Żona enkawudzisty. Spowiedź Agnessy Mironowej Mira Jakowienko Książka

Nie umiem przypisywać książek do odpowiednich kategorii a powiedzieć, że są to książki historyczne to zdecydowanie za oględnie, za mało. „Dzierżyński" Sylwii Frołow i „Żona enkawudzisty" Miry Jakowienko. Biografie? Publicystyka historyczna? W każdym razie świetnie napisana, to o tej drugiej pozycji, obrazująca krwawe czasy z perspektywy dotąd nie bardzo znanej. Dowodem na wykonaną wielką i szczegółową, rzetelną pracę pisarską są przypisy. Nieprawdopodobnie nienużąca dawka historycznych informacji o Rosji Sowieckiej w zakresie ważnych postaci, wydarzeń i instytucji machiny rewolucyjnej, wojskowej, organów bezpieczeństwa i gułagu. Oprócz tego parę stron o Stowarzyszeniu Memoriał, co daje czytelnikowi podstawę zrozumienia, jak ważne z perspektywy czasu i tego, co obecnie dzieje się w Rosji, jest drukowanie wspomnień z okresu Wielkiego Terroru, czystek politycznych w latach po rozpoczęciu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, a w końcu utraty nadziei po wydawałoby się przełomowym 1953 roku.

„Obyś żył w ciekawych czasach" - to chińskie, starożytne przekleństwo jak ulał pasuje mi do wspomnień Agnessy Mironowej, tytułowej żony enkawudzisty, z tym że dla niej były one może ciekawe, z perspektywy czytelnika są, przede wszystkim, przerażające. Przyszło jej żyć w epoce, w której Rosję zagarniała stalinowska wszechwładza. NKWD, Czeka, łagry, gułagi, wielki głód, terror, prześladowania, fabrykowane oskarżenia, sądy bez rzetelnych lub jakichkolwiek procesów - to wszystko wywołuje u przeciętnego człowieka strach i niedowierzanie. Agnessa stanowiła element systemu represji, widziała go od środka, będąc jednocześnie jego beneficjentką i ofiarą. Poznając Mironowa, Agnessa wsiadła na tę huśtawkę, na której tak lubił bujać innych „najbardziej genialny".