Menu

Damian Barnat

Niniejsza monografia przybliża polskiemu czytelnikowi współczesne debaty nad sekularyzmem rozumianym jako koncepcja świeckiego państwa. Upadek tak zwanej tezy sekularyzacyjnej – zakładającej ścisły związek między powstaniem społeczeństw nowoczesnych a prywatyzacją lub zanikiem religii – sprawił, że kwestia wiary religijnej stała się dziś szczególnie istotna. Zebrane w tomie teksty wybitnych filozofów i historyków idei (między innymi Charlesa Taylora oraz Jonathana Israela) dzielą się na dwie główne części: Sekularyzm we współczesnej filozofii politycznej oraz Oświecenie a narodziny „świeckiej epoki”. Autorzy części pierwszej podejmują problem obecności religii w sferze publicznej w warunkach moralno-duchowego pluralizmu oraz zagadnienie uniwersalności idei sekularyzmu i tolerancji religijnej. Teksty zawarte w drugiej części dotyczą historycznych źródeł sekularyzmu, w szczególności przemian rozumienia religii, zapoczątkowanych w epoce Oświecenia. Interdyscyplinarny charakter zamieszczonych w książce artykułów pokazuje, że sekularyzm oraz wiążące się z nim rozumienie religii są zagadnieniami niezwykle złożonymi, a także mającymi u swych podstaw różnorodne procesy historyczne, chociażby w postaci wyłonienia się świeckiej wizji człowieka czy oświeceniowych prób racjonalizacji religii. "Jak dowodzą autorzy zebranych w tomie artykułów, religia okazuje się wciąż żywym elementem sfery, którą Charles Taylor określił – za Benedictem Andersonem – mianem społecznego imaginarium. Sfera ta obejmuje nie tylko wyartykułowane pojęcia, ale także to, co w świadomości społecznej milcząco, implicite zakładane, a co wywiera wielki wpływ na ludzkie postawy i wybory. Z tego względu badania nad sekularyzmem i postsekularyzmem mają ogromną doniosłość społeczną. Pracę tę należy określić jako niezwykle potrzebną. Debaty nad sekularyzmem częstokroć przybierają charakter sporów ideologicznych, a używane w nich pojęcia są dalekie od precyzyjnych terminów i odgrywają rolę inwektyw, straszaków itp. Sekularyzacja jest „pojęciem walczącym” (Ian Hunter). Dotyczy to również debaty publicznej w Polsce, gdzie pojęcie sekularyzacji jest silnie nacechowane ideologicznie i stosowane często jako nazwa dla degeneracyjnych procesów związanych z ekspansją liberalizmu". Z recenzji dra hab. Witolda Nowaka, prof. Uniwersytetu Rzeszowskiego Anna Tomaszewska – adiunkt w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Redaktor prac Filozofia Oświecenia. Radykalizm – religia – kosmopolityzm (2015), wraz z Justyną Miklaszewską, oraz The Sources of Secularism: Enlightenment and Beyond (2017), wraz z Hasse Hämäläinenem. Damian Barnat – adiunkt w Zakładzie Filozofii i Socjologii Turystyki Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Autor rozprawy doktorskiej Problematyka świeckości w filozofii Charlesa Taylora, obronionej w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Czy określenie współczesnego świata zachodniego mianem świeckiego jest zasadne? Biorąc pod uwagę upadek „tezy sekularyzacyjnej”, zakładającej ścisły związek między powstaniem nowoczesności a atrofią wiary, a także obserwowane w wielu społeczeństwach zachodnich zjawisko „deprywatyzacji” religii, taka diagnoza współczesności musi wydać się co najmniej wątpliwa. Dlaczego zatem Charles Taylor, uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych filozofów, w taki właśnie sposób określa czasy, w których żyjemy? Czy bliższy prawdy nie jest – głoszony przez przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych – pogląd o nastaniu porządku postświeckiego? Prezentowana książka omawia podstawowe cechy współczesnej kultury, które, w przekonaniu kanadyjskiego myśliciela, świadczą o jej świeckim charakterze. Zwraca się tu szczególną uwagę na wyartykułowany przez Taylora filozoficzny wymiar świeckości, który dotyczy nie tyle naszych przekonań, ile warunkującego je i tym samym bardziej od nich podstawowego „kontekstu rozumienia”. Autor pokazuje, że takie ujęcie problemu pozwala Taylorowi wyjść poza negatywne rozumienie świeckości, postrzegające ją jako residuum powstałe wskutek upadku religii, i nie tylko wskazać na wzajemne zapośredniczenie tych kategorii, lecz także odsłonić historyczny, moralny i społeczny wymiar tego, co świeckie. Uchwycenie historycznego oraz strukturalnego powiązania świeckości z religią umożliwia także dokonanie krytyki niektórych wersji postsekularyzmu.