Powiedz nam, co myślisz!
Pomóż innym i zostaw ocenę!
Zaloguj się, aby dodać opinię
Jarosław Gambal
04/02/2019
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem
Nie lubię w literaturze (i w życiu) ludzi absolutnie pewnych wszystkiego - bez wątpliwości i błędów. Obawiam się bohaterów (i ludzi), którzy nie mają potrzeby zatrzymania się, którzy się nie dziwią... Taka literatura cuchnie polityczną agitacją albo religijną sektą.Wolę, jeśli ktoś klęka przed „nie wiem", „nie rozumiem". Cenię i podziwiam tych, którzy szukają, boją się, łamią sami ze sobą. Wolę tych, na których spada ciężar dociekania, prób zrozumienia, zmagania ze światem, ideą, marzeniem, strachem, którzy się buntują...Kazantzakis nie zawodzi. Wiara i zwątpienie; szczęście i pustka - splatają się ze sobą. Strach przed śmiercią, przemijaniem i zgoda na „wieczność" w teraźniejszej chwili. Dużo tu tego. Niby wszystko tworzy całość historii, ale pojedyncze fragmenty są same w sobie przypowieściami, historiami i rozważaniami, które z powodzeniem mogą żyć swoim własnym życiem.Żal prześlizgiwać się po tej książce bez chwili czasu, bez możliwości zwolnienia - przeczytania danego fragmentu jeszcze raz.Chociaż z drugiej strony... książka otwierana teraz „na chybił trafił" smakuje równie doskonale :)https://cyganblog.wordpress.com/2015/11/27/smak-doskonaly/
Anonimowy użytkownik
25/09/2024
opinia recenzenta nie jest potwierdzona zakupem
Nie lubię w literaturze (i w życiu) ludzi absolutnie pewnych wszystkiego - bez wątpliwości i błędów. Obawiam się bohaterów (i ludzi), którzy nie mają potrzeby zatrzymania się, którzy się nie dziwią... Taka literatura cuchnie polityczną agitacją albo religijną sektą.Wolę, jeśli ktoś klęka przed „nie wiem", „nie rozumiem". Cenię i podziwiam tych, którzy szukają, boją się, łamią sami ze sobą. Wolę tych, na których spada ciężar dociekania, prób zrozumienia, zmagania ze światem, ideą, marzeniem, strachem, którzy się buntują...Kazantzakis nie zawodzi. Wiara i zwątpienie; szczęście i pustka - splatają się ze sobą. Strach przed śmiercią, przemijaniem i zgoda na „wieczność" w teraźniejszej chwili. Dużo tu tego. Niby wszystko tworzy całość historii, ale pojedyncze fragmenty są same w sobie przypowieściami, historiami i rozważaniami, które z powodzeniem mogą żyć swoim własnym życiem.Żal prześlizgiwać się po tej książce bez chwili czasu, bez możliwości zwolnienia - przeczytania danego fragmentu jeszcze raz.Chociaż z drugiej strony... książka otwierana teraz „na chybił trafił" smakuje równie doskonale :)https://cyganblog.wordpress.com/2015/11/27/smak-doskonaly/
