Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Conrad Drzewiecki. Reformator polskiego baletu

Stefan Drajewski

Conrad Drzewiecki. Reformator polskiego baletu

6.0

(1 ocena) wspólnie z

31,01

 

Książka przedstawia postać niezwykłego tancerza i choreografa, który dokonał rewolucji w polskim balecie i założył w Poznaniu autorski zespół – Polski Teatr Tańca. Był artystą wszechstronnym: tworzył również choreografie do oper, układał ruch sceniczny w teatrach dramatycznych, wreszcie reżyserował opery, dramaty, a nawet filmy baletowe.
Kiedy po pięciu latach spędzonych we Francji wrócił w 1963 roku do Poznania, stał się idolem nie tylko uczniów szkoły baletowej, ale i Polaków. Szokował fryzurą, strojem i – jak się wkrótce miało okazać – tańcem. Pierwsza premiera zrealizowana w Operze Poznańskiej zarówno zbulwersowała, jak i wzbudziła podziw krytyki oraz publiczności. I tak było przez całą jego karierę, aż do 1985 roku, kiedy to na Łódzkich Spotkaniach Baletowych publiczność wygwizdała spektakl „Ostatnia niedziela”.
Conrad Drzewiecki budził zachwyt i kontrowersje. Nie pozostawiał ludzi obojętnymi wobec jego dokonań artystycznych. Zapraszał do współpracy wybitnych twórców, tworzył choreografie do muzyki, która – jak się wydawało – nie nadawała się do tańca. Tancerze byli w niego zapatrzeni, choć czasami także go nienawidzili.
Stefan Drajewski kreśli barwny portret artysty na podstawie recenzji i dokumentów, wypowiedzi samego Conrada Drzewieckiego, wspomnień oraz anegdotycznych opowieści tancerzy i współpracowników.
„Był artystą odważnym, wytyczającym nowe choreograficzne drogi, łamiącym kanony i przekraczającym granice konwencji. Jego językiem był ruch, ale równie swobodnie poruszał się w przestrzeni muzyki, literatury, scenografii i reżyserii. Był idolem naszego pokolenia. Oto książka, która w wyczerpujący i ciekawy sposób przybliża nam jego postać” - Ewa Wycichowska, dyrektor Polskiego Teatru Tańca
„Conrad Drzewiecki był znakomitym, światowej klasy tancerzem oraz wizjonerem współczesnego teatru baletowego. Ci, którzy mieli szczęście się z nim przyjaźnić, wiedzą, że był także uroczym człowiekiem, obdarzonym wielką fantazją. Cieszę się, że do rąk czytelników trafia książka o tym wspaniałym artyście” - Bogusław Kaczyński
Stefan Drajewski, dziennikarz, krytyk teatralny, z wykształcenia polonista. Pracuje w „Głosie Wielkopolskim” , pisuje również do dwutygodnika.com, „Notatnika Teatralnego”, „Ruchu Muzycznego”, „Twojej Muzy” i „Sceny”. Szkice i wywiady publikował w książkach zbiorowych: „Poznaniacy. Portretów kopa i trochę”, „Teatr Nowy w latach 1973-1987 pod dyrekcją Izabelli Cywińskiej”, „Pod prąd do źródła. Album jubileuszowy Polskiego Teatru Tańca”. Jest autorem wywiadu rzeki „Życie z tańcem. Rozmowy z Olgą Sawicką, primabaleriną polskiego baletu” i antologii wierszy o Poznańskim Czerwcu „Czarny Czwartek”.

Rebis
Oprawa: Oprawa twarda z obwolutą

Wydanie: pierwsze

Data pierwszego wydania:
2014-05-13

ISBN: 978-83-781-8523-9

Liczba stron: 392

Rebis

Format: 160x226mm

Cena detaliczna: 49,90 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...