Camus Albert, wybitny francuski dramaturg, pisarz, eseista i reżyser. Największy intelektualista europejskiej literatury i główny reprezentant literackiego egzystencjalizmu. Jego dzieła, podobnie jak rozmyślania
Sorena Kierkegaarda i proza
Franza Kafki poruszają niezwykle trudne pytania związane z życiem i moralnością człowieka.
Wczesne życie Camusa
Urodzony w biednej rodzinie na przedmieściach Algieru
Camus zdobywał wykształcenie dzięki swojemu szkolnemu wychowawcy. Dzięki ciężkiej pracy udało mu się uzyskać stypendium, a w późniejszym czasie - zdać maturę i dostać się na studia filozoficzne i historię kultury antycznej.
Pisarz interesował się też dziennikarstwem i teatrem. Wraz ze swoimi przyjaciółmi założył nawet Teatr Pracy, którego przedstawienia okazały się dużym sukcesem.
Książki Camusa
Krytycy literatury dzielą
dzieła Camusa na dwa tryptyki: mity Syzyfa i Prometeusza. Podział ten pokazuje, jak ewoluowały poglądy
pisarza, jak z buntu i heroizmu pisarz przeszedł do głębokiego ukochania humanizmu. Pierwszy z tryptyków, mit o Syzyfie, to książki zawierające w sobie głęboką analizę konfrontacji między logiką działania a światem emocji i uczuć człowieka. Do tego tryptyku zaliczają się dzieła takie jak
Mit Syzyfa,
Obcy oraz sławny i znany wszystkim
Kaligula. Drugi tryptyk, czyli mit o Prometeuszu, to dzieła których celem była diametralnie inna moralność.
Człowiek zbuntowany,
Nieporozumienie, czy
Dżuma to utwory, których głównym celem było ukazanie głębokiego zaangażowania w obronę i sprawy człowieka, a także sprzeciwu wobec jakiegokolwiek zła. Albert Camus książki koncentrował także wokół tematów samotności i starał się pokazać, jak straszna może być ucieczka od człowieczeństwa.
Nagroda Nobla dla powieściopisarza
W 1957 roku
Albert Camus otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, za
ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia. Niestety, trzy lata po tym wydarzeniu,
pisarz zginął w wypadku samochodowym, po którym w jego znaleziono niedokończony zarys powieści
Pierwszy człowiek. Powieść wydano pośmiertnie, tak jak i jeszcze jedno, niedokończone za życia dzieło o paradoksalnym w tej sytuacji tytule -
Śmierć szczęśliwa.
