W prezentowanej antologii Krzysztof Andrzej Jeżewski, poeta, tłumacz, eseista, norwidolog i pisarz muzyczny, gromadzi polskie utwory poetyckie z ostatnich dwóch stuleci, w których mniej lub bardziej wyraźnie pobrzmiewają echa katastrofizmu. Jak zauważa autor zbioru: „Cechą charakterystyczną katastrofizmu polskiego jest jego doniosłość uniwersalna. Obejmował on zawsze całość problemów ludzkich, był wyczulony na wielkie przemiany polityczne, społeczne, ekonomiczne, psychologiczne i religijne, które nawiedzały ludzkość, zapowiadał o wiele wcześniej wydarzenia, które miały nadejść. Uczył, jak stawić czoła rzeczywistości, a nie ratować się ucieczką”.
Czy zatem w tej pesymistycznej wizji końca dziejów, która pobrzmiewa w lirykach największych polskich poetów, da się mimo wszystko dostrzec cień nadziei dla współczesnej ludzkości?
Zainteresowanych odpowiedzią na to pytanie miłośników poezji – i nie tylko – zapraszamy do lektury.
