Vis-a-vis/Etiuda

Gromił jest kontynuacją przygód przyjaciół na tropie tajemniczego artefaktu. 1957 rok. Wrocław. Teraz wszystko jest inne niż 5 lat temu. Część domów została odbudowana , powstały także nowe. Grupa przyjaciół znana pod nazwą Bractwa Wrocławskiego żyje swoim życiem. Do czasu.. Stefan Gromił został awansowany na kapitana. Podczas przeglądania aktów Urzędu Bezpieczeństwa znajduje on sprawę sprzed lat w której pojawia się nazwisko jego przyjaciela Jana Warkota. Tropy sprawy prowadziły do Karpacza , jednak sprawa miała swój ciąg dalszy w teraźniejszości. W brutalny sposób byli likwidowani świadkowie. Gromiłowi który jest specjalistą w tajemniczych sprawach powierzono to śledztwo. Jednak nie jest on sam-pomóc ma mu sam major kontrwywiadu. Zagadką w tej sprawie jest także tajemniczy pociąg, którego ładownie zawierają bezcenny skarb. Pułkownik naciska , jednak major kontrwywiadu nie daje za wygraną. Sowieci domagają się wyjaśnień. Co wiózł pociąg widmo i gdzie on jest teraz?

Paul Tillich (1886-1965) - niemiecki filozof i teolog protestancki, zbliżony do egzystencjalizmu. Tillich podjął próbę dokonania syntezy teologii i filozofii, w związku z czym najbardziej adekwatna dla określenia całokształtu jego poglądów jest nazwa „teologia filozoficzna". Zdaniem Tillicha zarówno teologia, jak i filozofia, stawiają pytania dotyczące istoty bytu. W odróżnieniu od jednak od tej pierwszej, filozofia zajmuje się bytem samym w sobie, zaś obiektywizm poznania filozoficznego powoduje radykalne oddzielenie podmiotu poznającego od poznawanego przedmiotu. Teologia natomiast nie stara się o bezwzględny obiektywizm poznawczy; stosunek teologa do przedmiotu poznania jest subiektywny (egzystencjalny) i przesycony wiarą, a w związku z tym nie jest zależny bezpośrednio od wyników badań naukowych. Męstwo bycia to jedno z najważniejszych dokonań filozofa. Postawił on sobie w tej książce za zadanie pokazać znaczenie Objawienia w konkretnych przejawach ludzkiego życia, ze szczególnym uwzględnieniem kultury we wszelkich jej elementach, kultura rozumiana bardzo szeroko. Sporą część książki zajmuje także analiza przeciwieństwa męstwa - czyli ontologia lęku (w tym przed losem i śmiercią, pustką i bezsensem czy winą i potępieniem). Natomiast niewątpliwie źródło odwagi istnienia widzi w wierze. Tę książkę określa się jako małe arcydzieło antropologii religijnej, odpowiadającej na najważniejsze pytania naszych czasów.

Alfred Adler (1870-1937) – austriacki psycholog, psychiatra, pedagog, początkowo związany z Zygmuntem Freudem, później jednak stopniowo oddalał się od swego mistrza, tworząc kierunek psychologii indywidualnej, przez kilka lat kierował Kliniką Psychiatryczną w Wiedniu i stworzył pierwszą poradnię wychowawczo-kliniczną dla dzieci. Do jego najważniejszych prac należą Znajomość człowieka, Psychologia indywidualna w wychowaniu, Homoseksualizm i podsumowująca jego poglądy późna praca, właśnie Wiedza o życiu. Męstwo jest samoafirmacją bytu wbrew faktowi niebytu. To akt „ja“ indywidualnego przejawiający się w akceptacji lęku przed niebytem na drodze afirmowania siebie albo jako części jakiejś ogarniającej całości, albo w aspekcie jaźni indywidualnej. Męstwo zawiera zawsze pewne ryzyko, zawsze znajduje się przed groźbą niebytu, czy mamy do czynienia z ryzykiem utraty siebie i stania się rzeczą pośród całej masy innych rzeczy, czy też z utratą własnego świata w jałowym zwróceniu się ku samemu sobie.

Noam Chmsky (ur. 1928) to chyba obecnie najsłynniejszy amerykański naukowiec, na pewno najczęściej cytowany. Jest lingwistą, psychologiem, filozofem, a także niezwykle zaangażowanym politycznie działaczem lewicowym, intelektualistą lewicowym, sam deklaruje się jako anarchosyndykalista. Ale jednak przede wszystkim jest najbardziej obecnie wpływowym psycholingwistą, twórcą tzw gramatyki generatywnej. Noam Chomsky znany jest jako twórca nowoczesnej lingwistyki, współtwórca kognitywistyki i działacz polityczny, ceniony krytyk i komentator współczesnego świata. Niniejsza książka to zbiór wykładów, stanowiących przegląd dorobku filozoficznego autora z ostatnich pięćdziesięciu lat. Prostym, precyzyjnym i nieakademickim językiem Chomsky opowiada o półwieczu studiów nad językiem, o związkach języka z myślą i o tego związku biologicznym podłożu. Zastanawia się nad zakresem i ograniczeniami ludzkich zdolności poznawczych, odnosząc się do historii nauki, refleksji filozoficznej i obecnego stanu wiedzy. Język i umysł to punkt wyjścia do rozważań nad społeczeństwem i polityką, a książka jest obroną stanowiska, określanego przez autora jako "libertariański socjalizm", u którego podstaw leżą m.in. idee anarchizmu.