Zieliński Tadeusz

Wojna domowa w Libii w 2011 roku, będąca kolejnym etapem Arabskiej Wiosny odmiennie niż w pozostałych krajach Afryki Północnej wymagała interwencji społeczności międzynarodowej. Rządzący od kilkudziesięciu lat Libią pułkownik Muammar Kaddafi wystąpił zbrojnie przeciwko własnemu społeczeństwu i istniała realna groźba dużej liczby ofiar. Aby temu zapobiec Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła dwie rezolucje: nr 1970 oraz 1973 mające na celu ochronę ludności cywilnej poprzez, miedzy innymi, utworzenie strefy zakazu lotów oraz egzekwowanie embarga na dostawy uzbrojenia. Zapisy przyjęte w rezolucji nr 1973 wyraźnie wskazywały na brak możliwości podjęcia działań lądowych na terytorium Libii i jakiejkolwiek formy jej okupacji. Dlatego jedynym narzędziem zdolnych do egzekwowania postanowień rezolucji był lotnictwo.

Stwórca obdarzył człowieka wolną wolą. Niestety granica między wolnością w działaniu a zniewoleniem jest bardzo cienka. Paradoksalnie, by nie popadać w niewolę swoich uzależnień, należało by kształtować siłę swojej woli. Mówiąc krótko: siła naszej woli jest miarą naszej wolności. Autor reprezentuje starsze pokolenie, dla którego kwestie kształtowania swojego charakteru były oczywiste, i z pozycji dziadkowej mądrości chce swoje doświadczenie przekazać pokoleniom kolejnym. Jednocześnie zdaje sobie sprawę, że nie będzie to łatwe, gdyż do realizacji postanowień związanych z trudnościami i przeszkodami trzeba wysiłku, który jest miarą woli, silnej woli. A to przecież nie jest teraz w modzie. Żyjemy przede wszystkim w kulturze przyjemności a nie wyrzeczeń.

Strefy zakazu lotów są częstym narzędziem wybieranym przez politycznych decydentów do rozwiązania sytuacji kryzysowej. Główne powody przemawiające za takim rozwiązaniem, to przede wszystkim możliwość prowadzenia działań bez konieczności angażowania sił lądowych (a takie decyzje często uznawane są za niepopularne) oraz potencjalnie mniejsze koszty operacji, co również jest istotnym kryterium zaangażowania. Doświadczenia trzech ostatnich dekad pokazują, że strefy zakazu stanowią pewnego rodzaju „złoty środek” potencjalnego, militarnego zaangażowania się wspólnoty międzynarodowej w działania, których celem jest ograniczenie lub całkowita eliminacja przedsięwzięć podejmowanych przez autorytarne rządy przeciwko własnym obywatelom lub innym stronom, związanych z łamaniem zasad humanitaryzmu. Są one także narzędziem odstraszania, które zastosowane we właściwy sposób może przynieść znaczące korzyści dla podmiotu interweniującego. Są one także narzędziem mało intruzywnym w porównaniu z koniecznością użycia sił na pełną skalę. Otwartym pozostaje odpowiedź na pytanie, czy spełniają one pokładane w nich nadzieje, jako instrument powstrzymywania lub zapobiegania naruszeniom praw człowieka. Ze wstępu

Obszerna monografia najsłynniejszego polskiego kompozytora przedstawia szczegółowy opis życia i dorobku twórczego Fryderyka Chopina. T. A. Zieliński rozwija w biografii dwa równoległe wątki. Pierwszy z nich to barwna opowieść o życiu i postaci Chopina, drugi wątek tworzą omówienia wszystkich utworów kompozytora. Autor zwraca uwagę na cechy twórczości Chopina oraz przeprowadza analizę jej ewolucji stylistycznej.

Niniejsza książka ukazała się w 1927 roku, na swe wznowienie oczekując zatem blisko trzy czwarte wieku. Stanowi ona tom III, złożonego z sześciu tomów dzieła Religie świata antycznego, pisanie których rozpocząl Tadeusz Zieliński w Sankt Petersburgu podczas pierwszej, a zakończył w Bawarii podczas drugiej wojny światowej. Niniejsza książka ma być zwięzłą odpowiedzią na postawione w tytule pytanie o stosunek hellenizmu do judaizmu. Jeden z rozdziałów każdego z tomów Religii świata antycznego poświęcony jest myślicielowi najbardziej reprezentatywnemu w kontekście treści każdego z tych tomów. W Hellenizmie a judaizmie postacią taką jest Filon Judejczyk, zwany też Filonem z Aleksandrii (ok. 20 p.n.e.–40 n.e.; będący pomostem intelektualnym pomiędzy cywilizacjami żydowską i helleńską.