Piwowarski Juliusz

Publikacja przedstawia nową, autorską koncepcję definicji środowiska bezpieczeństwa. W książce zaprezentowano również koncepcję kultury bezpieczeństwa widzianej z perspektywy globalnego zjawiska społecznego, jakim jest społeczeństwo informacyjne. Nowym elementem rozważań jest rosnąca potrzeba budowania kultury zrównoważonego rozwoju, związana z możliwością trwania, przetrwania i rozwoju całej ludzkości, jako coraz bardziej istotnego segmentu kultury bezpieczeństwa.

Książka zawiera przede wszystkim rozważania o teoretycznych i praktycznych problemach związanych z tożsamością nauk o bezpieczeństwie, które odbywają się w ramach trwającej debaty nad wyodrębnieniem tej samodzielnej dyscypliny naukowej. Z jednej strony jest to świadomość wspólnoty wartości i sposobów działania środowiska skupionego wokół nauk o bezpieczeństwie. Z drugiej strony jest to poszukiwanie odrębności do innych środowisk zajmujących się szeroko pojętym bezpieczeństwem. W okresie ostatnich kilkunastu lat, w wyniku dostrzeżenia nowych zagrożeń bezpieczeństwa jednostki, społeczeństwa czy wreszcie państwa, nastąpił dynamiczny rozwój środowisk badających tematykę bezpieczeństwa. Stąd też istnieje potrzeba dokonania szerszej refleksji nad określeniem uniwersalnego paradygmatu dla tej ważnej ze społecznego punktu widzenia dyscypliny naukowej. Wydaje się bowiem, że tylko nauki o bezpieczeństwie są w stanie udzielić odpowiedzi na niektóre pytania z obszaru bezpieczeństwa. Książka ta wpisuje się w obowiązkową lekturę dla osób zajmujących się teoretycznymi i praktycznymi aspektami bezpieczeństwa w ramach nauk o bezpieczeństwie. Jest pomocna również w studiowaniu problemów bezpieczeństwa przez przedstawicieli innych dyscyplin naukowych, gdyż prezentuje postrzeganie bezpieczeństwa z różnych perspektyw badawczych i praktycznych. Z pewnością jej dydaktyczna użyteczność sprawdzi się na uczelniach prowadzących kierunki oraz studia doktoranckie związane z szeroko pojętym bezpieczeństwem.

Celem książki jest uporządkowanie fundamentalnych kategorii nauk o bezpieczeństwie, ich usytuowania pomiędzy tzw. studiami nad bezpieczeństwem (security studies), a badaniami nad kulturą bezpieczeństwa (security culture). Publikacja ukazuje siatkę pojęciową nauk o bezpieczeństwie, dając odbiorcy merytoryczną bazę do dalszych studiów. Książka oferuje spory przegląd polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu, wskazuje jednocześnie krajowe i światowe tendencje badań problemów bezpieczeństwa. W jednoznaczny sposób wyróżniono liczne definicje, mające zastosowanie w naukach o bezpieczeństwie. Omówione kwestie odnoszą się też do metodologii badań tych nauk i twórczego sporu o dalszy charakter rozwoju tej dyscypliny. Poruszono tu także zagadnienia należące do materii nauk pomocniczych dla nauk o bezpieczeństwie, dzięki czemu poszerzone zostaje grono potencjalnych odbiorców dzieła.

Specyficzne kompetencje i obowiązki, jakie posiadają funkcjonariusze policji, w tym prawo do użycia siły, muszą wiązać się z odpowiednim fundamentem moralnym, aby tych uprawnień nie używać w sposób sprzeczny nie tylko z prawem, ale i ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. Ma to zarówno uchronić tę służbę przed degeneracją i dać narzędzie oczyszczania własnych szeregów z osób niegodnych munduru, jak i zapewnić właściwe, doniosłe, pełne szacunku i zaufania społeczne postrzeganie tej służby. Autor zauważa, iż dominująca w społecznej rzeczywistości, typowa dla postmodernizmu atmosfera negacji wartości skutkuje erozją etosu służb mundurowych, w tym policji. Autor stawia sobie za cel przywrócenie kategoriom moralnym należnego miejsca w służbach związanych z dbałością o szeroko rozumiane bezpieczeństwo.

Monografia prezentuje wysokie walory epistemologiczne i stanowi spójną całość. Autorzy porządkują wiele zagadnień dotyczących problematyki bezpieczeństwa kulturowego i kultury bezpieczeństwa, nadając im wymiar współczesności. Z recenzji dra hab. inż. Bogdana Michailuka, prof. ASzWoj.