Dom Pod Kasztanem Natalia Przeździk Książka

"Dom pod kasztanem" Natalii Przeździk to historia niezwykła - ciepła, poruszająca i otulająca czytelnika jak letnie powietrze. Opowiada o losach ludzi, którzy nagle znaleźli się wspólnie w malowniczym miejscu na Podkarpaciu, gdzie ich historie połączyły się w piękną całość. Zuza miała swój plan na życie - studiowała, jak jej się wydawało, wymarzony kierunek: polonistykę, ponieważ kochała poezję. Nie interesowało jej typowe studenckie życie. Uczyła się bardzo dobrze i preferowała spokojniejszą, kameralną atmosferę spotkań. Podobnie jak jej przyjaciółka Walerka, która zawsze była dla niej oparciem. Zuzka była również bardzo przywiązana do rodziców i miała z nimi świetne relacje. Nagle bardzo wiele w jej życiu się zmienia. Problemy na studiach, a później strata bliskiej osoby sprawiają, że decyduje się na przeprowadzkę do domu pod kasztanem, daleko od miejskiego zgiełku, by opiekować się swoim dziadkiem. Dziewczyna musi całkowicie przeorganizować swoją codzienność, stać się odpowiedzialną osobą, na której spoczywa mnóstwo obowiązków i zrezygnować z dotychczasowych przyzwyczajeń. W tej wakacyjnej, choć niełatwej przygodzie towarzyszy jej Walerka, która mocno ją wspiera. Wkrótce jednak ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę. Na uwagę zdecydowanie zasługuje styl autorki, która pięknie maluje słowem obraz polskiej wsi, przedstawiając ją w pełnych letnich barwach. Można niemal zobaczyć te krajobrazy, poczuć zapach kwiatów i ziół, usłyszeć ciszę przerywaną śpiewem ptaków. Świetnie została również opisana relacja młodej dziewczyny ze starszym od niej mężczyzną - intrygująco, ale delikatnie i ze smakiem. Dialogi są ciekawe i naturalne. Jedyne, co chwilami mi przeszkadzało, to zdrobnienia, za którymi osobiście nie przepadam, ale nie na tyle, by zepsuły mi przyjemność z lektury. Szczególnie podobała mi się przemiana, jaką przechodzi główna bohaterka. Przystosowuje się do nowych realiów i choć początkowo zakładała, że sytuacja jest tymczasowa, z czasem zaczyna dostrzegać, że właśnie tak może wyglądać jej przyszłość. Bohaterowie są bardzo prawdziwi. Zmagają się z problemami, które mogą spotkać każdego z nas, czasami bardzo przyziemnymi. Dodatkowym atutem książki są wplecione mimochodem informacje o regionach, z których pochodzą postaci - pięknie ukazujące różnorodność naszego kraju. „Dom pod kasztanem” to książka idealna na lato - ciepła, refleksyjna, pachnąca wspomnieniami. Przypomina, że czasem trzeba się zatrzymać, by odnaleźć swoją drogę. [współpraca reklamowa z wydawnictwem]

"Dom pod kasztanem" Natalii Przeździk to historia niezwykła - ciepła, poruszająca i otulająca czytelnika jak letnie powietrze. Opowiada o losach ludzi, którzy nagle znaleźli się wspólnie w malowniczym miejscu na Podkarpaciu, gdzie ich historie połączyły się w piękną całość. Zuza miała swój plan na życie - studiowała, jak jej się wydawało, wymarzony kierunek: polonistykę, ponieważ kochała poezję. Nie interesowało jej typowe studenckie życie. Uczyła się bardzo dobrze i preferowała spokojniejszą, kameralną atmosferę spotkań. Podobnie jak jej przyjaciółka Walerka, która zawsze była dla niej oparciem. Zuzka była również bardzo przywiązana do rodziców i miała z nimi świetne relacje. Nagle bardzo wiele w jej życiu się zmienia. Problemy na studiach, a później strata bliskiej osoby sprawiają, że decyduje się na przeprowadzkę do domu pod kasztanem, daleko od miejskiego zgiełku, by opiekować się swoim dziadkiem. Dziewczyna musi całkowicie przeorganizować swoją codzienność, stać się odpowiedzialną osobą, na której spoczywa mnóstwo obowiązków i zrezygnować z dotychczasowych przyzwyczajeń. W tej wakacyjnej, choć niełatwej przygodzie towarzyszy jej Walerka, która mocno ją wspiera. Wkrótce jednak ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę. Na uwagę zdecydowanie zasługuje styl autorki, która pięknie maluje słowem obraz polskiej wsi, przedstawiając ją w pełnych letnich barwach. Można niemal zobaczyć te krajobrazy, poczuć zapach kwiatów i ziół, usłyszeć ciszę przerywaną śpiewem ptaków. Świetnie została również opisana relacja młodej dziewczyny ze starszym od niej mężczyzną - intrygująco, ale delikatnie i ze smakiem. Dialogi są ciekawe i naturalne. Jedyne, co chwilami mi przeszkadzało, to zdrobnienia, za którymi osobiście nie przepadam, ale nie na tyle, by zepsuły mi przyjemność z lektury. Szczególnie podobała mi się przemiana, jaką przechodzi główna bohaterka. Przystosowuje się do nowych realiów i choć początkowo zakładała, że sytuacja jest tymczasowa, z czasem zaczyna dostrzegać, że właśnie tak może wyglądać jej przyszłość. Bohaterowie są bardzo prawdziwi. Zmagają się z problemami, które mogą spotkać każdego z nas, czasami bardzo przyziemnymi. Dodatkowym atutem książki są wplecione mimochodem informacje o regionach, z których pochodzą postaci - pięknie ukazujące różnorodność naszego kraju. „Dom pod kasztanem” to książka idealna na lato - ciepła, refleksyjna, pachnąca wspomnieniami. Przypomina, że czasem trzeba się zatrzymać, by odnaleźć swoją drogę. [współpraca reklamowa z wydawnictwem]

"Dom pod kasztanem" Natalii Przeździk to historia niezwykła - ciepła, poruszająca i otulająca czytelnika jak letnie powietrze. Opowiada o losach ludzi, którzy nagle znaleźli się wspólnie w malowniczym miejscu na Podkarpaciu, gdzie ich historie połączyły się w piękną całość. Zuza miała swój plan na życie - studiowała, jak jej się wydawało, wymarzony kierunek: polonistykę, ponieważ kochała poezję. Nie interesowało jej typowe studenckie życie. Uczyła się bardzo dobrze i preferowała spokojniejszą, kameralną atmosferę spotkań. Podobnie jak jej przyjaciółka Walerka, która zawsze była dla niej oparciem. Zuzka była również bardzo przywiązana do rodziców i miała z nimi świetne relacje. Nagle bardzo wiele w jej życiu się zmienia. Problemy na studiach, a później strata bliskiej osoby sprawiają, że decyduje się na przeprowadzkę do domu pod kasztanem, daleko od miejskiego zgiełku, by opiekować się swoim dziadkiem. Dziewczyna musi całkowicie przeorganizować swoją codzienność, stać się odpowiedzialną osobą, na której spoczywa mnóstwo obowiązków i zrezygnować z dotychczasowych przyzwyczajeń. W tej wakacyjnej, choć niełatwej przygodzie towarzyszy jej Walerka, która mocno ją wspiera. Wkrótce jednak ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę. Na uwagę zdecydowanie zasługuje styl autorki, która pięknie maluje słowem obraz polskiej wsi, przedstawiając ją w pełnych letnich barwach. Można niemal zobaczyć te krajobrazy, poczuć zapach kwiatów i ziół, usłyszeć ciszę przerywaną śpiewem ptaków. Świetnie została również opisana relacja młodej dziewczyny ze starszym od niej mężczyzną - intrygująco, ale delikatnie i ze smakiem. Dialogi są ciekawe i naturalne. Jedyne, co chwilami mi przeszkadzało, to zdrobnienia, za którymi osobiście nie przepadam, ale nie na tyle, by zepsuły mi przyjemność z lektury. Szczególnie podobała mi się przemiana, jaką przechodzi główna bohaterka. Przystosowuje się do nowych realiów i choć początkowo zakładała, że sytuacja jest tymczasowa, z czasem zaczyna dostrzegać, że właśnie tak może wyglądać jej przyszłość. Bohaterowie są bardzo prawdziwi. Zmagają się z problemami, które mogą spotkać każdego z nas, czasami bardzo przyziemnymi. Dodatkowym atutem książki są wplecione mimochodem informacje o regionach, z których pochodzą postaci - pięknie ukazujące różnorodność naszego kraju. „Dom pod kasztanem” to książka idealna na lato - ciepła, refleksyjna, pachnąca wspomnieniami. Przypomina, że czasem trzeba się zatrzymać, by odnaleźć swoją drogę. [współpraca reklamowa z wydawnictwem]

"Dom pod kasztanem" Natalii Przeździk to historia niezwykła - ciepła, poruszająca i otulająca czytelnika jak letnie powietrze. Opowiada o losach ludzi, którzy nagle znaleźli się wspólnie w malowniczym miejscu na Podkarpaciu, gdzie ich historie połączyły się w piękną całość. Zuza miała swój plan na życie - studiowała, jak jej się wydawało, wymarzony kierunek: polonistykę, ponieważ kochała poezję. Nie interesowało jej typowe studenckie życie. Uczyła się bardzo dobrze i preferowała spokojniejszą, kameralną atmosferę spotkań. Podobnie jak jej przyjaciółka Walerka, która zawsze była dla niej oparciem. Zuzka była również bardzo przywiązana do rodziców i miała z nimi świetne relacje. Nagle bardzo wiele w jej życiu się zmienia. Problemy na studiach, a później strata bliskiej osoby sprawiają, że decyduje się na przeprowadzkę do domu pod kasztanem, daleko od miejskiego zgiełku, by opiekować się swoim dziadkiem. Dziewczyna musi całkowicie przeorganizować swoją codzienność, stać się odpowiedzialną osobą, na której spoczywa mnóstwo obowiązków i zrezygnować z dotychczasowych przyzwyczajeń. W tej wakacyjnej, choć niełatwej przygodzie towarzyszy jej Walerka, która mocno ją wspiera. Wkrótce jednak ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę. Na uwagę zdecydowanie zasługuje styl autorki, która pięknie maluje słowem obraz polskiej wsi, przedstawiając ją w pełnych letnich barwach. Można niemal zobaczyć te krajobrazy, poczuć zapach kwiatów i ziół, usłyszeć ciszę przerywaną śpiewem ptaków. Świetnie została również opisana relacja młodej dziewczyny ze starszym od niej mężczyzną - intrygująco, ale delikatnie i ze smakiem. Dialogi są ciekawe i naturalne. Jedyne, co chwilami mi przeszkadzało, to zdrobnienia, za którymi osobiście nie przepadam, ale nie na tyle, by zepsuły mi przyjemność z lektury. Szczególnie podobała mi się przemiana, jaką przechodzi główna bohaterka. Przystosowuje się do nowych realiów i choć początkowo zakładała, że sytuacja jest tymczasowa, z czasem zaczyna dostrzegać, że właśnie tak może wyglądać jej przyszłość. Bohaterowie są bardzo prawdziwi. Zmagają się z problemami, które mogą spotkać każdego z nas, czasami bardzo przyziemnymi. Dodatkowym atutem książki są wplecione mimochodem informacje o regionach, z których pochodzą postaci - pięknie ukazujące różnorodność naszego kraju. „Dom pod kasztanem” to książka idealna na lato - ciepła, refleksyjna, pachnąca wspomnieniami. Przypomina, że czasem trzeba się zatrzymać, by odnaleźć swoją drogę. [współpraca reklamowa z wydawnictwem]