Eliza Ptaszyńska

Alfred Wierusz-Kowalski był czołowym przedstawicielem środowiska polskich artystów związanych z Monachium. Jego żywiołem były realistyczne, ale i idylliczne sceny z życia wiejskiego, z jego kulturą – nie pracy, lecz czasu wolnego. Na obrazach piaszczystymi drogami pędzą bryczki z roześmianymi wieśniakami lub suną przez śniegi wielokonne powozy. Czasem w zakolu rzeki pojawi się wilk lub wychyli zza wzgórza wataha. Nikt nie umiał tak dobrze jak on oddać grozy walki pomiędzy człowiekiem i zwierzęciem, trwogi atakowanych koni i przerażenia ludzi. Dzieła tego artysty cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem i sprzedawane są w najlepszych galeriach sztuki w Europie. Album zawiera wybór ponad 50 prac Alfreda Wierusza-Kowalskiego, całość uzupełnia wstęp historyka sztuki Elizy Ptaszyńskiej, od lat zajmującej się twórczością malarzy związanych ze środowiskiem monachijskim.

Antoni Piotrowski to nie tylko utalentowany malarz, ale także rysownik, ilustrator, poeta, autor bajek. Jeden ze współzałożycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, zilustrował ponad tysiąc książek, w tym Ogniem i mieczem Henryka Sienkiewicza. Namalował imponującą liczbę obrazów – prawie trzy i pół tysiąca. Wspólnie z innymi artystami tworzył panoramy, m. in. Panoramę Tatrzańską. Był korespondentem-ilustratorem z wojny bułgarsko-serbskiej. W Bułgarii, którą często odwiedzał, zdobył ogromną popularność portretując księcia Ferdynanda i zamożnych Bułgarów.

Alfred Wierusz-Kowalski (1849–1915) był czołowym przedstawicielem środowiska polskich artystów związanych z Monachium. Od czasu międzynarodowego debiutu na światowej wystawie w Wiedniu w 1873 roku do chwili obecnej cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem miłośników malarstwa. Jego żywiołem były realistyczne, ale i idylliczne sceny z życia wiejskiego, z jego kulturą – nie pracy, lecz czasu wolnego. Sceny weselnych orszaków czy przejazdów zaprzęgów, nastrojowe powroty do domu lub dramatyczne napady wilków to najbardziej znane motywy jego obrazów. Mistrzostwo artysty kryje się w umiejętności oddania lirycznego klimatu schyłku dnia, przełamania pór roku, zatrzymania chwili radości lub zadumy, umiejętności oddania istoty przedstawianego świata małych polskich miasteczek i szlacheckich zaścianków oraz chwil z życia ich mieszkańców. Dzieła tego artysty cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem i sprzedawane są w najlepszych galeriach sztuki w Europie. Album prezentuje wiele nieznanych do tej pory obrazów malarza, w tym wczesne prace oraz te z dojrzałego, najlepszego okresu twórczości. Zdjęciom towarzyszy obszerny opis o życiu malarza, jego dokonaniach i międzynarodowym środowisku, w którym tworzył – Monachium, autorstwa historyka sztuki Elizy Ptaszyńskiej, od lat zajmującej się twórczością malarzy związanych ze środowiskiem monachijskim.

Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz (1869–1927) – polski malarz, rysownik, ilustrator książek i czasopism. Absolwent malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu oraz paryskiej prywatnej szkoły malarskiej Académie Julian. W Monachium kształcił się pod kierunkiem Józefa Brandta. Naukowo związany z Uniwersytetem im. Stefana Batorego, na którym wykładał malarstwo. Specjalizował się w malarstwie rodzajowym oraz pejzażowym (szczególnie okręgu wileńskiego). W sowich pracach uwieczniał: targi konne, jarmarki, małomiasteczkowe życie kresowych miejscowości. Chętnie malował również sceny polowań i obrazy inspirowane kulturą Dalekiego Wschodu. Swoje prace wystawiał m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w warszawskim Salonie Krywulta, a także w Wilnie.