Stach Ryszard

Spójrz na siebie na nowo i zrób pierwszy krok do szczęśliwego życia Jeżeli znajdujesz coraz mniej powodów do radości, choć nic właściwie się nie zmieniło; jeżeli coraz więcej spraw wywołuje zmartwienia; jeżeli przestały cię cieszyć czynności, których wykonywanie nie tak dawno sprawiało ci przyjemność; jeżeli pojawiają się wątpliwości, czy podołasz temu wszystkiemu, co na ciebie spada, to ta książka jest dla ciebie. Kiedy zaczynasz odczuwać spadki nastroju, stajesz się drażliwy a coraz więcej spraw wydaje ci się ponad siły, zaczynasz zadawać sobie pytania: Czy to już depresja? Czy da się coś z tym stanem zrobić? Depresja kliniczna jest chorobą, która wymaga specjalistycznego leczenia. Jej przebieg rzadko jednak bywa gwałtowny, zwykle rozwija się ona stopniowo, dotykając i zawłaszczając kolejne obszary życia. Zanim w pełni się rozwinie, istnieje szansa, by – przez zmianę myślenia, postrzegania siebie, relacji, czy otaczającej rzeczywistości – powstrzymać jej podstępny marsz. Dwoje psychologów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr hab. Ryszard Stach i dr hab. Krystyna Golonka, opracowało swego rodzaju poradnik autoterapii, który pomaga w podtrzymaniu i budowaniu dobrostanu psychicznego i inspiruje do pracy nad – pogłębiającymi złe samopoczucie – błędami w myśleniu. Często bowiem to nie tyle depresja wpływa na nasze myślenie, ile nasz sposób myślenia może do niej prowadzić

Książka jest bardzo udaną próbą pogłębionej i wielokierunkowej analizy zależności, jakie zachodzą między pojęciem czy konstruktem empatii a tymi wewnętrznymi regulatorami aktywności człowieka, które można bezpośrednio powiązać ze strukturalnymi i funkcjonalnymi właściwościami mózgu. W swoim podstawowym zamyśle praca stanowi próbę komplementarnego ujęcia dwóch głównych nurtów badań nad zjawiskiem empatii. Pierwszy z nich ma charakter ściśle psychologiczny i dotyczy zarówno analizy mechanizmów samego zjawiska empatii, jej typów, manifestacji, kształtowania się w toku rozwoju i dojrzewania, jak i jej społecznych oraz interpersonalnych konsekwencji. Drugi nurt badań nad empatią ma wymiar zdecydowanie bardziej biologiczny i jest związany ze spektakularnym rozwojem neuronauk spowodowanym przede wszystkim szerokim zastosowaniem nieinwazyjnych metod badania funkcjonującego mózgu oraz odkryciem neuronów lustrzanych. Przedstawione przez autorów rozważania znacznie poszerzają wiedzę o skomplikowanych relacjach, jakie zachodzą między mózgiem, w tym zwłaszcza wewnętrznymi regulatorami zachowania, które można odnieść bezpośrednio do jego strukturalnych i funkcjonalnych właściwości, a rozwojem i stanem empatycznych dyspozycji. Rozważania i wnioski zawarte w monografii mają też ważny aspekt praktyczny. Będą przydatne zarówno w pracy klinicznej, na przykład podczas rozważań nad genezą tych zaburzeń osobowości, które manifestują się różnymi deficytami emocjonalnymi, jak i dla neuropsychologów analizujących zaburzenia różnorodnych funkcji i procesów psychicznych. Korzystać też z nich będzie można w opiniowaniu sądowo-psychologicznym, w profilaktyce, prewencji czy oddziaływaniach rehabilitacyjnych. Istnieje także możliwość i potrzeba wykorzystania wyników badań w programach resocjalizacyjnych i terapeutycznych, w opiece postpenitencjarnej lub też w codziennej praktyce instytucji zajmujących się wychowaniem, zaburzeniami socjalizacji i rozwoju społecznego. Z recenzji prof. dr. hab. Józefa K. Gierowskiego Książka jest bardzo udaną próbą pogłębionej i wielokierunkowej analizy zależności, jakie zachodzą między pojęciem czy konstruktem empatii a tymi wewnętrznymi regulatorami aktywności człowieka, które można bezpośrednio powiązać ze strukturalnymi i funkcjonalnymi właściwościami mózgu. W swoim podstawowym zamyśle praca stanowi próbę komplementarnego ujęcia dwóch głównych nurtów badań nad zjawiskiem empatii. Pierwszy z nich ma charakter ściśle psychologiczny i dotyczy zarówno analizy mechanizmów samego zjawiska empatii, jej typów, manifestacji, kształtowania się w toku rozwoju i dojrzewania, jak i jej społecznych oraz interpersonalnych konsekwencji. Drugi nurt badań nad empatią ma wymiar zdecydowanie bardziej biologiczny i jest związany ze spektakularnym rozwojem neuronauk spowodowanym przede wszystkim szerokim zastosowaniem nieinwazyjnych metod badania funkcjonującego mózgu oraz odkryciem neuronów lustrzanych. Przedstawione przez autorów rozważania znacznie poszerzają wiedzę o skomplikowanych relacjach, jakie zachodzą między mózgiem, w tym zwłaszcza wewnętrznymi regulatorami zachowania, które można odnieść bezpośrednio do jego strukturalnych i funkcjonalnych właściwości, a rozwojem i stanem empatycznych dyspozycji. Rozważania i wnioski zawarte w monografii mają też ważny aspekt praktyczny. Będą przydatne zarówno w pracy klinicznej, na przykład podczas rozważań nad genezą tych zaburzeń osobowości, które manifestują się różnymi deficytami emocjonalnymi, jak i dla neuropsychologów analizujących zaburzenia różnorodnych funkcji i procesów psychicznych. Korzystać też z nich będzie można w opiniowaniu sądowo-psychologicznym, w profilaktyce, prewencji czy oddziaływaniach rehabilitacyjnych. Z recenzji prof. dr. hab. Józefa K. Gierowskiego