autor prezentuje kulturę arabską w epoce przedmuzułmańskiej (politeistycznej; judaistycznej i chrześcijańskiej), a następnie tworzy szeroką panoramę dziejów kultury krajów arabskich w epoce islamu. Omawia aspekty magiczne, symboliczne, duchowe i materialne kultury tego regionu. Prezentuje zarówno kulturę duchową (sztukę, naukę, filozofię, prawo), jak i materialną (architekturę, rzemiosło, zdobnictwo) oraz obyczajowość ludów arabskich.