Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet Stieg Larsson Książka

Stieg Larsson był szwedzkim reporterem zajmującym się prawicowym ekstremizmem, człowiekiem lewicy, który nawet swój spadek zapisał partii, wielbicielem fastfoodów, który swoją miłość do ociekających tłuszczem kanapek okupił życiem. Co skłoniło go do napisania jednego z największych bestsellerów ostatnich lat? Wypalenie zawodowe? Kiepska sytuacja materialna? Prawdopodobnie jedno i drugie; prawdopodobnie właśnie dlatego jego powieść jest tak kiepsko napisana. Zacznijmy jednak od zalet „mężczyzn", szczelnie ukrytych pod grubą warstwą wad.

O życiu Stiega Larssona, szwedzkiego pisarza i autora Trylogii „Millenium”, krążą już legendy. Jego bogata, choć nie najdłuższa biografia nadaje się na scenariusz fascynującej, trzymającej w napięciu  powieści. Oddany pod opiekę babci i dziadka, wychowywany w rodzinie o silnie antyfaszystowskich  poglądach, Stieg był znany  ze swej działalności na rzecz zwalczania rasizmu, seksizmu i nazizmu. Był charyzmatycznym dziennikarzem (choć długo nieznanym szerszej publice) i działaczem społecznym Fundacji i czasopisma Expo, gdzie przeciwdziałał rozwojowi skrajnej prawicy, a także każdemu przejawowi łamania praw człowieka. Pierwsza część Trylogii „Millenium”, zatytułowana „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”, opowiada historię  okrytego złą sławą dziennikarza, Mikaela Blomkvista, który chcąc zdemaskować wpływowego businessmana, oskarża go o korupcję i oszustwo. Sprawa trafia do sądu i zostaje rozstrzygnięta na korzyść przeciwnika Michaela; zostaje on więc wysłany do więzienia. Mikael, świadomy swych win ale także rozgoryczony własną naiwnością, postanawia usunąć się w cień, by ratować wizerunek wydawnictwa Millenium, w którym pracuje. Niespodziewanie jednak otrzymuje ofertę pracy od jednego z najbardziej znanych nazwisk w Szwecji – Henrika Vangera. Wersją oficjalną jego zadania jest spisanie dziejów rodu Vangerów – nieoficjalną zaś próba wyjaśnienia zniknięcia i domniemanego morderstwa jednej z członkiń rodziny – siostrzenicy Henrika, Harriet. Mikael, upokorzony i w depresji, postanawia przyjąć ofertę – choć nie wie jeszcze, że może to zagrozić jego własnemu życiu. Zagłębia się więc w mroczną i niejednoznaczną historię rodu, gdzie każdy jego członek zdaje się nie być tym, za kogo się podaje. Z pomocą przychodzi mu jednak genialna hakerka i researcherka Lisbeth Salander.

„Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” to pierwszy tom trylogii „Millenium” autorstwa Stiega Larssona. Głównymi bohaterami cyklu są dziennikarz Mikael Blomkvist i błyskotliwa hakerka Lisbeth Salander, a także cała redakcja miesięcznika „Millenium”. Co prawda, nazywanie „Millenium” trylogią może w tym momencie nie być zasadne, gdyż w księgarniach pojawiła się czwarta część pod tytułem „Co nas nie zabije”, jednak napisana została przez dziennikarza Davida Lagercrantza. Nie mam zamiaru łączyć tej książki z trylogią Larssona. „Co nas nie zabije” klasyfikuje jako nawiązanie, w którym autor posługuje się postaciami, które stworzył Larsson. Mikaela Blomkvista poznajemy, gdy staje przed sądem za zniesławienie poważanego i bogatego biznesmana. Sprawa jest przegrana. Dziennikarz jest świadomy, że uległ prowokacji i wszedł w pułapkę, przez którą musiał zapłacić olbrzymie odszkodowanie i spędzić trzy miesiące w więzieniu. Jego kariera jest skończona. Odchodzi z gazety „Millenium”, którą stworzył razem ze swoją przyjaciółką Erika Berger, pozostawiając na jej barkach podupadający miesięcznik, którego nikt nie chce czytać po aferze sądowej Blomkvista.