Amelia Katarzyna Michalak Książka

Katarzynie Michalak znowu się to udało. „Amelia" znajduje się już na pierwszym miejscu literatury obyczajowej. Top topów zdobyty raz jeszcze! To 29 książka autorki - z każdą radość zarówno jej jak i fanów jest jeszcze większa.

W listopadzie miała premierę nowa książka Katarzyny Michalak, pod tytułem „Amelia”. Pisarka debiutowała w 2008 roku powieścią obyczajową „Poczekajka”. Książka była promowana w dość niekonwencjonalny sposób, bo poprzez piosenkę i teledysk o tym samym tytułem, które pisarka sama sfinansowała. Tekst do utworu napisała Katarzyna Michalak, piosenkę wykonała Wioletta Sajnog. Do niektórych egzemplarzy książki była dołączona płyta CD z teledyskiem, ale, dla ciekawych, jest on również dostępny w Internecie np. na Youtube na kocie pisarki. Osobiście nie polecam, bo utwór pozostawia wiele do życzenia.    Poza tym na kocie pisarki znajduje się około dwudziestu pięciu powieści. Wszystkie w tematyce romantyczno-obyczajowej. Katarzyna Michalak próbowała również swoich sił w tematyce literatury erotycznej. Zaowocowało to książką „Mistrz” (2013 rok), która, delikatnie mówiąc, budzi raczej mieszane uczucia. Osobiście nie polecam erotyków pisanych przez Katarzynę Michalak. Lepiej niech zostanie przy zwykłych romansach. Literatura erotyczna jest specyficznym gatunkiem. Historie erotyczne bardzo trudno przedstawić w naturalny i sugestywny sposób bez wpadania w kicz i tandetę, która wywołuje tylko zażenowanie, albo ironiczne uśmiechy. Wystarczy chociażby spojrzeć na osławioną serie „50 twarzy Greya” E. L. James, która uznana została za jedną z najgorszych książek erotycznych, jakie powstały.

W literaturze istnieje pewna odrębna kategoria utworów, które szeroko znane są jako czytadła. Nawet nie książki, ale właśnie czytadła, po które sięgamy, kiedy za nic w świecie nie chcemy przeczytać czegoś bardziej angażującego i powodującego refleksję. Najnowsza pozycja w dorobku Katarzyny Michalak pod tytułem „Amelia” bez wątpienia należy do tej kategorii. Pełna optymizmu, frazesów zachęcających do spełnienia swoich marzeń a wręcz pogoni za nimi, i jednokierunkowych, nieskomplikowanych postaci zachęca słowami-kluczami, wokół których koncentruje się jej fabuła: miasteczko, cukierenka, kamieniczka. Trudno o bardziej pretensjonalny krajobraz dla powieści obyczajowej, której bohaterką jest młoda, tajemnicza, pełna ideałów i wiary w niemożliwe kobieta. Najnowsza powieść Michalak boleśnie wpisuje się w kliszę literatury tak bardzo bezbarwnej, że można ją przeczytać w jeden wieczór. I wcale nie będzie to powód do stwierdzenia, że historia była fascynująca. Warto zaznaczyć, że „Amelia” to dwudziesta dziewiąta książka autorki takich tytułów jak „Sklepik z niespodzianką”, „Lato w Jagódce” czy „Zachcianek”. Finezji w tym niestety brak, chociaż niewątpliwie pomysłowość zadziwia. I wszechstronność – spod pióra Katarzyny Michalak wyszły wszakże też takie pozycje o wiele znaczących tytułach, jak „Mistrz” czy „Czarny książę” pretendujące do miana fascynującej literatury erotycznej, która stanowi niezrozumiany przeze mnie fenomen.

Katarzynę Michalak, pisarkę literatury obyczajowej, poznałam przy okazji czytania opowiadania ze zbioru „Cicha 5”.  Jej fragment „Powrót na Cichą” przedstawiał historię Rajmunda, pracownika jednej z korporacji deweloperskich, ciężko pracującego, by zapewnić byt swoim trzem córkom po śmierci żony. Historia wydawała się sztampowa: poważny ojciec, wiecznie zapracowany, nie ma czasu nawet powiedzieć córkom dobranoc, dziewczynki zostają więc wychowane przez ukochaną nianię. W przyszłości jednak odpłacają ojcu tym samym, rozpierzchając się po całym świecie i stopniowo niwelując kontakt. Zmagając się z ogromną samotnością i bezbrzeżnym smutkiem, Rajmund przejdzie wewnętrzną przemianą – a jego los się odmieni. To bardzo proste i momentami wręcz irytująco łzawe opowiadanie miało w sobie jednak niespotykaną magię, które przyciągnęło moje oczy ku autorce. Oczywiście poza opowiadaniami pisarka pisze także książki – warto wspomnieć chociażby o głośnej „Poczekajce” (promowanej w oryginalny sposób – przez teledysk piosenki, do której Michalak sama napisała tekst), która zajmowała wysokie miejsca w różnych konkursach na najlepiej sprzedające się książki, czy serii „Sklepik z niespodzianką”. W sumie od debiutu w 2008 roku autorka wydała imponującą liczbę 29 pozycji z różnych gatunków literackich, choć przeważają obyczajowe czytadła skierowane do kobiet.

„Amelia” to chwytająca za serducho baśń o urokliwym małym miasteczku, zagubionym wśród lasów, i uroczej bohaterce, która poszukuje swojej tożsamości. To także opowieść o pamięci, która czyni nas tym, kim jesteśmy, ale także o nadziei, że nawet jeśli utracimy przeszłość, to przyszłość wciąż należy do nas. „Gdybym miała streścić „Amelię” (…) zdaniem, byłoby to zdanie o domu. Ona marzyła, tak jak ja kiedyś, o własnym miejscu na ziemi... Te z Was, które mają swoją bezpieczną przystań, wiedzą, o czym mówię, a tym z Was, które jej (jeszcze) nie mają, serdecznie tego skrawka raju życzę” – tak o swojej książce pisze Katarzyna Michalak, której najnowsza książka od niedawna okupuje księgarniane półki. Michalak – jedna z najważniejszych przedstawicielek polskiej literatury kobiecej, z wykształcenia lekarz weterynarii, zadebiutowała w 2008 roku powieścią obyczajową „Poczekajka”. Od tamtego czasu jej kolejne pozycje zawsze utrzymują się na różnorakich toplistach sprzedaży. Biblioteka Analiz umieściła autorkę „Sekretnika” na pierwszym miejscu pod względem ilości książek utrzymujących się na listach bestsellerów w 2014 roku, na drugim miejscu zaś pod względem długości utrzymywania się pojedynczego tytułu na listach bestsellerów („Zacisze Gosi”). Teraz swoją premierę ma kolejna, już 29 (!) powieść pisarki, która w swoim dorobku oprócz powieści obyczajowych ma także powieści erotyczne czy fantastyczne.

„Amelia” to chwytająca za serducho baśń o urokliwym małym miasteczku, zagubionym wśród lasów, i uroczej bohaterce, która poszukuje swojej tożsamości. To także opowieść o pamięci, która czyni nas tym, kim jesteśmy, ale także o nadziei, że nawet jeśli utracimy przeszłość, to przyszłość wciąż należy do nas. „Gdybym miała streścić „Amelię” (…) zdaniem, byłoby to zdanie o domu. Ona marzyła, tak jak ja kiedyś, o własnym miejscu na ziemi... Te z Was, które mają swoją bezpieczną przystań, wiedzą, o czym mówię, a tym z Was, które jej (jeszcze) nie mają, serdecznie tego skrawka raju życzę” – tak o swojej książce pisze Katarzyna Michalak, której najnowsza książka od niedawna okupuje księgarniane półki. Michalak – jedna z najważniejszych przedstawicielek polskiej literatury kobiecej, z wykształcenia lekarz weterynarii, zadebiutowała w 2008 roku powieścią obyczajową „Poczekajka”. Od tamtego czasu jej kolejne pozycje zawsze utrzymują się na różnorakich toplistach sprzedaży. Biblioteka Analiz umieściła autorkę „Sekretnika” na pierwszym miejscu pod względem ilości książek utrzymujących się na listach bestsellerów w 2014 roku, na drugim miejscu zaś pod względem długości utrzymywania się pojedynczego tytułu na listach bestsellerów („Zacisze Gosi”). Teraz swoją premierę ma kolejna, już 29 (!) powieść pisarki, która w swoim dorobku oprócz powieści obyczajowych ma także powieści erotyczne czy fantastyczne.

Katarzynę Michalak, pisarkę literatury obyczajowej, poznałam przy okazji czytania opowiadania ze zbioru „Cicha 5”.  Jej fragment „Powrót na Cichą” przedstawiał historię Rajmunda, pracownika jednej z korporacji deweloperskich, ciężko pracującego, by zapewnić byt swoim trzem córkom po śmierci żony. Historia wydawała się sztampowa: poważny ojciec, wiecznie zapracowany, nie ma czasu nawet powiedzieć córkom dobranoc, dziewczynki zostają więc wychowane przez ukochaną nianię. W przyszłości jednak odpłacają ojcu tym samym, rozpierzchając się po całym świecie i stopniowo niwelując kontakt. Zmagając się z ogromną samotnością i bezbrzeżnym smutkiem, Rajmund przejdzie wewnętrzną przemianą – a jego los się odmieni. To bardzo proste i momentami wręcz irytująco łzawe opowiadanie miało w sobie jednak niespotykaną magię, które przyciągnęło moje oczy ku autorce. Oczywiście poza opowiadaniami pisarka pisze także książki – warto wspomnieć chociażby o głośnej „Poczekajce” (promowanej w oryginalny sposób – przez teledysk piosenki, do której Michalak sama napisała tekst), która zajmowała wysokie miejsca w różnych konkursach na najlepiej sprzedające się książki, czy serii „Sklepik z niespodzianką”. W sumie od debiutu w 2008 roku autorka wydała imponującą liczbę 29 pozycji z różnych gatunków literackich, choć przeważają obyczajowe czytadła skierowane do kobiet.

W literaturze istnieje pewna odrębna kategoria utworów, które szeroko znane są jako czytadła. Nawet nie książki, ale właśnie czytadła, po które sięgamy, kiedy za nic w świecie nie chcemy przeczytać czegoś bardziej angażującego i powodującego refleksję. Najnowsza pozycja w dorobku Katarzyny Michalak pod tytułem „Amelia” bez wątpienia należy do tej kategorii. Pełna optymizmu, frazesów zachęcających do spełnienia swoich marzeń a wręcz pogoni za nimi, i jednokierunkowych, nieskomplikowanych postaci zachęca słowami-kluczami, wokół których koncentruje się jej fabuła: miasteczko, cukierenka, kamieniczka. Trudno o bardziej pretensjonalny krajobraz dla powieści obyczajowej, której bohaterką jest młoda, tajemnicza, pełna ideałów i wiary w niemożliwe kobieta. Najnowsza powieść Michalak boleśnie wpisuje się w kliszę literatury tak bardzo bezbarwnej, że można ją przeczytać w jeden wieczór. I wcale nie będzie to powód do stwierdzenia, że historia była fascynująca. Warto zaznaczyć, że „Amelia” to dwudziesta dziewiąta książka autorki takich tytułów jak „Sklepik z niespodzianką”, „Lato w Jagódce” czy „Zachcianek”. Finezji w tym niestety brak, chociaż niewątpliwie pomysłowość zadziwia. I wszechstronność – spod pióra Katarzyny Michalak wyszły wszakże też takie pozycje o wiele znaczących tytułach, jak „Mistrz” czy „Czarny książę” pretendujące do miana fascynującej literatury erotycznej, która stanowi niezrozumiany przeze mnie fenomen.

W listopadzie miała premierę nowa książka Katarzyny Michalak, pod tytułem „Amelia”. Pisarka debiutowała w 2008 roku powieścią obyczajową „Poczekajka”. Książka była promowana w dość niekonwencjonalny sposób, bo poprzez piosenkę i teledysk o tym samym tytułem, które pisarka sama sfinansowała. Tekst do utworu napisała Katarzyna Michalak, piosenkę wykonała Wioletta Sajnog. Do niektórych egzemplarzy książki była dołączona płyta CD z teledyskiem, ale, dla ciekawych, jest on również dostępny w Internecie np. na Youtube na kocie pisarki. Osobiście nie polecam, bo utwór pozostawia wiele do życzenia.    Poza tym na kocie pisarki znajduje się około dwudziestu pięciu powieści. Wszystkie w tematyce romantyczno-obyczajowej. Katarzyna Michalak próbowała również swoich sił w tematyce literatury erotycznej. Zaowocowało to książką „Mistrz” (2013 rok), która, delikatnie mówiąc, budzi raczej mieszane uczucia. Osobiście nie polecam erotyków pisanych przez Katarzynę Michalak. Lepiej niech zostanie przy zwykłych romansach. Literatura erotyczna jest specyficznym gatunkiem. Historie erotyczne bardzo trudno przedstawić w naturalny i sugestywny sposób bez wpadania w kicz i tandetę, która wywołuje tylko zażenowanie, albo ironiczne uśmiechy. Wystarczy chociażby spojrzeć na osławioną serie „50 twarzy Greya” E. L. James, która uznana została za jedną z najgorszych książek erotycznych, jakie powstały.

Katarzynie Michalak znowu się to udało. „Amelia" znajduje się już na pierwszym miejscu literatury obyczajowej. Top topów zdobyty raz jeszcze! To 29 książka autorki - z każdą radość zarówno jej jak i fanów jest jeszcze większa.