Wywiady

Dziesięć spotkań, dziesięć mocnych i ważnych historii. Rozmowy Marka Sekielskiego z kobietami współuzależnionymi: szczere, bez zahamowań, bez cenzury. Sekielski oddaje głos żonom, partnerkom i córkom osób uzależnionych. Kobietom, o których mało kto pamięta. A przecież one też chorują, też potrzebują zrozumienia, wsparcia i leczenia.   Ja, Marek, alkoholik, świadomy krzywd, które wyrządziłem swoim bliskim, chcę zostawić słowo do moich „kolegów” od kieliszka. To nie jest książka tylko dla ludzi, którzy nam towarzyszą – to też książka dla nas, alkoholików. Pokazuje, jak nasze picie wpływa na tych, którzy nas kochają. Może pomóc nam zrozumieć, dlaczego czasem tak trudno jest im nas wspierać. To w pewnym sensie klucz do tego, co naprawdę dzieje się w ich głowach. Polecam, bo warto wiedzieć, co się tam kryje. Marek Sekielski   Marek Sekielski – producent i dziennikarz telewizyjny, związany z mediami od 20 lat. Rozpoczynał karierę przy programie Marcina Wrony „Pod napięciem” w TVN, współpracował z Telewizyjną Agencją Informacyjną, współtworzył poranne pasmo w TVN24, program „Teraz my!” dla TVN, przez siedem lat był producentem „Faktów TVN”, a następnie programu „Po prostu” w TVP 1. Ma na koncie współpracę producencką przy „Teorii spisku” dla Fokus TV oraz „Teraz ja!” dla Nowa TV. Nadzorował produkcję dokumentu „Tylko nie mów nikomu”, za który dostał m.in. Orła i Telekamerę, oraz „Zabawy w chowanego”. W 2021 roku wspólnie z Arturem Nowakiem wydał książkę „Ogarnij się, czyli jak wychodziliśmy z szamba”, w 2023 roku wraz z Małgorzatą Serafin „Jest OK. To dlaczego nie chcę żyć?”, a w 2024 roku ukazał się jego tom rozmów „Polska na odwyku”. Na YouTubie prowadzi podcast „Sekielski o nałogach”.

W mediach nazywa się ich: diabłami, bestiami, wampirami. To ludzie „z kratami w oczach”. Alternatywna rzeczywistość. Realny ziemski darknet. Dożywotni. Skazani na najwyższy wymiar kary. 24 rozmowy twarzą w twarz. Prowadzone w zakładach karnych. Trudne. Wykańczające psychicznie. Bo jak to jest siedzieć naprzeciwko zabójcy dziecka, gwałciciela, mordercy kanibala czy gościa, który wbija w drugiego nóż 49 razy? Tu nie ma niewinnych, przypadkowych. To nagromadzenie zła. Karuzela emocji. Nienawiść. Współczucie. Są przecież rodziny: i ofiar, i sprawców. Ulga… Bo to jednak ONI. Nie TY. Zaburzenia dyssocjalne, alkohol, narkotyki, patologie, adrenalina, poczucie skrzywdzenia. Nóż, który pojawił się przez przypadek. Motyw? To książka o ludziach, dożywotnich. Kim byli? Kim są teraz? Czym jest dla nich kara? Czym jest więzienie? To ich perspektywa. ICH GŁOS. To pierwsze tego typu rozmowy publikowane w Polsce.   Od 1982 roku jestem związany z telewizją. To już ponad 40 lat. W swojej karierze spotkałem wielu sprawców okrutnych zabójstw. Tu, w tej publikacji, Wy spotkacie 24 z nich. Zabójców dożywotnio skazanych. Potępionych przez społeczeństwo. Michał Fajbusiewicz, dziennikarz, prowadzący Magazynu Kryminalnego 997 Książka ta została napisana z pasją badacza. Autor musiał zmagać się z emocjami swoich rozmówców, którzy następnie wycofywali się z autoryzacji swoich wypowiedzi, co u badacza rodzi wiele frustracji. Żaden autor nieposiadający pasji w tego typu pracy badawczej nie byłby w stanie napisać takiej książki. dr Bogdan Lach, psycholog śledczy, biegły z zakresu psychologii, profiler kryminalny

3174 filmy mojego życia to fascynująca podróż przez historię polskiego i światowego kina z perspektywy Juliusza Machulskiego, jednego z najważniejszych reżyserów współczesnej Polski. W rozmowie z Krzysztofem Vargą twórca takich kultowych produkcji jak Seksmisja, Kingsajz, Vabank czy Kiler opowiada o swoim życiu z kinem w tle: o początkach kariery, sukcesach i porażkach, codzienności pracy reżysera, o pisaniu scenariuszy i współpracy z aktorami. To jednak coś więcej niż garść wspomnień – to rozważania o sensie tworzenia, potrzebie opowiadania historii i o tym, jak kino potrafi kształtować nie tylko rzeczywistość, lecz także tożsamość widzów. Machulski i Varga z pasją dzielą się swoimi filmowymi fascynacjami, nie brakuje zachwytów, śmiechu, ale i gorzkich ocen. Rozmawiają o reżyserach, którzy ich inspirują, oraz tych, którzy zawiedli. Przywołują zapomnianych mistrzów i przeceniane gwiazdy, a zarazem pokazują, jak kino i literatura nadają głębię naszej codzienności.

Maciej Radziwiłł w rozmowie z Aleksandrem Kaczorowskim przybliża historię dwudziestu pokoleń swoich przodków i objaśnia istotę resentymentów obecnych w społecznym postrzeganiu arystokracji już od XIX stulecia, stosunku do niej władzy ludowej i twórców tak zwanej ludowej historii Polski. Szczerze opowiada o swoim dorastaniu, wyjazdach do pracy za granicę, działalności w podziemiu. Relacjonuje także okoliczności sprzedaży kolekcji Fundacji Czartoryskich Skarbowi Państwa. Wspomina sceny z życia rodzinnego, a także wyznaje, dlaczego nie tytułuje się księciem.

Moje autystyczne bohaterki i bohaterowie są szczerzy, nie krygują się, nie wybielają. Nie koloryzują prawdy, bo dla nich jest ona ważniejsza niż myślenie o tym, czy wypadli w rozmowie dostatecznie dobrze. Wierzę, że ich doświadczenia staną się drogowskazem dla innych, pomagając im odnaleźć swoje miejsce w świecie i zbudować własną tożsamość. A oto lista osób, które spotkasz na kartach tej książki: Ewa Furgał Anna Gumowska Joanna Jurewicz Alicja Kosmalska Aleksandra Leśnik (której głosu użyczyła mama, Małgorzata Leśnik) Joanna Ławicka Kasia Mazur Kinga Pacholska Beata Roussel Justyna Sujata Agnieszka Sułkowska Agnieszka Warszawa Anita Wojtkiewicz

Rozmowa o fenomenalnym optymizmie. W każdych warunkach, także w obozie koncentracyjnym. O tym, że człowiek umie przetrwać bardzo wiele i że do końca może pozostać młody. Alicja Gawlikowska-Świerczyńska – lekarka, była więźniarka obozu w Ravensbrück – w wieku dziewięćdziesięciu dwóch lat opowiada o swoim życiu. To niezwykły dokument, a zarazem porywająca opowieść o życiu kobiety silnej, odważnej i niezależnej.Alicja Gawlikowska-Świerczyńska urodziła się w 1921 roku w Warszawie. Gdy miała dwanaście lat – umarła jej matka. Gdy miała szesnaście lat – zmarł jej ojciec. Gdy miała osiemnaście lat – wybuchła wojna. Działała w konspiracji. Po wpadce trafiła na pół roku do więzienia na Pawiaku, a potem na cztery lata do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Po wojnie została lekarką: pulmonologiem i anestezjologiem. Pracuje do dziś. „To jest dokładnie to, czego nam trzeba w dzisiejszych trudnych czasach. To rozmowa o tym, jak czerpać radość i nadzieję nawet w sytuacjach beznadziejnych.” Enoch Root, czytelnik

Tarantino to klasa sama w sobie. To pasjonat i mistrz sztuki filmowej. Otwarty, entuzjastyczny i chętny do dzielenia się miłością do filmu jest wymarzonym rozmówcą dla dziennikarzy. Książka Geralda Peary’ego jest zbiorem wywiadów z Quentinem Tarantino przeprowadzonych w różnych momentach jego kariery. W chronologicznie postępujących po sobie rozmowach opowiada o własnych filmach, o fascynacji innymi reżyserami, a także o swoim niezwykłym życiu. Szczerze mówi o tym, jak dorastał w Los Angeles, wychowany przez samotną matkę, pół Indiankę z plemienia Cherokee. Wspomina o powodach, dla których rzucił szkołę i zgłosił się na kursy aktorskie. Zapewnia, że gdyby nie decyzja, by zostać reżyserem, na pewno... skończyłby w więzieniu.

David Lynch, twórca serialu „Twin Peaks”, to jeden z najbardziej kontrowersyjnych i cenionych reżyserów amerykańskiego kina, który wymyka się wszelkim schematom. Wywiady z różnych lat jego kariery pozwalają – na tyle, na ile jest to możliwe – zbliżyć się do tajemnicy: kim tak naprawdę jest David Lynch. Jak powiedział autor książki: „Wywiad z Davidem Lynchem przypomina próby przygwożdżenia bardzo gadatliwego grzechotnika, który jest do rozmówcy cholernie przyjaźnie nastawiony. Lynch w istocie uwielbia rozmawiać. Czerpie wyraźną przyjemność z opowiadania różnych historii i dowcipów, spontanicznych filozoficznych dygresji i tym podobnych. Pewne tematy jednak skrzętnie omija. Nie lubi zdradzać szczegółów życia prywatnego ani wykładać sensu swoich filmów – unika nawet jasnych deklaracji na temat znaczenia twórczości dla niego samego jako artysty. (…) Jako zwolennik kina, które wprowadza widza w stan snu na jawie, Lynch stawia sobie za cel tworzenie filmów, które na zawsze pozostaną tajemnicze”.

Aleksandra Drogosz – dziennikarka, psycholożka, anglistka. Miłośniczka słowa. Inspiracji szuka w kronikach ludzkiego losu i goniąc za słońcem, a właściwie za ludźmi, którzy gdzieś pod nim ukrywają swoje historie. Rajdy i podróże to zarówno ludzie i rozmowy, które uczą, kształcą, jak i poznawanie polityki świata, umysłów. Psychologia pomaga jej w odkrywaniu zakamarków ludzkiego umysłu czy prowadzeniu badań nad ludzką jaźnią oraz umożliwia śledzenie najnowszych osiągnięć nauki i wyciąganie z tego pigułki motywacji. – Przygotuj się na podróż przez prawdziwe historie i tajemnice ludzkiego losu. Odnajdź inspiracje tam, gdzie większość widzi jedynie zwyczajność – w obecności odbieranej w niecodzienny sposób, w rozmowach. Zauważ, jak czasem jedna rozmowa może odmienić czyjeś całe życie. Ta książka to opowieść o spotkaniach, które nie są przypadkiem – to zbiory sytuacji, przeżycia ludzi, których życie stawia na naszej drodze, by sprawdzić, jak bardzo jesteśmy gotowi marzyć o lepszym jutrze. Jedni potrafią te szanse dostrzec i chwycić, inni mijają je zajęci szarą codziennością. Ale to nie jest książka tylko o wyzwaniach losu. To wyzwanie dla Ciebie – o odwagę w patrzeniu w lustro i o wiarę w to, co widzisz. Prawdziwe wyzwanie to nie tylko zmaganie się z balastem zdarzeń, lecz także wiara w swoją niepowtarzalność, odwaga, by być sobą – i by śmiało budować własne wizje, zawodowe i osobiste. Kiedyś ktoś powiedział: „Jeśli twoje marzenia cię nie przerażają, są za małe”. Miał rację.

Przekazywana do rąk czytelników edycja źródłowa prezentuje postać Józefa Kellera – początkowo duchownego diecezji łódzkiej, wykładowcy i profesora KUL, informatora, a następnie tajnego współpracownika o pseudonimach: „Ostrożny”, „Adam Piotrowski”, od 1957 r. kościelnego apostaty, pracownika naukowego Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, a także marksistowskiego religioznawcy. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej w syntetyczny sposób przybliżono życiorys Kellera oraz przebieg jego współpracy agenturalnej z UB/SB. To klasyczne case study dotyczące działalności delatorskiej kapłana i naukowca, które posłużyło równocześnie do przedstawienia metod działania aparatu bezpieczeństwa wobec środowisk kościelnego i naukowego w okresie rządów Władysława Gomułki i Edwarda Gierka. W drugiej zamieszczono 138 dokumentów podzielonych na cztery działy tematyczne w znacznej mierze pokrywające się z podziałem chronologicznym. Są wśród nich donosy byłego księdza na pracowników naukowych i studentów KUL oraz warszawską inteligencję.Opisana historia pokazuje, w jaki sposób aparat bezpieczeństwa wykorzystywał słabości moralne i charakterologiczne swoich współpracowników do realizacji działań wymierzonych w Kościół katolicki i inteligencję. Keller nie tylko szkodził ludziom ze środowisk kościelnych i naukowych, lecz także dzięki współpracy z komunistami zbudował sobie wygodne życie oraz rozwinął karierę naukową.

„Świat w moich oczach” to wywiad rzeka z Józefem Czapskim (1896-1993), malarzem, pisarzem, więźniem sowieckiego obozu, działaczem emigracyjnym, niezwykłym świadkiem burzliwej historii XX wieku.W rozmowie z Piotrem Kłoczowskim Czapski opowiedział swoje życie – wprost i szczerze. Powstała fascynująca biografia, wyrazisty portret epoki i postaci ją zaludniających: od rewolucji październikowej, przez Paryż lat dwudziestych, II wojnę światową, Katyń, aż po czas emigracji powojennej. Poznajemy losy wyjątkowego artysty, godne wielu powieści. Przysłuchujemy się rozważaniom o sprawach zasadniczych. „Świat w moich oczach” to świadectwo uważnego spojrzenia na innych i na siebie – w ostrym świetle, z perspektywy schyłku życia. Obecne wydanie, wzbogacone o archiwalne ilustracje, opiera się na odnalezionym po latach pełnym zapisie rozmowy. (Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego).

Wnikliwy dialog pisarzy dwóch pokoleń. O pisaniu, życiu, przemijaniu, dramatach osobistych i odnajdywaniu sensu w istnieniu.Rozmowy z wybitnym prozaikiem Kazimierzem Orłosiem, prowadzone w latach 2022-2023 przez poetę i redaktora Krzysztofa Lisowskiego, poruszają wiele kwestii artystycznych, historycznych i egzystencjalnych. Pisarze wspominają znaczące postaci powojennej kultury, krajowej i emigracyjnej, m.in. J. Iwaszkiewicza, J. Giedroycia czy J. Mackiewicza, oraz podróże po Rosji i Ukrainie, także tę najdłuższą, którą warszawski pisarz odbył w 2010 roku śladami miejsc związanych z historią rodziny.Część rozmów poświęcona jest przyjaciołom autora Cudownej meliny – M. Nowakowskiemu, M. Brandysowi, W. Odojewskiemu, W. Woroszylskiemu, J. Szuberowi, głównym przedstawicielom opozycji demokratycznej przed 1989 rokiem.Nie brakuje również tematów zaskakujących, chociażby wymiany myśli o „soczystych słowach”, przyzwoitości, języku nienawiści we współczesnej polityce, cieniach kultury masowej, głupocie i mądrości.

Wyjątkowe spotkanie z legendarnym aktorem. Wywiad mistrza Lawrence’a Grobela, autora bestsellerowych rozmów z Alem Pacino. W czerwcu 1978 roku Lawrence Grobel odwiedził aktora Marlona Brando w jego samotni na tahitańskiej wyspie Tetiaroa. Wtedy po raz pierwszy od 25 lat żyjący w odosobnieniu Brando, znany z niechęci do prasy, udzielił tak długiego wywiadu. Powstał portret człowieka, aktora, opowiadającego o życiu z rodziną na samotnej wyspie, krucjacie na rzecz Indian, postrzeganiu sztuki, największych filmowych rolach, relacji z Elia Kazanem, Charlie Chaplinem, o wielu innych ważnych aspektach życia.

Al Pacino zawsze uciekał od rozmów z prasą – dla Grobela zrobił wyjątek. W ciągu ponad dwudziestu pięciu lat Al Pacino udzielał mu wielokrotnie wywiadów – przez lata zawiązała się pomiędzy nimi bliska przyjaźń. Rozmawiali oczywiście o filmach, pracy nad kolejnymi rolami, ale też o dzieciństwie aktora, jego prywatnym życiu i rodzinie. Grobel i Pacino pozostawiają tylko parę tematów tabu, mówią szczerze niemal o wszystkim: nocnych eskapadach do klubów jazzowych; garściach valium połykanych na ceremonii rozdania Oscarów; o miłości do Nowego Jorku.„Ojciec chrzestny”, „Adwokat diabła” – te role i wiele innych zapewniły Pacino trwałe miejsce w historii kina. Osiem razy nominowany do Oscara – nagrodę otrzymał w końcu za rolę w „Zapachu kobiety”. Mimo to wciąż woli pracę na deskach teatru od studia filmowego. Chętnie zajmuje się produkcjami niezależnymi. Jego życie pełne jest pasji, a największą jego miłością pozostaje Szekspir.

Książka zbierająca najciekawsze, szczególnie aktualne i najważniejsze rozmowy z Jerzym Jarniewiczem, laureatem Nagrody Nike 2022. Zgromadzone teksty układają się w pasjonującą opowieść o kilku ostatnich dekadach w polskiej (i nie tylko) literaturze, ze szczególnym naciskiem na poezję oraz przekład. Jarniewicz od lat podkreśla dialogiczny i współautorski charakter literatury, dlatego niektóre tematy, figury czy strategie, które można dostrzec w jego wierszach, mają swój początek w rozmowach z innymi pisarzami, tłumaczami, krytykami oraz dziennikarzami. Ukazanie tej wymiany myśli poprzez przygotowany przez Karola Porębę wybór rozmów jest niezwykle potrzebnym uzupełnieniem twórczości lirycznej, przekładowej i eseistycznej łódzkiego autora, a także kontrapunktem dla tekstów krytycznoliterackich i literaturoznawczych o jego pisarstwie.

O życiu. Jego blaskach i cieniach. I o tym, co pomiędzy Odważna i charyzmatyczna. Barwna i uśmiechnięta. Dowcipna i nietuzinkowa. Katarzyna Miller. Jakie jest jej życie? Co ją ukształtowało? Co jest dla niej ważne? Co dodaje jej otuchy, a czego się obawia? W rozmowach z Beatą Biały Katarzyna Miller opowiada o swoim życiu szczerze, bez lukru i owijania w bawełnę. Mówi o sprawach ważnych dla każdego człowieka jak miłość, przyjaźń, strata, starzenie się, lęk, zdrada, śmierć i żałoba. Opowiada o ludziach i sprawach jej bliskich. O cieniach i blaskach. Pokazuje piękno życie, jego małe i duże radości. I to jak czerpać z niego pełnymi garściami i przeżyć je najlepiej jak tylko można. Z życiem, proszę to książka, nad którą można nieraz się wzruszyć i wiele razy roześmiać. A także spojrzeć na różne aspekty życia z całkiem innej perspektywy. *** Katarzyna Miller Psycholożka i psychoterapeutka z kilkudziesięcioletnią praktyką terapeutyczną. Charyzmatyczna, odważna, dowcipna i pogodna, ale też szczera do bólu. Ukończyła psychologię i filozofię na UW. Treningu psychologicznego i prowadzenia psychoterapii uczyła się w Ośrodku Synapsis od prof. dr. hab. Kazimierza Jankowskiego, a następnie od rzeszy nauczycieli polskich i zagranicznych (w tym Carla Rogersa). Wykładowczyni na licznych warsztatach rozwojowych dla kobiet. Felietonistka miesięcznika „Zwierciadło”. Autorka i współautorka wielu bestsellerowych poradników, m.in. Chcę być kochana tak, jak chcę, Kup kochance męża kwiaty, Nie bój się życia, Daj się pokochać dziewczyno (Wydawnictwo Zwierciadło). Na YT prowadzi kanał NA CHWILĘ. Beata Biały Dziennikarka, psycholożka, autorka bestsellerowych książek, m.in. Słońca bez końca. Biografia Kory, Żyć jak Wielki Szu. Biografia Jana Nowickiego, Osiecka. Tego o mnie nie wiecie. Od lat w wywiadach i artykułach kreśli portrety niebanalnych ludzi.

Jolanta Kwaśniewska po raz pierwszy w tak osobistej rozmowie. To ona przed trzema dekadami stworzyła w Polsce urząd pierwszej damy i to ona do dzisiaj wygrywa we wszelkich sondażach oceniających działalność żon prezydentów. Jolanta Kwaśniewska – pierwsza dama RP w latach 1995–2005, prawniczka, bizneswoman, założycielka i prezeska fundacji Porozumienie Bez Barier – w szczerym, emocjonalnym, pełnym znakomitych anegdot, a także bardzo poruszających wspomnień wywiadzie. W rozmowie z Emilią Padoł opowiada o dzieciństwie i studiach w Trójmieście, trudnych początkach w Warszawie, wyczekiwanym macierzyństwie, zakładaniu własnej firmy, brutalnej kampanii prezydenckiej w latach 90. i przeprowadzce do Pałacu Prezydenckiego. Jak się urządza gabinet pierwszej damy? Jak staje się głosem kobiet, dzieci i osób z niepełnosprawnościami? Jak kompletuje odpowiednią garderobę? Jak – na przekór sceptykom – odnosi się wielki międzynarodowy sukces? „Pierwsza dama” prowadzi za kulisy zdarzeń na najwyższym państwowym i zagranicznym szczeblu, pokazuje blaski, ale i cienie roli aktywnej pierwszej damy. Wreszcie opowiada o tym, jak wygląda życie „po Pałacu”. A bywa, że jest to życie na podsłuchu. Jolanta Kwaśniewska zdradza też przepis na małżeńską harmonię, rodzinne szczęście, no i wspaniałą zupę, która zawsze dodaje jej sił.

Krzysztof Cugowski, legendarny wokalista Budki Suflera w długiej i niezwykłej rozmowie z najbardziej rozpoznawalnym dziennikarzem muzycznym w Polsce – Markiem Sierockim. Wywiad rzeka zdradzi nieznane fakty z biografii rockmana: dzieciństwie w Lublinie, narodzinach pasji i pierwszych krokach w świecie bigbitu, a także o zainteresowaniach sportowych – boksie i kulturystyce. Wspomnienia i anegdoty dotyczące występów Budki Suflera w kraju i za granicą, opowieści o największych gwiazdach polskiej sceny muzycznej ostatniego półwiecza. A wszystko to z pierwszej ręki, bez cenzury i fałszywej skromności.

Paweł Kowalewski jest jednym z najsławniejszych polskich artystów, załozycielem legendarnej Gruppy, ikoną polskiej sztuki lat 80. Jego prace wystawiane są między innymi w Castello di Rivoli w Turynie, Artist's House w Tel Avivie, Galerii Isy Brachot w Brukseli. Kowalewski odniósł sukces nie tylko artystyczny, ale także biznesowy. Aleksander Hudzik, dziennikarz kulturalny, redaktor naczelny "Mint Magazine" rozmawiając z Kowalewskim porusza nie tylko wątki jego kariery, ale także skłania artystę do spojrzenia na sztukę i świat z szerszej perspektywy. Rozmowa dotyczy więc nie tylko życia samego artysty, ale jest także próbą spojrzenia na status i rolę artysty w ostatnich dekadach.

To nie jest literacka wersja Wroga u bram, Parszywej dwunastki czy Szeregowca Ryana. To nie jest kolejna opowieść z cyklu „A kto chce rozkoszy użyć, niech na wojnę idzie służyć”. Ta książka nie jest nawet piękna – jest surowa, czasami męcząca, nieco chaotyczna, ponura, niemal monochromatyczna, budząca mocne i sprzeczne emocje. Jak wojna, której koszmar szczerze do bólu pokazuje. Słuchając Piotra Mitkiewicza, można poznać zupełnie nowy rodzaj konfliktu widziany oczami jego uczestnika, a nie youtubowego „eksperta”, taktykę walki i metody przygotowania się do niej, używane uzbrojenie. Są tu tarcia między rodzajami sił zbrojnych, jest współczesna Ukraina z jej problemami, jest cały wachlarz ochotników i powodów, dla których pracują na froncie – bo nie wszyscy oni walczą. Jednak w centrum tej książki jest człowiek: twardy i zdeterminowany, ale i balansujący na krawędzi rozpadu. Człowiek ewoluujący w miarę upływu czasu i doświadczający mnóstwa emocji: od uniesienia przez wściekłość i nienawiść po rozpacz. Człowiek brnący przez błota Ukrainy i szukający wśród morza cierpienia sensu swojego życia. „Gorsze są krzyki. Krzyk po urwaniu ręki, nogi, wejściu na minę, ze strachu. Wojnie towarzyszy nieustanny krzyk przerażonych lub okaleczonych ludzi. To ryje głowę. Nie da się od tego uciec. Ten głos zostaje. Najgorszy jest głos cierpiącego przyjaciela”. „Potem spotkałem się z moim przyszłym dowódcą i mówię: »Duch, mnie coś tutaj popchnęło. Tylko nie wiem, co jest moim celem: ratowanie życia czy zabijanie«. A on się zaczął śmiać i mówi: »Ty to jesteś prawdziwy morderca«”.

Publikacja powstała jako efekt pracy czterdzieściorga trojga Autorów, studentów drugiego i trzeciego roku Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (w latach akademickich 2021/2022 i 2022/2023). Książka stanowi, po pierwsze, zapis niezwykłych czasów, będąc postpandemicznym i okołowojennym dowodem na istnienie jednostki w historii, społeczeństwie, na Uniwersytecie, ale też we własnej jaźni. Otwiera bardzo różne perspektywy chronologiczne – od teraźniejszości i mierzonej w tygodniach czy semestrach nieodległej przeszłości po czasy głębokiego PRL-u, z momentami przełomów: Marca ‘68, Solidarności ‘80 czy transformacji ‘89. Utrwala więc ważne chwile współczesności i wyłaniające się z zakamarków przeszłości wspomnienia, przefiltrowane przez umysły Autorów i ich Rozmówców – zatopione w ich wyobrażeniach jak w kawałkach bursztynu. Po drugie, prezentuje kolekcję portretów (nie)zwykłych ludzi Polonistyki i Uniwersytetu – wybranych przez studentów na bohaterów wywiadów i reportaży, wyróżnionych ze względu na moc charakterów, siłę pasji, ogrom doświadczeń, wartość przemyśleń i przeżyć, którymi zgodzili się podzielić z innymi. Niekiedy ta sama osoba staje się bohaterką lub bohaterem dwóch różnych tekstów – równoległa lektura takich prac stwarza okazję do porównania indywidualnych wizji odrębnych twórców, dysponujących takim samym materiałem w punkcie wyjścia, lecz osiągających różne rezultaty. Po trzecie, jest też ta książka niezwykłym przewodnikiem po miejscach i instytucjach Wydziału Polonistyki i Uniwersytetu Warszawskiego oraz szerokiego uczelnianego świata. Pokazuje z perspektywy studenckiej i pracowniczej uniwersytecką przestrzeń w jej wymiarze materialnym, organizacyjnym i mentalnym, oddając blaski i cienie dawnego i obecnego życia naukowo-dydaktycznego oraz towarzyskiego. Ważny jest w tych opisach szczegół: zapach magnolii, pandemiczny ból kręgosłupa, odgłos przeciwlotniczego alarmu, lodowaty wiatr w Łazienkach, lalka, która przynosi szczęście na egzaminie, żółte schody mamiące wakacyjną sjestą czy smak makaronu pod jarzeniówkami.

„Czas płynie, jestem coraz bliżej śmierci” - brzmi jedno z pierwszych zdań tej niezwykłej książki. Jej autor, dziewięćdziesięcioletni ks. Adam Boniecki, żegnając się ze światem, jednocześnie zostawia mu ostatnie przesłanie. Pyta, co będzie, jeśli ludzkość nigdy nie dojrzeje do globalnej solidarności. Mówi wprost o sprawach, wokół których zapada zwykle kłopotliwe milczenie: o starości i chorobach, o cierpieniu w samotności i domach opieki, o śmierciach i pogrzebach.Zarazem jego „Testament” jest lekki i pełen optymizmu. „Wiele opowieści o odchodzeniu z tego świata mówi o doświadczeniu światła, ciepła i wszystkiego, czego doświadcza człowiek - ale nie o kresie wszystkiego” - pisze redaktor senior „Tygodnika Powszechnego” i symbol Kościoła otwartego na dialog ze współczesnością. „Nie wiem, jak wygląda bytowanie tam, po drugiej stronie, i tego mi (o dziwo) nazbyt nie brakuje. Wystarczy pewność, że jest” - dodaje. „Bądźmy wdzięczni. Dziękujmy. Warto sobie uświadomić, że jest za co” - namawia. Z każdego akapitu tego testamentu, podobnie jak z każdego z towarzyszących tekstom zdjęć Grażyny Makary, bije nadzieja.

W tej książce nie ma tanich, sensacyjnych treści, a merytoryczne odpowiedzi na pytania, obiektywne analizy przeszłych i aktualnych problemów Podhala i jego mieszkańców. Przede wszystkim jednak wyłania się z niej obraz człowieka realizującego swoją interdyscyplinarną pasję, której wspólnym mianownikiem jest kultura góralska. […] Myślę, że przebogata góralska tradycja, która przejawia się w muzyce, malarstwie, rzeźbie, ubiorze, gwarze i obyczajowości, znalazła swojego ambasadora w osobie mojego rozmówcy. Głęboki szacunek dla przodków i wierność tradycji nie przeszkodziły jego woli eksperymentowania, tworzenia nowych góralskich światów, bardziej przystawalnych do współczesnej rzeczywistości. Nie ustaje w swej drodze i choć – wydawałoby się – muzyka góralska jest w pewnym stopniu ograniczona; a to przez formę, a to przez policzalną liczbę utworów, lider kapeli Trebunie-Tutki odkrywa ją wciąż na nowo i udowadnia słuchaczom, jak bardzo jest uniwersalna i wieloaspektowa. Pozorna sprzeczność zawarta w czterech słowach: „opętany wolnością – spętany tradycją” w pełni określa charakter działań prekursora nowej muzyki góralskiej. Janusz Mika

W roku 2012 ukazał się tom pierwszy publikacji pod tytułem „Dylematy współczesnej Gruzji. Wywiady z przedstawicielami elit społecznych i politycznych przeprowadzone w latach 2010–2011”. Książka zawierała zapisy rozmów z takimi uczestnikami życia społecznego jak Katolikos – Patriarcha całej Gruzji Eliasz II, były prezydent Gruzji Eduard Szewardnadze czy założyciel obecnej partii władzy w tym kraju, Bidzina Iwaniszwili. Obecnie do rąk czytelników trafia tom drugi – tym razem wywiady przeprowadzono w latach 2015 i 2016. W publikacji znajdziemy wywiady między innymi z Konstantinem Gamsachurdią, synem pierwszego prezydenta Gruzji, Sandrą Roelefs, żoną znanego polityka i byłego prezydenta Micheila Saakaszwilego czy Iraklim Ceretelim, jednym z najwybitniejszych gruzińskich dysydentów z czasów ZSRR, a następnie polityka w odzyskującej niepodległość Gruzji lat 90. XX wieku. Publikacja przygotowana została przez niezależnego badacza, analityka i eksperta, Marcina Olejnika, na co dzień współpracującego z Gruzińskim Instytutem Studiów Geostrategicznych i Euroatlantyckich w Tbilisi. Materiał zawarty w książce, stanowi doskonałe źródło informacji dla politologów, historyków, prawników, socjologów i dziennikarzy, których interesują relacje bezpośrednich uczestników wydarzeń politycznych w Gruzji oraz ich zindywidualizowany punkt widzenia na wiele wydarzeń z najnowszej historii tego państwa. Bardzo często wbrew przekazowi tak zwanego głównego nurtu w Polsce – zarówno medialnego, ale bardzo często również naukowego.