Freida McFadden

Dawn Schiff jest dziwna. Przynajmniej tak myślą wszyscy pracownicy firmy, w której kobieta pracuje jako księgowa. Nigdy nie mówi tego, co trzeba. Nie ma przyjaciół. I zawsze siada do swojego biurka dokładnie o 8:45. Kiedy pewnego ranka Dawn nie pojawia się w biurze, jej współpracowniczka, Natalie Farrel jest zaskoczona. A gdy odbiera niepokojący, anonimowy telefon, zmienia się wszystko… Okazuje się, że Schiff była nie tylko dziwną outsiderką, ale i czyimś celem. A Farrel zostaje z nią nierozerwalnie związana, gdy jednym telefonem ktoś wciąga ją w pokręconą grę w kotka i myszkę. Z zagmatwanych śladów, którymi podąża Natalie, wyłania się pytanie: kto tu jest prawdziwą ofiarą? Jedno jest jasne. Ktoś nienawidził Dawn Schiff. Wystarczająco, by zabić.

Istnieją trzy zasady, których Brooke Sullivan musi przestrzegać jako nowa pielęgniarka w męskim zakładzie karnym o zaostrzonym rygorze:1) Traktować wszystkich więźniów z szacunkiem.2) W żadnej sytuacji nie ujawniać danych osobowych.3) Nigdy, PRZENIGDY, nie nawiązywać więzi z osadzonymi.Ale nikt z personelu nie orientuje się, że Brooke złamała te reguły. Nikt nie zdaje sobie sprawy z jej zażyłości z Shanem Nelsonem, jednym z najbardziej znanych i niebezpiecznych więźniów w zakładzie.Przed laty mężczyzna był licealnym ukochanym Sullivan. Współpracownicy nie wiedzą, że to przez jej zeznania Nelson trafił na resztę życia do więzienia.Ale Shane wie.I nigdy o tym nie zapomni.

Nowa pomoc domowa w penthousie Douglasa Garricka ma jeden zakaz. Nie może zaglądać do sypialni, w której przebywa obłożnie chora żona pracodawcy. Millie woli dostosować się do tej zasady i nie ryzykować utraty pracy. Ma przecież sekret, który musi zachować. Skupia się na swych zadaniach – sprzątaniu luksusowego apartamentu, gotowaniu wymyślnych posiłków w lśniącej kuchni. W ciszy robi swoje, aż dostanie to, czego chce. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie odgłos płaczu pani Garrick. I fakt, że nikt nigdy jej nie widuje. W przeciwieństwie do śladów krwi na koszulach nocnych, które pomoc domowa znajduje podczas prania. Przejęta Millie w końcu puka do drzwi sypialni. A gdy te lekko się uchylają, widzi coś, co odmienia wszystko. Kobieta wie, co robić – nie będzie to przecież jej pierwszy raz. Ochroni panią Garrick i swój własny sekret. Douglas Garrick postąpił źle i zapłaci za to. Wszystko jest kwestią tego, jak daleko posunie się pomoc domowa. Poleca: Freida McFadden potrafi robić z czytelnikiem coś absolutnie niezwykłego – zapiera dech w piersiach, szalenie mąci w głowach i zawsze zaskakuje na sam koniec. Ale nie tylko fabularnie, bo również poziomem swojej błyskotliwości i inteligencji. Jest to jedna z najbardziej fascynujących autorek, jakie znam, a jej książki bardzo szybko wskoczyły na listę moich ulubieńców! Zuza Grupa, Zaksiążkowane

Millie każdego dnia sprząta piękny dom Winchesterów. Odbiera ich córkę ze szkoły. Gotuje pyszny posiłek dla całej rodziny, zanim uda się na górę, aby zjeść samotnie w moim małym pokoju na poddaszu. Stara się ignorować to, jak Nina robi bałagan tylko po to, by patrzeć, jak pomoc domowa musi go posprzątać. Jak opowiada dziwne kłamstwa o własnej córce. I to, że jej mąż Andrew z każdym dniem wydaje się coraz bardziej załamany. Życie Niny jest idealne. Garderoba, wypasiony samochód, idealny mąż. Tylko raz Millie robi coś, aby przekonać się, jak to jest żyć tak, jak jej pracodawczyni. Ale ona wkrótce się o tym dowiaduje. A drzwi pokoju na poddaszu zamykają się tylko od zewnątrz… Uwięziona Millie uspokaja samą siebie: Winchesterowie nie wiedzą, kim naprawdę jest. Nie wiedzą, do czego jest zdolna...

Niektóre drzwi są zamknięte z jakiegoś powodu... Podczas gdy jedenastoletnia Nora odrabiała lekcje w swoim pokoju, jej ojciec dokonywał w piwnicy koszmarnych zbrodni. Dramat mordowanych kobiet przerwało pojawienie się w domu policji. Mija dwadzieścia sześć lat. On odsiaduje wyrok, ona odnosi sukcesy w chirurgii, prowadząc spokojne, samotne życie pod nowym nazwiskiem. Nikt nie wie, że jest córką seryjnego mordercy. Któregoś dnia lekarka dowiaduje się, że jedna z jej pacjentek została zamordowana. W ten sam charakterystyczny i przerażający sposób, w jaki swoje ofiary zabijał jej ojciec. Ktoś wie, kim jest Nora. Ktoś chce, żeby wzięła na siebie odpowiedzialność za tę niewyobrażalną zbrodnię. Ale ona nie jest morderczynią jak jej ojciec. Policja nie ma dowodów na to, że zrobiła coś złego. Pod warunkiem, że nie zajrzy do jej piwnicy.