Dzieci żółtej gwiazdy Mario Escobar Książka

Dom jest tam, gdzie rodzina. Dlatego chłopcy Jacob i Mois wyruszają w długą i niebezpieczną podróż w poszukiwaniu swoich rodziców. Miłość jest silniejsza niż trudny wędrówki. Silniejsza nawet niż strach przez śmiercią... Jestem zachwycona lekturą. Jest piękna, głęboka, mejscami smutna i okrutna. Jednak chwile, gdy obcy ludzie podczas niemieckiej okupacji bezinteresownie pomagają dwójce braci, którzy są Żydami, rekompensuje wszystkie okropności wojny opisane w książce. Daje nadzieje, że istnieją ludzie, którzy potrafią przede wszystkim i mimo wszystko okazywać miłość.

Są książki, które pozostają w pamięci na zawsze. Dla mnie taką książką była "Kołysanki z Auschwitz" i taką też jest „Dzieci żółtej gwiazdy". Mario Escobar to autor, który jak żaden innych potrafi wzbudzić w czytelników szereg najróżniejszych emocji, dlatego jego książki przeżywam zawsze całą sobą. „Dzieci żółtej gwiazdy" to opowieść o bólu, rozłące, cierpieniu, ale i nadziei, bezwarunkowej miłości i i bezinteresownej pomocy. To historia dwóch braci, którym wojna odebrała rodzinę. Musieli szybko dorosnąć... o wiele za szybko. Wojna pozbawiła ich dzieciństwa, odebrała najpiękniejsze lata beztroski, kiedy zamiast bawić się w chowanego, musieli szukać swoich rodziców, codziennie ocierając się o śmierć. Wartościowa pozycja, którą polecam każdemu bez wyjątku. Autor umieścił także wiele poruszających refleksji i życiowych mądrości, które zmuszają do refleksji. Uczą pokory i większego dystansu do problemów, jakie często sami sobie stwarzamy...

"Świat jest pełen tchórzy, którzy wyrzekają się swoich marzeń, ale ja nigdy nie przestanę marzyć.""Dzieci żółtej gwiazdy" to wzruszająca i łapiąca za serce opowieść o potwornościach II Wojny Światowej. Oparta częściowo na faktach, częściowo na fikcji. Autor informuje nas, które wydarzenia i którzy bohaterowie istnieli naprawdę. Francję okupują Niemcy. Prześladowania ludności Żydowskiej przybierają na sile. Dlatego rodzice Jacoba i Moise'a Stein pozostawiają chłopców pod opieką ciotki, a sami wyruszają za granicę w celu znalezienia bezpiecznej kryjówki dla całej rodziny. Sytuacja w kraju zmienia się jednak diametralnie, nagła obława francuskiej żandarmerii zmusza dzieci do podjęcia niebezpiecznej podróży w poszukiwaniu rodziców. Spotkają na drodze ludzi życzliwych, chętnych do pomocy, ale i takich, którzy będą zdolni do wydania ich w ręce nazistów. Opowieść o losach braci Stein bardzo mnie wciągnęła. Poruszyła mnie ogromną siła i nadzieja, jaką pokładały w sobie tak młode osoby, jednak z drugiej strony przeraziła okropnościami. Mimo że w połowie to fikcja literacka, to jednak książka jest napisana w taki sposób, że czyta się ją bardzo przyjemnie. Pięknie ukazana miłość między braćmi, która wytrwałą nawet podczas okrutnych czasów wojny i można powiedzieć, że przez tragiczne wydarzenia jeszcze się umocniła i stała się jeszcze mocniejsza niż kiedykolwiek. Piękna i wartościowa lektura.

Są książki, które pozostają w pamięci na zawsze. Dla mnie taką książką była "Kołysanki z Auschwitz" i taką też jest „Dzieci żółtej gwiazdy". Mario Escobar to autor, który jak żaden innych potrafi wzbudzić w czytelników szereg najróżniejszych emocji, dlatego jego książki przeżywam zawsze całą sobą. „Dzieci żółtej gwiazdy" to opowieść o bólu, rozłące, cierpieniu, ale i nadziei, bezwarunkowej miłości i i bezinteresownej pomocy. To historia dwóch braci, którym wojna odebrała rodzinę. Musieli szybko dorosnąć... o wiele za szybko. Wojna pozbawiła ich dzieciństwa, odebrała najpiękniejsze lata beztroski, kiedy zamiast bawić się w chowanego, musieli szukać swoich rodziców, codziennie ocierając się o śmierć. Wartościowa pozycja, którą polecam każdemu bez wyjątku. Autor umieścił także wiele poruszających refleksji i życiowych mądrości, które zmuszają do refleksji. Uczą pokory i większego dystansu do problemów, jakie często sami sobie stwarzamy...

Dom jest tam, gdzie rodzina. Dlatego chłopcy Jacob i Mois wyruszają w długą i niebezpieczną podróż w poszukiwaniu swoich rodziców. Miłość jest silniejsza niż trudny wędrówki. Silniejsza nawet niż strach przez śmiercią... Jestem zachwycona lekturą. Jest piękna, głęboka, mejscami smutna i okrutna. Jednak chwile, gdy obcy ludzie podczas niemieckiej okupacji bezinteresownie pomagają dwójce braci, którzy są Żydami, rekompensuje wszystkie okropności wojny opisane w książce. Daje nadzieje, że istnieją ludzie, którzy potrafią przede wszystkim i mimo wszystko okazywać miłość.

"Świat jest pełen tchórzy, którzy wyrzekają się swoich marzeń, ale ja nigdy nie przestanę marzyć.""Dzieci żółtej gwiazdy" to wzruszająca i łapiąca za serce opowieść o potwornościach II Wojny Światowej. Oparta częściowo na faktach, częściowo na fikcji. Autor informuje nas, które wydarzenia i którzy bohaterowie istnieli naprawdę. Francję okupują Niemcy. Prześladowania ludności Żydowskiej przybierają na sile. Dlatego rodzice Jacoba i Moise'a Stein pozostawiają chłopców pod opieką ciotki, a sami wyruszają za granicę w celu znalezienia bezpiecznej kryjówki dla całej rodziny. Sytuacja w kraju zmienia się jednak diametralnie, nagła obława francuskiej żandarmerii zmusza dzieci do podjęcia niebezpiecznej podróży w poszukiwaniu rodziców. Spotkają na drodze ludzi życzliwych, chętnych do pomocy, ale i takich, którzy będą zdolni do wydania ich w ręce nazistów. Opowieść o losach braci Stein bardzo mnie wciągnęła. Poruszyła mnie ogromną siła i nadzieja, jaką pokładały w sobie tak młode osoby, jednak z drugiej strony przeraziła okropnościami. Mimo że w połowie to fikcja literacka, to jednak książka jest napisana w taki sposób, że czyta się ją bardzo przyjemnie. Pięknie ukazana miłość między braćmi, która wytrwałą nawet podczas okrutnych czasów wojny i można powiedzieć, że przez tragiczne wydarzenia jeszcze się umocniła i stała się jeszcze mocniejsza niż kiedykolwiek. Piękna i wartościowa lektura.

Są książki, które pozostają w pamięci na zawsze. Dla mnie taką książką była "Kołysanki z Auschwitz" i taką też jest „Dzieci żółtej gwiazdy". Mario Escobar to autor, który jak żaden innych potrafi wzbudzić w czytelników szereg najróżniejszych emocji, dlatego jego książki przeżywam zawsze całą sobą. „Dzieci żółtej gwiazdy" to opowieść o bólu, rozłące, cierpieniu, ale i nadziei, bezwarunkowej miłości i i bezinteresownej pomocy. To historia dwóch braci, którym wojna odebrała rodzinę. Musieli szybko dorosnąć... o wiele za szybko. Wojna pozbawiła ich dzieciństwa, odebrała najpiękniejsze lata beztroski, kiedy zamiast bawić się w chowanego, musieli szukać swoich rodziców, codziennie ocierając się o śmierć. Wartościowa pozycja, którą polecam każdemu bez wyjątku. Autor umieścił także wiele poruszających refleksji i życiowych mądrości, które zmuszają do refleksji. Uczą pokory i większego dystansu do problemów, jakie często sami sobie stwarzamy...

Dom jest tam, gdzie rodzina. Dlatego chłopcy Jacob i Mois wyruszają w długą i niebezpieczną podróż w poszukiwaniu swoich rodziców. Miłość jest silniejsza niż trudny wędrówki. Silniejsza nawet niż strach przez śmiercią... Jestem zachwycona lekturą. Jest piękna, głęboka, mejscami smutna i okrutna. Jednak chwile, gdy obcy ludzie podczas niemieckiej okupacji bezinteresownie pomagają dwójce braci, którzy są Żydami, rekompensuje wszystkie okropności wojny opisane w książce. Daje nadzieje, że istnieją ludzie, którzy potrafią przede wszystkim i mimo wszystko okazywać miłość.

"Świat jest pełen tchórzy, którzy wyrzekają się swoich marzeń, ale ja nigdy nie przestanę marzyć.""Dzieci żółtej gwiazdy" to wzruszająca i łapiąca za serce opowieść o potwornościach II Wojny Światowej. Oparta częściowo na faktach, częściowo na fikcji. Autor informuje nas, które wydarzenia i którzy bohaterowie istnieli naprawdę. Francję okupują Niemcy. Prześladowania ludności Żydowskiej przybierają na sile. Dlatego rodzice Jacoba i Moise'a Stein pozostawiają chłopców pod opieką ciotki, a sami wyruszają za granicę w celu znalezienia bezpiecznej kryjówki dla całej rodziny. Sytuacja w kraju zmienia się jednak diametralnie, nagła obława francuskiej żandarmerii zmusza dzieci do podjęcia niebezpiecznej podróży w poszukiwaniu rodziców. Spotkają na drodze ludzi życzliwych, chętnych do pomocy, ale i takich, którzy będą zdolni do wydania ich w ręce nazistów. Opowieść o losach braci Stein bardzo mnie wciągnęła. Poruszyła mnie ogromną siła i nadzieja, jaką pokładały w sobie tak młode osoby, jednak z drugiej strony przeraziła okropnościami. Mimo że w połowie to fikcja literacka, to jednak książka jest napisana w taki sposób, że czyta się ją bardzo przyjemnie. Pięknie ukazana miłość między braćmi, która wytrwałą nawet podczas okrutnych czasów wojny i można powiedzieć, że przez tragiczne wydarzenia jeszcze się umocniła i stała się jeszcze mocniejsza niż kiedykolwiek. Piękna i wartościowa lektura.

Przyznaję, że "Kołysanki z Auschwitz" nie czytałam, może problematyka obozwu w Oświęcimiu przytłaczała mnie za bardzo. Na lekturę nowej książki tego autora już się jednka zdecydowałam i po niej, jestem chyba gotowa aby sięgnąc po jego debiut. "Dzieci żółtej gwiazdy" czyta się dobrze, a to pewnie dlatego, że autor oszczędza nam dramatycznych opisów, mrocznej i przygnębiającej historii II wojny światowej, a raczy nas raczej zmaganiami dwóch chlopców, którzy na swojej drodze spotykają w niespokojnych czasach bardzo dużo ludzi dobrej woli. Książkę mimo trudnej problamtyki wojny czyta się lekko i dobrze, jest bardziej wzruszająca niż przygnebiająca i mroczna.