Joanna Bonowicz

Właśnie dziś sięgasz po tę książkę. Czy to przypadek? A jeśli to los pokierował Cię tak, byś przyjął w darze zapisane tu słowa, drogi Czytelniku? Być może wszystko od tej pory będzie już inne?Skup się aby dostrzec i usłyszeć swoje wewnętrzne JA, które bez głośnego krzyku, w ciszy, subtelnie doprasza się uwagi. Skup się a na pewno je usłyszysz.A teraz spokojnie, bez pośpiechu, uważnie żyj tak, jak chcesz, tak, jak potrafisz, po prostu bądź. W prawdzie o sobie idź przed siebie i czuj. Doświadcz euforii, wynikającej z faktu samego bycia. Postaw na siebie i wybierz siebie. Miej do siebie szacunek. Nie odmawiaj sobie przyjemności. Odpoczywaj. Złap kontakt z naturą. Poznaj głębię innych ludzi. Kochaj. Zobacz swoje szczęście i naucz się wdzięczności.Pozwól autorce prowadzić się przez meandry codzienności i zrób kilka kroków w głąb życia.Czytaj tę książkę i przyglądaj się jak w swoisty sposób otwierają się przed Tobą kolejne drzwi do samoświadomości a Ty stopniowo zanurzasz się we własnej istocie. Uświadamiasz sobie, że nie musisz wiedzieć wszystkiego. Nie musisz rozumieć. Nie musisz być idealny. Możesz być słaby. Pamiętasz też, że wciąż się rozwijasz i zmieniasz. Jesteś w tym wyjątkowy i żyjesz w niesamowitym świecie, własnym miejscu na Ziemi. Żyjesz właśnie w tej chwili, w której pojawia się przed Twoimi oczami ta nieoczywista, nieco oniryczna proza, dzięki której poczujesz z całą mocą połączenie z własną duszą.Nie szukaj kolejnej lektury. Pozwól przyjść do siebie temu, co właśnie teraz się przed Tobą zjawia. W ten sposób, zupełnie nieoczekiwanie, przychodzi do nas to, co najlepsze.

To lektura, która każe zatrzymać się na słowach po to, żeby móc się zapatrzeć w głąb własnej duszy. Brak kontaktu z samym sobą, brak wsłuchiwania się w swój organizm i serce, zapomnienie o sobie w codziennym pędzie bywają przyczyną depresji. Okazuje się nagle, że choroba to jedyny sposób, aby zwrócić naszą uwagę na nas samych. Jednak gdy już się zatrzymamy i spotkamy ze sobą, to zdarza się, że siebie w ogóle nie znamy. Nie wiemy, dokąd pójść i co ze sobą zrobić. Nie wiemy, gdzie szukać ukojenia. Mimo obecności bliskich osób tak naprawdę z własnymi myślami możemy poradzić sobie tylko my sami. Ale żeby stało się to możliwe, trzeba się zatrzymać. Ta książka to doskonały „przystanek”. Książka daje czytelnikowi poczucie, że nie jest sam w swoich rozterkach, i nadzieję na to, że te trudne momenty zaprowadzą go do światła i życia pełnego spokoju i akceptacji siebie. Podczas swojej podróży autorka, strona po stronie, rozlicza się ze swoją przeszłością, spotyka z wewnętrznym dzieckiem i ulecza relacje z najbliższymi, a jej historia stanowi inspirację dla wszystkich tych, których życie rzuciło w podobne chwile zwątpienia i beznadziejności.