Piotr Siuda

Co, jak i po co pisać oraz publikować? Jak doskonalić warsztat pisarski? Jakie są kryteria recenzowania? Jak wypełnić wniosek grantowy? Na te i wiele innych pytań odpowiadają dwaj naukowcy, praktycy działający w dwóch różnych dyscyplinach: dr Piotr Siuda, socjolog z Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, prowadzący warsztaty z efektywnego publikowania naukowego, oraz dr hab. Piotr Wasylczyk z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, autor popularnej książki Prezentacje naukowe. Praktyczny poradnik dla studentów, doktorantów i nie tylko (PWN, 2017). Autorzy w przystępny sposób podpowiadają, jak pisać artykuły naukowe oraz inne prace akademickie oraz jak je publikować – również w najbardziej prestiżowych czasopismach. Prowadzą czytelnika przez wszystkie etapy tworzenia tekstów: od proponowania tematu do czasopism naukowych, przez proces pisania, dostosowanie tekstu do wymogów edytorskich, do pisania notek okołopublikacyjnych. Doskonale rozumieją, że jeśli chcemy, aby nasz tekst został zauważony i wykorzystany, musimy zaprezentować naszą pracę w sposób zorganizowany. Studenci oraz pracownicy naukowi poznają praktyczną stronę pisania artykułów, przydatne narzędzia, typy tekstów naukowych oraz sposoby ich konstruowania. Jeden z rozdziałów poświęcono pisaniu wniosków grantowych. Wszystko to autorzy prezentują nie tylko teoretycznie, ale też w ujęciu praktycznym. Autorzy proponują wiele ćwiczeń, dzięki którym czytelnik będzie mógł trenować swoje umiejętności. Publikowanie – i to coraz częściej publikowanie w renomowanych, rozpoznawalnych czasopismach i wydawnictwach – staje się być albo nie być badacza. Pisanie prac naukowych wymaga zmierzenia się z wieloma wyzwaniami. Od wyboru rodzaju publikacji naukowej i czasopisma, przez kryteria recenzowania i dostosowanie się do wymogów, aż po narzędzia doskonalenia artykułów – bo im przede wszystkim poświęcona jest publikacja. Pisania i publikowania naukowego bardzo rzadko uczy się na studiach – nieliczni szczęśliwcy mają okazję zdobyć tę wiedzę w swoim środowisku. Do pozostałych adresowana jest ta książka.

Naszym celem jest eksploracja metodologicznego wymiaru internetu. […] Monografia przełamuje metodologiczne podziały związane z dociekaniami na temat metod online na kilku płaszczyznach. Przy tym wszystkim niezwykle ważne jest to, że w książce udało się uniknąć zupełnie bezkrytycznego i bezrefleksyjnego patrzenia na metodologiczne wykorzystanie sieci, bez dostrzegania wielu wad omawianych metod. Mimo wszystko autorzy artykułów są na nie otwarci – widzą ich możliwości, chcą z nich korzystać i je udoskonalać. Zapraszamy czytelników, aby w trakcie lektury obudzili w sobie metodologa, który zastanawiał się będzie nad tym, co można zyskać, a co stracić, wykorzystując internetowe metody. Jeśli nasza publikacja stanie się swoistym podręcznikiem, z jednej strony trzeźwo podchodzącym do prezentowanych kwestii, a z drugiej strony będącym wskazówką potencjału metod online, jej cel zostanie osiągnięty. Z Wprowadzenia

"Książka Piotra Siudy i Anny Koralewskiej to próba wyjaśnienia fenomenu seriali anime w kontekście popularności, jaką cieszą się w samej Japonii, ale przede wszystkim w świecie Zachodu, ze szczególnym uwzględnieniem Polski. Popularność ta przekłada się na wytworzenie się specyficznej subkultury fanów, którzy aktywnie włączają się w promocję poszczególnych seriali oraz w ich jakościowe oblicze, tłumacząc we własnym zakresie ścieżki dialogowe i tworząc napisy do filmów (często z pogwałceniem restrykcyjnie rozumianych praw autorskich). Oznacza to, że fani przestają być jedynie typowymi konsumentami dzieła filmowego, ale także współtwórcami złożonego fenomenu, jakimi są seriale anime. Umożliwia to współczesna technologia – dziś każdy użytkownik komputera może edytować filmy na własnym sprzęcie. Powodzenie projektów przygotowywanych przez fanów jest współcześnie powszechną praktyką – także w Polsce. Fani przygotowują napisy do seriali anime, edytują filmy i publikują w sieci wyniki swej pracy. Co równie istotne – dzięki sieci użytkownicy chętnie komentują wyniki takiej pracy edytorskiej i dzielą się spostrzeżeniami na temat jakości napisów tworzonych przez fanów. [...] Szczególną rolę w rozważaniach zawartych w książce stanowią rozdziały dotyczące polskich fansuberów – ich swoistości, tworzenia subkultury i zachowań świadczących o pasji, z jaką wykonują swoje dzieła (często traktowane niemal w kategoriach specyficznego posłannictwa). [...] . Wyniki badania własnego nad polską subkulturą fansuberską stanowią o wartości omawianego dzieła – jest ono oryginalnym wkładem w refleksję naukową na polu socjologii i kulturoznawstwa. Dokonano tu badania drogą wywiadów z fanami anime, wypowiadającymi się na różnorodne tematy związane z funkcjonowaniem subkultury fansuberskiej, filozofią daru i wymiany, akcjami wymieniania się filmami przez fanów, dylematami moralnymi, kwestiami stosunku do praw autorskich, konstytuowania się wirtualnej wspólnoty wraz z wytwarzaniem się mechanizmów nagród i negatywnych sankcji wobec tych, którzy przejawiają zachowania dewiacyjne". prof. Marek Jeziński Piotr Siuda – zainteresowany między innymi popkulturą, sieciowością i kulturami fanowskimi. Adiunkt w Katedrze Socjologii na Wydziale Administracji i Nauk Społecznych UKW w Bydgoszczy, wykładowca na Humanistyce 2.0 tej uczelni. Publicysta, badacz, koordynator projektów oraz autor książek: "Religia a Internet", "Kultury prosumpcji". Anna Koralewska – absolwentka Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu. Ekspertka z centralnej bazy ekspertów Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, od 2010 roku ocenia wnioski o dofinansowanie projektów z Europejskiego Funduszu Społecznego. Jej naukowe zainteresowania to społeczności fanów anime i manga.

Tom 16. serii „Media początku XXI wieku” wydawanej we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. U podstaw sformułowania problemu legła frustracja spowodowana obserwowanym w literaturze przedmiotu brakiem rozważań dotyczących ograniczeń i odmienności najnowszych trendów popkulturowych polegających na wdrażaniu prosumpcji. Zaistnienie tej ostatniej wiąże się z zachęcaniem konsumentów do aktywnego tworzenia, reinterpretowania i redystrybucji popproduktów. W pochwałach emancypacji, jaką niosą za sobą te procesy, akademicy nie dostrzegają, że rysowany przez nich obraz nie jest do końca trafny. Mówi się (mniej lub bardziej bezpośrednio) o wszechogarniającym charakterze prosumpcji i jej jednakowości niezależnie od miejsca implementacji. Badacze nie zauważają, że w różnych częściach globu rozwija się ona inaczej – mamy do czynienia z różnym jej natężeniem oraz wielkością pod względem formy.