Religioznawstwo

Pełen niesamowitości, pięknie zilustrowany zbiór baśni i podań wschodniosłowiańskich Baśnie od zawsze były dla ludzi źródłem mądrości. Przekazywały wiedzę o tym, jak otaczający świat widzieli nasi przodkowie, jak wyglądał ich dzień powszedni, jakie tradycje i rytuały rządziły ich życiem, a także w co wierzyli i jak swoją wiarę wyrażali. Niniejszy zbiór zawiera kilkadziesiąt baśni i bajek z kultury Słowian Wschodnich. Napotkacie w nich Babę Jagę – jedną z najważniejszych postaci słowiańskiego folkloru, Kościeja Nieśmiertelnego – czarny charakter ze starosłowiańskich podań ludowych, a także wiele innych niesamowitych postaci, jak choćby żmija, błotniaka, upiora czy rusałkę. Ale „Baśnie wschodniosłowiańskie” to nie tylko fascynujące stworzenia z mitologii słowiańskiej. To też absolutnie piękne stroje, niezwykłe zwyczaje ludowe i specyficzny, nierzadko czarny humor. To również zaproszenie w leśne ostępy, dawne wsie, zaklęte miasta, gdzie można poznać magiczną moc żywej wody i usłyszeć dźwięki zaczarowanej sopiłki.

JEŚLI BÓG NIE CZYNI CUDU W TWOIM ŻYCIU, TO CHCE, ŻEBY TWOJE ŻYCIE STAŁO SIĘ CUDEM Chcesz żyć pełną piersią, ale zawsze coś staje ci na drodze? Ksiądz Piotr mawiał, że Bóg nie stworzy nam świata bez problemów. Legendarny duszpasterz pomaga odnaleźć w codziennych trudnościach sens. Pokazuje, gdzie szukać siły do walki. Do wojowania w chrześcijaństwie nie trzeba być pakerem. Można być bożym prostaczkiem i zwyciężać. NIE BÓJ SIĘ, TYLKO UWIERZ!

BOGATE W LEGENDY I PODANIA ŹRÓDŁO WIEDZY NA TEMAT POLSKICH DIABŁÓW! Gdzie w kraju nad Wisłą znajdują się wrota do piekieł? Jakie sposoby wymyślano, aby pokonać diabła Borutę? Do czego zdolny był najsłynniejszy spośród polskich czartów – Rokita? Z czego tak naprawdę słynął Fugas? Nie zabrakło tu również historii z udziałem samego Lucyfera, czy też znanego z klasyki literatury Mefista. W Żywotach diabłów polskich, spisanych przepięknym językiem, istoty piekielne zaprezentowane zostały ze swadą i kunsztem. To przebogate kompendium wiedzy na temat polskich czartów poparte ogromną wiedzą autora, a nadto okraszone wybornym humorem. Witold Bunikiewicz przedstawia legendy i podania, zarówno te bardziej, jak i mniej znane, wzbogacając je o charakterystykę poszczególnych diabłów. Mądre, głupie, złośliwe, naiwne, niemiarkujące w jedzeniu czy piciu – wszystkie znane są nam od zarania dziejów, a opowieści na ich temat krążą po całym świecie. „Żywoty diabłów polskich” – przekonaj się, czy naprawdę są takie straszne, jak je malują?

W nocy z 15 na 16 kwietnia 2019 r. spłonęła katedra Notre-Dame de Paris. Ogień, który zdewastował historyczny ośrodek chrześcijaństwa europejskiego, symbolicznie przedstawiał sytuację kryzysową, z jaką Kościół boryka się od wielu lat. W Polsce, jak w całej Europie i na świecie, obserwuje się stały spadek praktyk religijnych, spadek liczby powołań, malejącą obecność katolików w życiu publicznym. Kościół zmaga się z licznymi skandalami. Czy jest to jeden z wielu kryzysów, jakich doświadczyło chrześcijaństwo, czy też jego definitywny upadek? To pytanie niepokoi nawet tych, którzy patrzą na chrześcijaństwo z zewnątrz. Ale kryzys niekoniecznie oznacza koniec. Może to być szansa na nowe otwarcie. Książka stanowi nie tylko spojrzenie wstecz na historię chrześcijaństwa; przede wszystkim jest próbą oceny jego obecnej sytuacji. Andrea Riccardi – włoski historyk, wykładowca akademicki, komentator życia Kościoła. Założyciel Wspólnoty Sant’Egidio, która w ponad 70 krajach świata wspiera m.in. osoby starsze, bezdomne, uchodźców oraz pracuje na rzecz pokoju. Autor licznych książek tłumaczonych na wiele języków, w tym polski (jak np. biografia Jana Pawła II).

Gerardus van der Leeuw (1890-1950) znany przede wszystkim jako fenomenolog religii (jego główne dzieło to właśnie Fenomenologia religii), był obok Nietzschego i Junga, M. Eliadego i R. Otto jednym z najwybitniejszych przedstawicieli religioznawstwa, jak też teologiem (protestanckiego Kościoła reformowanego), filozofem (w duchu Diltheya i Sprangera, jak też egzystencjalisty Jaspersa). Przede wszystkim jednak wykorzystał fenomenologię E. Husserla, M. Schelera i N. Hartmanna oraz Edyty Stein do sformułowania swych podstawowych poglądów. Fenomenologia postulowała metodę filozofowania polegającą na zaniechaniu czysto pojęciowych spekulacji przez „powrót do Rzeczy” czyli do uzyskania bezpośredniego doświadczenia tego co dane; w celu poznawczego dotarcia do tzw. czystej świadomości to jest istoty rzeczy Dzieło van der Leeuwa obejmuje także takie dziedziny jak religie pierwotne, religię staroegipską, grecką i rzymską, historię chrześcijaństwa, porównawczą historię religii, wreszcie fenomenologię religii jako taką. Fenomenologia religii nie jest ani filozofią religii, ani psychologią religii ani teologią. Fenomenologia religii powinna więc przede wszystkim nadawać nazwy takie jak: ofiara, modlitwa, zbawiciel, mit, symbol itd. W ten sposób kształtuje zjawisko. Po drugie winna je włączyć we własne życie i metodycznie je przeżyć. Po trzecie, powinna stanąć z boku i postarać się dostrzec to co się ukazuje. Po czwarte spróbować wyjaśnić to co dostrzegła i po piąte – zrozumieć to, co się ukazuje. Fenomenologia religii Gerardusa van der Leeuwa ma wartość nie tylko dla religioznawców lecz także dla każdego inteligenta-humanisty.

Jak odczytać własną drogę w życiu? Czym się kierować wśród mnogości sprzecznych propozycji? Jak dopomóc swojej wierze, która słabnie? Co robić, kiedy Bóg milczy? To tylko przykłady pytań, z którymi mierzy się kard. Grzegorz Ryś. Zadajemy je sobie wszyscy, próbując żyć świadomie jako chrześcijanie, ale też zwyczajnie poszukując sposobu na szczęśliwe, sensowne życie. Kardynał Ryś nie poucza, ale dzieli się własnym doświadczeniem i świadectwem wiary. A przed nikim nie odsłania się tak bardzo jak przed ludźmi młodymi. To właśnie im opowiada o swoim powołaniu, domu rodzinnym, momentach przełomu, ludziach, którzy byli dla niego ważni, a nawet… o piłce nożnej. To nie jest książka pisana zza biurka ani z ambony; to książka zrodzona z niezwykłego spotkania.

Jeden z najbarwniejszych zbiorów baśni z krainy Bengalu Śiwa – jeden z trzech głównych bogów hinduizmu. Durga i Kali – boginie będące różnymi wcieleniami Śiwy. Lakszmi – małżonka Wisznu, bogini szczęścia, bogactwa i pomyślności. Śani – bóstwo utożsamiane z planetą Saturn, przynoszące ludziom cierpienie, jeśli nie wywiązują się ze swoich obowiązków. Te i wiele innych bóstw pojawiających się na kartach Opowieści ludowych Bengalu w hinduizmie odgrywają rolę kluczową, podobnie zresztą jak rakszasy, demony zwane zjadaczami surowego mięsa, czy też duchy i zjawy, zarówno te przychylne człowiekowi, jak i złowieszcze. Zawarte w książce baśnie i legendy zawierają wspaniały obraz hinduskiego społeczeństwa klasowego i kastowego, pozwalają wejść do świata bengalskiego hinduizmu, a jednocześnie dają bardzo szeroki obraz zwyczajów i obyczajów związanych z życiem codziennym regionu. Ukazują także szereg ceremonii oraz obrzędów związanych z narodzinami i śmiercią. A wszystko to ujęte w sposób, który zachwyci zarówno młodszego, jak i starszego czytelnika.

Sankofa – afrykańskie słowo, które oznacza mitycznego ptaka patrzącego w przeszłość, po to, żeby ją zrozumieć i ruszyć ku przyszłości. Rodzimy się z możliwościami, które tylko my sami jesteśmy w stanie zrealizować. Nikt inny tego za nas nie zrobi. Z różnych powodów w trakcie naszego życia zakopujemy talenty i zaczynamy żyć poniżej własnych umiejętności. A przecież potrafimy więcej. Kim jestem i jaki jest sens mojego życia? Czy wiara i psychologia się ze sobą kłócą? Gdzie mogę znaleźć zgubione poczucie własnej wartości? Jak mam uporządkować swoje uczucia: te chciane i te, z którymi żyje mi się trudno? Czy potrafię tworzyć dobre, budujące relacje i uchronić się przed tymi, które odbierają mi wolność? Tomasz Gaj OP i Magdalena Pajkowska prowadzą wyjątkową, osobistą rozmowę o dobrym i spełnionym życiu. Pytają, dają odpowiedzi, dzielą się sobą i swoimi doświadczeniami po to, żebyś mógł na nowo odkryć, kim jesteś i jak ważne jest twoje życie. To spotkanie rozpoczyna inspirującą wędrówkę, która nie pozwoli ci zmarnować życia. Bestseller – 10000 sprzedanych egzemplarzy Najlepsza książka psychologiczna (2017) Najlepsza książka katolicka (2018) Wyróżnienie Stowarzyszenia Wydawców Katolickich FENIKS (2019) Drugie wydanie, poszerzone o wstęp i uzupełnienia autorów. *** Magdalena Pajkowska – dziennikarka, lektorka i tłumaczka języka włoskiego. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzi autorskie warsztaty Italia vera, bo Włochy to jej pasja. Matka trzech dorosłych synów. Autorka książek, między innymi: „Piękna jesteś przyjaciółko moja… – słowa o kobietach”, „Mój miły jest mój, a ja jestem jego… – dokument o rodzinie”, „Pociągnij mnie za sobą. Pobiegniemy! – przemówienia do młodzieży”, „Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości – teksty o miłosierdziu”, „Na brzegu światła. Listy o wdzięczności”. Lubi podróże, jazdę na rowerze i zapach rzymskiego poranka. Tomasz Gaj OP – od sierpnia 1995 roku podąża drogą św. Dominika. Przez 20 lat zajmował się formacją: nowicjatu, braci studentów, był promotorem formacji stałej. Skończył psychologię i pracuje jako psychoterapeuta. Jest nauczycielem i superwizorem ISTDP. Organizuje warsztaty i prowadzi wykłady z psychologii i duchowości. Lubi słuchać i obserwować ptaki.

Każdy z nas jest pielgrzymem – kroczymy przez życie, doświadczając radości, ale i trudności. "Biblijni i współcześni pielgrzymi nadziei" to książka, która ukazuje, jak Bóg działa w życiu człowieka, prowadząc go od zwątpienia do pełni nadziei.Autorem książki jest ks. Mateusz Czubak – teolog, Misjonarz Miłosierdzia, kapelan więzienia w Siedlcach i mieszkań wspomaganych, posługujący wśród bezdomnych. Jego refleksja nad duchowością, poparta doświadczeniem duszpasterskim, sprawia, że książka stanowi wyjątkowe świadectwo działania Boga w świecie.W publikacji znajdziesz inspirujące historie postaci biblijnych ze Starego Testamentu, takich jak Abraham, Józef Egipski, Mojżesz czy Dawid, oraz współczesnych ludzi, którzy dzięki wierze i Bożej obecności odnaleźli prawdziwą wolność i siłę do życia. Książka przypomina, że nadzieja to nie tylko czekanie na lepszy czas – to sposób, w jaki już dziś możemy przeżywać naszą codzienność.Dla kogo jest ta książka?•   Dla tych, którzy szukają inspiracji i umocnienia w wierze.•   Dla wszystkich, którzy przeżywają trudności i potrzebują nadziei.•   Dla osób pragnących pogłębić swoją duchową podróż i lepiej zrozumieć Boży plan.•   Dla każdego, kto chce odkryć, że nadzieja jest rzeczywistością dostępną tu i teraz.

Niniejsza monografia to pierwsze polskie bezpośrednie tłumaczenie przednowoczesnego indyjskiego tekstu tantrycznego z języka innego niż sanskryt, opatrzone komentarzem i obszernym wprowadzeniem. Przekład fragmentów XVIII-wiecznego manuskryptu zabiera czytelnika w niezwykły i tajemniczy świat średniowiecznych bengalskich tantryków, słynących ze swojej ezoterycznej literatury i erotycznych rytuałów. Książka jest wyjątkowa w piśmiennictwie polskim i literaturze światowej, gdyż skupia się na słabo poznanym korpusie literatury sahadźija. Badania autora nad Nigūḍhārthaprakāśāvalī (NPV) pozwalają lepiej zrozumieć rytualne aspekty wisznuizmu sahadźija i jego historyczny rozwój oraz specyfikę tantry wschodnioindyjskiej, odrębnej od sanskryckiej. Zawarty w tym tomie przekład napisany jest jasnym językiem – jak na opis ezoterycznych czy wręcz tajemnych praktyk. Robert Czyżykowski eksponuje duchowy, wspólnotowy i religijnie wyrafinowany wymiar jednej z rozlicznych hinduskich tradycji tantrycznych. Opracowanie to może stanowić swoisty przewodnik po rytualnej wizualizacji przedstawionej szczegółowo w NPV. Ten wyjątkowy na tle obszernej literatury sahadźija tekst odzwierciedla problem niejednorodności całego nurtu synkretycznych tradycji wisznuickiego bhakti rozwijanych w Bengalu. Wprowadza czytelnika w mistyczny świat ciała, wyjaśnia sens wykorzystania erotyki i konkretnych seksualnych technik, akcentując przezwyciężenie dualizmu oraz odkrycie wewnętrznego cielesnego pejzażu, wizualizowanego jako sieć arterii, krętych rzek, stawów, komnat, bram, miast i twierdzy. Celem nadrzędnym owych rytualnych praktyk jest wyrugowanie „kapryśnej żądzy i osiągnięcie stanu jedności”, między innymi przez akt seksualny. Z recenzji dr hab. Marzenny Jakubczak, prof. UJ Robert Czyżykowski– adiunkt w Zakładzie Historii Religii Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego; religioznawca, specjalista w zakresie religii Indii. Jego zainteresowania naukowe obejmują religie Bengalu, hinduizm, wisznuizm, tantrę i jogę. Prowadził badania w Indiach, a w ostatnich latach zajmował się średniobengalskimi manuskryptami tradycji sahadźija. Opublikował dwie monografie: Droga do doskonałości w tradycji Ćajtanji (Kraków 2004), Ciało mistyczne i fizyczne w wisznuizmie sahadźija (Kraków 2013), a także wiele artykułów w języku polskim i angielskim. Koordynator i uczestnik krajowych i międzynarodowych projektów badawczych. Prowadził wykłady gościnne, między innymi w Wiedniu, Oxfordzie, Kalkucie i Wilnie.

Co tak naprawdę wiemy o Wyprawach Krzyżowych? Co wiemy o ówczesnych prawach dotyczących prowadzenia wojen, o kontekście kulturowym, mentalności średniowiecznego chrześcijaństwa i islamu? Jak często padamy ofiarami świadomej dezinformacji i braku rzetelnej wiedzy…Czym były krucjaty? Ile ich było? Dlaczego były prowadzone?W znalezieniu odpowiedzi na te i podobne pytania pomaga czytelnikowi prof. Marco Meschini – włoski historyk mediewalista, członek międzynarodowego stowarzyszenia Society for the Study of the Crusades and Latin East.Autorem polskiego przekładu jest ks. prof. dr hab. Artur Katolo – włoski filolog, anglista, italianista, klasyk, bioetyk. Tłumacz literatury włoskiej, angielskiej i łacińskiej.

Chrześcijaństwo staje obecnie przed chyba największym wyzwaniem w swojej historii: serią potężnych i prędko szerzących się kłamstw, które początkowo nieznacznie zmieniają interpretacje biblijne, lecz w konsekwencji zasadniczo podcinają korzenie wiary milionów osób. Ludzie coraz częściej tracą duchową orientację, nie mówiąc już o zrozumieniu, w czym tkwi sedno sprawy.    Wspomniane zwodzenie przebiega zaskakująco łatwo. Nie jest to otwarty, frontalny atak konkurencyjnych wierzeń religijnych; taki zostałby bowiem energicznie odparty. Kłamstwo przychodzi pod postacią technik wzbudzania wiary służącej zdobywaniu „duchowej mocy”, „doświadczania cudów” lub jako psychologia samodoskonalenia, która pozwala zwiększyć osobisty potencjał. Te narzędzia, rzekomo mądre lub naukowe, są przedstawiane jako niezwykle pomocne w owocnym życiu chrześcijańskim.    Tragedią naszych czasów jest również fakt, iż przeciętny chrześcijanin daje się zbyt łatwo przekonać do tego zwodzenia. Niewielu przejawia chęć poświęcenia choćby odrobiny czasu na przemyślenie danej sprawy i osobiste skonfrontowanie zasłyszanych poglądów z Pismem świętym. Chcąc uniknąć skutków szerzącego się kłamstwa, musimy koniecznie wrócić do Bożego Słowa i z niego dowiedzieć się, co jest z Boga, a co nie. Nie wolno ulegać pokusie przyjmowania łatwych podpowiedzi dostarczanych przez „ekspertów”. Sami musimy się upewnić, czy podążamy za PANEM, a nie za ludźmi. Jeśli chcemy się zabezpieczyć przed oszustwem i zwodzeniem, sami musimy umieć odróżnić głos Chrystusa – słyszalny w Jego Słowie – od bałamutnej mieszanki prawdy i fałszu, jaką się dziś głosi w Jego imię, nie tylko w mediach, ale i w kościołach. 

Daniele Menozzi (ur. 1947) to włoski historyk specjalizujący się w dziejach religii, autor licznych prac z tego zakresu. Szczególnie interesuje go kwestia wojny sprawiedliwej, której poświęcił wiele studiów, a także stosunki między Kościołem a narodem oraz między katolicyzmem a totalitaryzmem. "Kościół, pokój i wojna w XX wieku. W stronę religijnej delegitymizacji konfliktów" (2008) przedstawia toczone wewnątrz Kościoła katolickiego dyskusje dotyczące pozbawienia wojny legitymizacji religijnej. Począwszy od I wojny światowej, którą papież Benedykt XV nazwał "bezużyteczną rzezią", Menozzi pokazuje kolejne etapy krętej drogi zmierzającej do uznania, że odwoływanie się do religii w celu usprawiedliwienia użycia siły zbrojnej jest niedopuszczalne.

„Królestwo moje nie jest z tego świata” – Jezus mówi do Piłata – ale to nie znaczy, że nie rozciąga się nad tym światem. Otóż słowa wypowiedziane przez zmartwychwstałego Chrystusa, zgodnie z przekazem św. Mateusza, nie pozostawiają tutaj najmniejszych złudzeń: „Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi”. Bóg jako Stwórca nie może nie być Panem swojego stworzenia: w prawach, w obyczajach, w polityce i gospodarce, w życiu jednostek, rodzin i państw. Taka jest absolutna, niepodważalna prawda, którą Jean Ousset wykazuje na kartach swej książki, kierując się nie tylko wiarą, ale także żelazną logiką. Dokonuje drobiazgowej analizy lekcji ewangelicznej oraz nauczania papieży, którzy nigdy nie przestawali głosić tej prawdy z mocą. Autor znajduje potwierdzenie tej tezy również w twórczości najważniejszych pisarzy katolickich XIX i XX wieku. Jeżeli państwa i narody chcą zakończyć swój karkołomny, samobójczy bieg, i znaleźć wreszcie odpocznienie, muszą pozwolić Chrystusowi królować w życiu społecznym, rodzinnym, indywidualnym.Bóg jest bardzo delikatnym gościem, którego łatwo wyprosić. Ale Rewolucja nie tyle Boga wyprasza, co wyrzuca, wydziera z ludzkich serc, z obyczajów, z kodeksów praw, z parlamentarnych ustaw, całkowicie zmieniając tkankę życia społecznego. Rewolucja w książce Jeana Ousseta staje się personifikacją o diabolicznych rysach, gdyż takie właśnie jest jej pochodzenie. Nie chodzi jedynie o Rewolucję 1789 czy 1917, czy 1968 roku. Są to tylko bardziej drastyczne przejawy wywrotowości, natomiast Rewolucja jest zjawiskiem permanentnym, począwszy od wystąpienia Lutra, który doprowadził do pęknięcia chrześcijańskiego świata na pół, a skończywszy na rewolucji kulturalnej, której obecnie stajemy się ofiarami. Ta wojna rozpoczyna się już na kartach Ewangelii, czyli u samego zarania cywilizacji chrześcijańskiej – ten rys buntu i odrzucenia Boga. Jednak nie tylko Rewolucja jawi się jako wróg społecznego panowania Chrystusa. Także piąta kolumna Rewolucji odgrywa bardzo negatywną rolę – niektórzy ludzie Kościoła deformujący jego nauczanie – oraz my sami, poprzez naszą obojętność i nasze zaniedbania. Książka Jeana Ousseta nie jest pesymistyczna, wręcz przeciwnie, ukazuje przed nami szeroki horyzont i skąpany w promieniach słonecznych błękit nieba. Autor odsłania przed nami drogę, zaprasza nas do działania na rzecz społecznego panowania Chrystusa i omawia sposoby, dzięki którym możemy do tego stanu doprowadzić. Każdy katolik, któremu leży na sercu przyszłość jego kraju, powinien tę książkę przeczytać i żyć tą ideą, która jako jedyna we współczesnym, na różne sposoby okaleczonym świecie, jest w stanie zapewnić pokój, prawdziwy pokój i odpocznienie.

Oto czasy nadchodzą nowe. Bob Dylan   Nowożytna krytyka religii i towarzyszący jej sekularyzm uwolniły chrześcijaństwo od ciężaru bycia religią. Nie będzie ono musiało już dłużej zajmować się organizacją przestrzeni publicznej, estetyką, polityką i etyką. Ale co z Bogiem? Być może w erze postsekularnej Bóg mocą paradoksu przemawia poprzez swoje dyskretne milczenie? Co łączy rapera Matę z katolickim filozofem Blaisem Pascalem? Jakie czułe liturgie odprawia w swych książkach Olga Tokarczuk, a co zawdzięcza islamowi Orhan Pamuk? Miłosz Puczydłowski w Atłasowej podszewce zaprasza do intelektualnej podróży przez dzieła noblistów i popkulturę, aby odnaleźć niewidzialny dla oka, lecz bliski ciału wątek: szlachetną, oczyszczoną z fundamentalizmów duchową podszewkę świata jaką stworzyły religie, a która dziś przenika nasze świeckie myślenie. Miłosz Puczydłowski - ur. 1986, associate professor w dziedzinie badań nad religiami, światopoglądami i etyką na Uniwersytecie Południowo-Wschodniej Norwegii. Uczy przyszłych nauczycieli. Za poprzednią książkę pt. Religia i sekularyzm otrzymał w roku 2018 Nagrodę Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera. Mieszka w Tønsbergu.

Szymon Hołownia zaskakuje po raz kolejny! Wprowadza nas w tajniki duchowego życia przez… kuchnię. Proponuje proste i sprawdzone przepisy, dzięki którym odzyskamy siły i zdrowie. Korzystając z własnego doświadczenia Hołownia zdradza nam, jak możemy wysmażyć cuda i nakarmić wygłodniałą duszę. Wszystkie potrzebne do tego składniki mamy pod ręką. Wystarczy po nie sięgnąć i… połączyć w zupełnie nowy sposób! Ta książka nie jest zwykłym poradnikiem. To wielka… … akcja – regeneracja! Potrząśnij swoją duszą – bez wyrzeczeń, bez wychodzenia z domu, bez efektu jo-jo! „W sennych marzeniach widzę, jak w kraju rośnie kiedyś sieć punktów odkarmiania duszy pod znakiem takim, jak tytuł tej książki. Bo ona ma ci pokazać, gdzie szukać zdrowia, energii i siły. Ta książka jest po to, by ci powiedzieć, że masz być tym, kim mógłbyś być. Że Bóg jest prezesem twojego fanklubu”. (fragment książki)

Każdy chrześcijanin może stać się mistykiem w codzienności… Istnieje powszechne, choć błędne, przekonanie, że mistycyzm pozostaje wyłącznie prywatną sferą uprzywilejowanej jednostki. Jego owoce pojawiają się podczas samotnej modlitwy, na którą mistyk poświęca wiele czasu. Inne aktywności muszą być ograniczone do minimum, aby móc koncentrować się na Bogu. Tymczasem mistycyzm dostępny jest dla każdego ochrzczonego, a większość z nich prowadzi zwyczajne, wypełnione wieloma aktywnościami życie. Mają obowiązki rodzinne, społeczne i zawodowe, które pochłaniają mnóstwo czasu i energii. Co by było, gdyby istniał mistycyzm nieoderwany od świata – mistycyzm codzienności? Święty Ignacy znany jest przede wszystkim jako autor Ćwiczeń duchowych i założyciel Towarzystwa Jezusowego. Rzadko mówi się o nim jako o mistyku. Brian O’Leary, irlandzki jezuita i znawca duchowości ignacjańskiej, ukazuje go w innym świetle. Pisze o głębokiej relacji Ignacego z Bogiem, która staje się źródłem jego mistycznych doświadczeń. Podkreśla też, że wewnętrzne odczuwanie Boga przez Ignacego ma miejsce nie tylko podczas niezwykłych wizji, ale także w czasie prozaicznych czynności. To niezwykła inspiracja dla wszystkich, którzy pragną pogłębić relację z Bogiem i pełniej przeżywać swoją codzienność. Doświadczenie Ignacego udowadnia bowiem, że możliwe jest łączenie życia aktywnego z kontemplacyjnym i że ci, którzy próbują to robić, nie są z góry skazani na porażkę.

Niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie. św. Augustyn Nasze życie duchowe składa się z kilku etapów. Wraz z wewnętrznym rozwojem uświadamiamy sobie różne potrzeby, na przykład dostrzegamy konieczność zmiany formy modlitwy czy sposobu działania. Widzimy, że przeobrażeniom ulegają też nasze relacje z ludźmi i z samymi sobą. Franz Jalics potwierdza, że dla osób pragnących pogłębić swoją duchowość przestrzeganie przykazań to dopiero początek. W swoich rozważaniach szczególnie eksponuje te momenty Pisma Świętego, w których sam Jezus wprowadzał słuchaczy na nowy etap drogi. Pójście za Jego wskazówkami pozwala osiągnąć to, co naprawdę jest celem naszego życia. Kto szuka Boga, musi się zwrócić całkowicie do wewnątrz. Musi się wciąż ukierunkowywać na Boga, zawsze mieć Go przed oczyma i wytrwale zapominać o sobie, aż znajdzie Boga, swój prawdziwy skarb. Franz Jalics SJ (ur. 1927) – jeden z największych współczesnych autorytetów w dziedzinie duchowości i kierownictwa duchowego, rekolekcjonista. Autor wielu cenionych książek, w których szczególną rolę poświęca zagadnieniu kontemplacji.

Mówiono o nim, że był pierwszym buddystą na Zachodzie, wybitnym znawcą kabały i magii ceremonialnej. Tym, który na początku XX wieku przyniósł światło wiedzy duchowej ze Wschodu. Gdziekolwiek się pojawiał, budził uznanie swoją postawą i wiedzą. Pozostał jedną z najbardziej tajemniczych postaci w dziejach zachodniej tradycji ezoterycznej, budowniczym mostów między duchowościami Wschodu i Zachodu. Wielbiony w Birmie i na Sri Lance, w Europie prawie nieznany. W niniejszym tomie przedstawiamy liczne, wcześniej rozproszone teksty Allana Bennetta, które z niezwykłą przenikliwością analizują najważniejsze pojęcia buddyzmu oraz wtajemniczają w arkana magii i mistycyzmu. Ich lektura przypomina ćwiczenie medytacji. Jest ze wszech miar warta ryzyka!

„Filozofia jest nieustannym buntem przeciwko schematom, przeciwko rzeczywistości (…); jest mądrością, bez której trudno jest żyć, a jeszcze trudniej być człowiekiem wolnym”. ks. Józef Tischner Czym jest miłość? Co to znaczy: zrozumieć drugiego? Czy prawdziwa wolność istnieje? Czy możemy tworzyć lepszą, mniej podzieloną wspólnotę? Książka z tekstami ks. Józefa Tischnera na każdy dzień roku to nie tylko zbiór mądrych myśli, ale przede wszystkim przewodnik po świecie wartości, który pomaga odnaleźć sens i cel w codziennym życiu. Jest to lektura obowiązkowa dla każdego, kto szuka głębszego zrozumienia siebie i świata. Każdy dzień daje nam szansę na odkrycie czegoś nowego.  

Jerzy Prokopiuk (1931-2021)- wybitny polski intelektualista, filozof, gnostyk, antropozof, autor kilkunastu książek (m.in.. "Gnoza i gnostycyzm") oraz tłumacz na polski dzieł Goethego, Junga, Steinera, Freuda. Jak pisze na samym początku "Labiryntów herezji" : Niech więc będzie jasne od samego początku: Ja, piszący te słowa - przeciwko wszelkiej ortodoksji - uważam się za heretyka i gnostyka, i szczycę się tym, że nim jestem. Jakże bowiem nie być dumnym, jeżeli należy się do - niewielkiej przyznaję - grupy ludzi, która nazwę bierze od umiłowania wolności i poznania? "Heretyk" bowiem to człowiek, który żąda dla siebie prawa wyboru, tak jak gnostyk jest człowiekiem, który nie negując znaczenia wiary, przede wszystkim pragnie poznania istoty rzeczy. I w tym właśnie duchu po świecie herezji, goza, gnostycyzmu, manicheizmu, hermetyzmu, a też antropozofii oprowadza nas niewątpliwie najbardziej znany, niestety już nieżyjący polski antropozof, gnostyk, heretyk - mistrz Prokopiuk Jerzy 

Materiały z konferencji historycznej, która odbyła się 15.06.2024 w Warszawie. Książka zawiera teksty referatów autorstwa ks. Krzysztofa Bielawy, Grzegorza Brauna, Ewy Paweli, Kazimierza Krawczyka, Jerzego Zielińskiego, Jacka Wiącka, Jerzego Dudy.

Aniołowie to realne istoty, które tworzą rozległą hierarchię duchową obejmującą wiele poziomów, od prostych duchów natury po potężnych Archaniołów. Zamieszkują oni różne wymiary rzeczywistości niedostępne zwykłemu ludzkiemu postrzeganiu. Jednak dzięki rozwojowi duchowemu możemy nawiązać z nimi kontakt i doświadczać ich obecności.Książka ta to pasjonująca podróż do ich świata. Jej treść została podyktowana autorowi w całości przez Anioła, którego celem było przekazanie ludziom wiedzy na temat sposobu istnienia tych Istot, ich zadań w wielkim planie rzeczy oraz nieustannej obecności w ziemskim wymiarze, w którym starają się chronić, pomagać i nieść zrozumienie. Odkrywamy ich rolę we wspieraniu procesów ewolucyjnych oraz w komunikacji między różnymi poziomami Bytu.Autor dzieli się swoją wiedzą na temat zastępów istot powietrza, ognia, wody i ziemi. Wyjaśnia znaczenie kultu słońca jako symbolu boskiego życia emanującego mocą we wszystkich kierunkach. Te przedstawione z wielką wrażliwością, bardzo plastycznie namalowane sceny przekonują nas o nienaruszalności wielkiego porządku panującego we Wszechświecie, w którym wszystko zostało zaplanowane z góry tak, by dążyć ku dobru. W mistycznej wizji autora cały wszechświat przypomina doskonale skomponowaną symfonię muzyki i barw, której celem jest rozwój świadomości, wychodzący od ziemskiego poczucia odrębności i izolacji do poziomu „Jedynej Świadomości, w której wszelka manifestacja staje się doskonałą ekspresją boskiej Woli”. Jest ona ekspresją wyłącznie Dobra.

Jan Witold Suliga urodził się w 1951 roku w Krakowie. Studiował etnografię i indologię na Uniwersytecie Łódzkim i Uniwersytecie Warszawskim. W latach osiemdziesiątych był stypendystą stacjonarnych studiów doktoranckich w Łodzi, a potem na uniwersytecie w Ranchi w Indiach. Po powrocie z Indii został wykładowcą w Instytucie Geografii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1990 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie antropologii kulturowej, pisząc pracę na temat indyjskich społeczności plemiennych. W latach 1990–2006 pełnił funkcję dyrektora Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Jest autorem wielu artykułów i książek z zakresu etnografii, antropologii kulturowej i ezoteryki. Zainteresowania naukowe i ezoteryczne Jana Witolda Suligi obejmowały antropologię kulturową i stosowaną, archeologię, religioznawstwo i geografię religii, mistykę, kabałę, tantrę, szamanizm, magię, mitologię i symbolikę mitów, historię okultyzmu i systemów ezoterycznych. Interesował się także wierzeniami i obyczajami Słowian oraz rdzennych ludów świata, zwłaszcza obu Ameryk. Ponad trzydzieści lat zajmował się tarotem i uznawany był w tej dziedzinie za autorytet. Mówił o sobie, że jego największą pasją jest to, że każdego dnia może odkryć coś nowego w tym, w czym pozornie nie ma już nic do odkrycia. Książka Opowiedzieć świat albo rzecz o symbolice Światowida ze Zbrucza i nie tylko jest tej postawy owocem i przykładem, rzuca bowiem nowe światło na tajemnice tego niezwykłego artefaktu, których nikt wcześniej nie zauważył lub nie podjął się ich wyjaśnienia.W tym też kontekście osadzam opowieść wykutą na licach zbruckiego idola traktującą o bogu Trojanie przeobrażającym się w Boga Darczyńcę i Światłość wszechświata; w Darzboga, bo takie mi swoje imię wyjawił, kiedy widziałem go we wszystkich przemianach jakie przechodził, począwszy od ustanowienia siebie jako fundamentu świata, skończywszy na przeistoczeniu w niegasnący płomień Światła i Ognia spojonego mocą boskiej Żywicielki. I ujrzałem w nim także wołchwa, z którego ust wydobywa się „wyśpiewywany” przezeń wszechświat. Wtedy zrozumiałem czemu postać Trojana składa się z tylu samych „elementów”, co złożona z dwunastu płaszczyzn zbrucka statua. Nie jest to proste, lustrzane odbicie makrokosmosu w ludzkim mikrokosmosie, lecz zaznaczenie tego, że ten drugi stanowi integralną część tego pierwszego i że go „dokreowuje”, gdyż sobą go „opowiada”, a czyni to, ponieważ został do tego powołany. (fragment książki)