Wyszukane

„Nie ma znaczenia, jak się nazywam. Chcę tylko, by ktoś mnie wysłuchał. Tak się niefortunnie złożyło, że trafiło na was. Bęc!” Wiele w tej powieści jest nieoczywiste, choć na pozór wydaje się całkiem pospolite. Bohater – współczesny trzydziestoparolatek, zwykły pracownik banku z dość osobliwym hobby (ekonometria śmierci!) prowadzi z pozoru zwyczajne życie. Jak wielu z nas uwikłany jest w trudne relacje rodzinne, romantyczne i erotyczne. Historia, którą opowiada – niby zwyczajna, a tak naprawdę ekscentryczna – co i rusz wymyka się stereotypom. Zapisana w trzydziestu pięciu aktach śmiała opowieść o miłości i śmierci, które przydarzają się każdemu. Wiecie, jak to jest. Na kogo wypadnie, na tego bęc!

Niewidzialni ludzie mają imiona, głos i tożsamość. Żyją obok nas. Wszędzie. Młoda kobieta, wychowana w domu dziecka, próbuje uporać się z traumami dzieciństwa. Romski chłopiec pragnie uratować swoją umierającą matkę. Niegdyś sławna baletnica, dziś – zapomniana przez świat kociara. Syryjska rodzina w obozie dla uchodźców walcząca o przetrwanie. Dziewięć historii poruszających kwestie nierówności społecznej, queer, niepełnosprawności fizycznej, ubóstwa, wykorzystywania seksualnego i dyskryminacji. Powieść wyróżniona w Bułgarii nagrodą „Debiut” 2018. Lektura powieści „Niewidzialni” Natalii Delewej przypomniała mi, że w dzieciństwie ukrywałam się w szafie, na drzewie, na strychu i marzyłam o czapce niewidce. W zagrożeniu chciałam założyć taką czapkę na głowę, zniknąć ze świata, ukryć się w bezpiecznej przestrzeni, tam gdzie nikt mnie nie znajdzie. Potem zorientowałam się, że taką czapką niewidką może być literatura i moja wyobraźnia. Podobnie myśli narratorka „Niewidzialnych”. Ona zbiera strzępki artykułów, wsłuchuje się w siebie, w opowieści ludzi spotkanych na swej drodze, zagląda w przeszłość, mierzy się z traumami i wybijając czytelnika ze strefy komfortu, zadaje ważne pytania o nasz świat, imigrantów, ludzi wykluczonych, porzuconych, bezdomnych. Piękna, misternie utkana i poruszająca książka. Wioletta Grzegorzewska, autorka „Guguł”

Niepodległa Słowenia, tuż po rozpadzie Jugosławii. Zala Jovanović, Serbka z pochodzenia, od dzieciństwa mieszkająca w Lublanie, właśnie urodziła syna i w szpitalu dowiedziała się, że… nie istnieje. Jej imienia i nazwiska nie ma w rejestrze mieszkańców Słowenii, co wiąże się z drastycznymi konsekwencjami dla niej i dziecka. Zala rozpoczyna rozpaczliwą walkę o prawo do życia dla siebie i syna. „Wymazana” była w 2015 r. nominowana do Nagrody Kresnik (słoweński Booker), a w 2018 r. na podstawie książki powstał film w reżyserii Mihy Mazziniego. „To druga powieść tego znakomitego słoweńskiego pisarza, którą może przeczytać polski czytelnik. W „Psie” podjął już temat jednostki ludzkiej jako bytu systemowo niewidocznego. Tym razem bez cynizmu i czarnego humoru Mazzini uderza w Słowenię wprost. Niebywale ważna tematyka społeczna, znakomity nerw narracyjny, historia wyrzucenia poza nawias oraz kobieca determinacja w walce o swą obywatelską tożsamość – wszystko to robi ogromne wrażenie. Kafka, gdyby mógł przeczytać, byłby z Mazziniego dumny. Takie książki prawdy każdemu narodowi przymykającemu oko na niesprawiedliwość są po prostu potrzebne jak lustra.” Jarosław Czechowicz „Krytycznym okiem” Książka wydana w ramach projektu tłumaczeniowego “Literackie zbliżenia”, dofinansowanego przez Komisję Europejską w programie Kreatywna Europa Kultura.

Bliżej nieokreślona przyszłość. Świat, jaki znamy, nie istnieje. Powszechny kryzys zwany „Wielką Kakafonią”, wywołany usterką w globalnej sieci komunikacyjnej, doprowadził do rozpadu dotychczasowego porządku – Europa stała się konserwatywną twierdzą, Ameryka upadła, a władzę nad nowym światem przejęła Japonia. Trzy przeplatające się ze sobą historie. Evana, uzależnionego od narkotyków dyrektora teatru w Tokio. Krasa, głowy rodu, byłego ministra spraw zagranicznych, świętującego 50. urodziny w słoweńskiej części tego, co zostało po Europie. Zoi, anarchistycznej poetki, przygotowującej się do występu na festiwalu poetyckim w Brooklynie, w którym ma wziąć udział grupa intelektualistów, artystów i szaleńców. Jasmin B. Frelih – przedstawiciel młodej generacji słoweńskich pisarzy – wprowadza nas w świat rozdwojony, przepołowiony, bez punktu wspólnego, bez wspólnego języka. Na/pół to powieść eksperyment, futurystyczna dystopia, gdzie przekraczane są nie tylko granice przeszłości i przyszłości, ale także granice samego tekstu. Książka w 2016 r. została uhonorowana Nagrodą Literacką Unii Europejskiej.

Daniel miał dobry Plan na życie. Wszystko było w nim dokładnie przemyślane i realizowane – osobisty rozwój, praca, rodzina. Sytuacja uległa drastycznej zmianie, kiedy biuro podróży, w którym pracował przez osiemnaście lat, zbankrutowało. W jednej chwili został bez pracy, sam, w pustym mieszkaniu, z mnóstwem czasu do przemyśleń. Walcząc z depresją, rozpaczliwie próbuje odzyskać swoje dawne życie. Stara się zrozumieć, co się właściwie stało, prowadząc niekończący się monolog-rozmowę z nieobecnym przyjacielem, któremu wykrzykuje całą swoją frustrację i wściekłość. Czy szalona podróż z Lizbony do Genewy przyniesie ukojenie? Średni współczynnik szczęścia to szczególna powieść drogi, jej bohaterowie próbują oswoić nieprzyjazny świat, szukają nadziei, optymizmu i poczucia bezpieczeństwa w trudnych i łamiących serce czasach. David Machado łącząc ich losy z kryzysem trapiącym Portugalię, stawia pytania o ludzką kondycję i jakość spuścizny pozostawionej przyszłym pokoleniom. Jak będzie wyglądać przyszłość, zdaje się pytać, kiedy nasze Dzisiaj legło w gruzach? Książka została wyróżniona w 2015 r. Nagrodą Literacką Unii Europejskiej, a w 2017 r. na jej podstawie powstał film pod tym samym tytułem w reżyserii Joaquima Leitao.