Wizerunek Boga Ojca według przesłania s. Eugenii Ravasio w kontekście tradycji ikonograficznej Studium kulturoznawcze

Przedmiotem niniejszej książki jest wszechstronna analiza wizerunku Boga Ojca, powstałego w 1994 roku na podstawie zaleceń s. Eugenii Elisabetty Ravasio (1907–1990). W 1932 roku ta włoska zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Apostołów spisała Orędzie, które – według jej słów – zostało jej przekazane przez samego Boga Ojca. Jednym z postulatów Orędzia było stworzenie plastycznego wyobrażenia pierwszej osoby Trójcy Świętej. […]

Głównym celem książki jest wskazanie źródeł przedstawienia wizerunku Boga Ojca – teologicznych, ikonograficznych oraz historycznych. Wszystkie one rozumiane są jako szeroko zakreślony kontekst kulturowy wizerunku, ukazujący jego elementy tradycyjne i nowatorskie. Obszary te odsłaniają konstrukcyjny charakter obrazu i ustalają jego główne linie interpretacyjne – sytuację historyczną, sens ikonograficzny i przekaz ideowy. Dążenia te przekładają się na stawiane w książce hipotezy, z których podstawową jest twierdzenie, że wizerunek Boga Ojca – choć organicznie związany z przesłaniem Orędzia s. Eugenii Ravasio – stanowi pełnoprawne i samodzielne medium komunikacyjne. […]

Pojawienie się wizerunku Boga Ojca według wizji s. Eugenii Ravasio jest zwieńczeniem pewnego procesu „zapominania” o pierwszej osobie Trójcy Świętej, ale zarazem też początkiem odkrywania jej na nowo. Wizerunek ten skupia w sobie dotychczasowe nauczanie o Bogu Ojcu i wpisuje się w historię ikonografii pierwszej osoby Trójcy Świętej, ale sięga też po innowacyjne rozwiązania i otwiera nowe perspektywy.