Etienne Gilson

Zachęta Narodowa Galeria Sztuki oddaje w ręce czytelników pierwszy tom serii wydawniczej, w ramach której publikowane będą teksty najwybitniejszych autorów z zakresu filozofii sztuki i estetyki, dotąd niedostępne w języku polskim. Na tytuł serii wybrany został łaciński termin esse, określający istnienie rozumiane jako akt bytu. Materie i formy. Pojetyki szczegółowe sztuk głównych (1964) to ważne dzieło jednego z głównych współczesnych przedstawicieli nurtu filozofii realistycznej, francuskiego filozofa tiennea Gilsona (18841978), analizujące kwestię sztuki z perspektywy realizmu poznawczego. Gilson, członek Akademii Francuskiej, ceniony jest przede wszystkim jako jeden z największych znawców historii filozofii, zwłaszcza średniowiecznej i nowożytnej, ale także współczesnej. W charakterystyczny dla myślicieli nurtu realistycznego systematyczny sposób Gilson porządkuje kluczowe aspekty problematyki sztuki, już w pierwszym kroku swoich rozważań rozstrzygając kwestię rozumienia piękna jako właściwości każdego bytu, a nie kategorii idealnej czy jedynie estetycznej. W konsekwencji tego rozróżnienia piękno, jak podkreśla filozof, przynależy każdemu dziełu sztuki i jest celem sztuki, a artysta nie odtwarza piękna zastanego w świecie, a je wytwarza (ze wstępu Janusza S. Janowskiego).

Społeczeństwo masowe i jego kultura to zbiór esejów, które Étienne Gilson przygotowywał w latach sześćdziesiątych na potrzeby publikacji i wykładów wygłoszonych na uczelniach całego świata. Podstawowe zagadnienie, które go interesowało, wiązało się z relacją sztuki, a szerzej kultury z procesami industrializacji, zmieniającymi oblicza społeczeństw lat sześćdziesiątych na Zachodzie. W zbiorze tym autor zastanawia się na ile technika, automatyzacja i ich masowe upowszechnienie może służyć sztuce, pięknu i kulturze, a na ile staje się zagrożeniem i pułapką. W tym kontekście w szeregu esejów Étienne Gilson pochyla się nad tematami takimi jak: malarstwo, literatura, muzyka, liturgia (w tym ta transmitowana), które na swojej aktualności wcale nie straciły i dziś.

Wychodząc od fundamentalnych tekstów myślicieli mierzących się z nowymi wyzwaniami w realiach pokonstantyńskiej epoki rozwoju Kościoła (a zwłaszcza Państwa Bożego świętego Augustyna), w Metamorfozach Państwa Bożego Gilson ukazuje, czym była dla nich idea Christianitas i Rzeczpospolitej Chrześcijańskiej, a także jak rozumiano powołanie ludu chrześcijańskiego (populus Christianus) i miejsce przypisane każdemu wiernemu. Z niezrównaną precyzją i klarownością przedstawia rozwój idei i kluczowe elementy toczonych od wieków dyskusji, przestrzega także przed manowcami, na które mogą zaprowadzić takie próby realizacji Państwa Bożego, które przekształcają się w jego parodię.

Praca Filozoficzne stałe bytu zajmuje na tle całej twórczości Gilsona miejsce szczególne. Jest to dzieło, które zostało opublikowane po jego śmierci, a obejmuje teksty i przeróbki artykułów powstających w latach 1952-67, niemniej sam autor, jak stwierdza w Przedmowie J.-F. Courtine, zamierzył to dzieło jako całość. Gilson chciał sformułować tam nową filozofię bytu i w tym sensie książka ta stanowi kontynuację dzieła Byt i istota (1963). Rozważania dotyczące poznania zasady, jej natury, zasad i przyczyn, poznania transcendentaliów, zwłaszcza bytu, prowadzone są w kontekście metafizyki Zachodu, także tej nowożytnej i współczesnej, a szczególnie interesujące są odwołania do myśli Martina Heideggera. Wszystkie te rozważania prowadzone są na tle analiz źródłowych, analiz tekstów, prezentując Gilsonowski niedościgniony warsztat historyka filozofii.