Kozioł-Nadolna Katarzyna

Jednym z najcenniejszych zasobów organizacji są jej pracownicy. To ludzie tworzą i wprowadzają innowacje, ich postawa wobec innowacji jest najważniejsza. Bardzo dużą rolę w kształtowaniu postaw innowacyjnych w firmie odgrywa przywódca. Przywódcy powinni być otwarci na pomysły, inicjatywy pracowników, powinni je wspierać, a nie hamować. Muszą także ufać swoim pracownikom, tworząc odpowiednią atmosferę w pracy, opartą na wzajemnej współpracy, lojalności i zaufaniu. Pracownicy muszą natomiast mieć świadomość rzeczywistego wpływu na procesy innowacyjne w firmie. Im bardziej kadra kierownicza sama rozumie istotę i charakter innowacji, tym łatwiej jest jej przygotować i przekonać do tego pracowników. Wiele organizacji szuka sposobów stymulowania i promowania innowacyjności pracowników, jedną z nich jest przywództwo, które może wzmagać zachowania innowacyjne pracowników. Powyższe okoliczności uzasadniają potrzebę badań nad rolą przywództwa w stymulowaniu działalności innowacyjnej, co stanowi cel niniejszej publikacji. Książka uzupełnia i rozszerza dotychczasową wiedzę na temat różnych rodzajów przywództwa i jego wpływie na innowacyjność. Autorka w swoich badaniach nie przyjęła żadnej konkretnej teorii przywództwa, lecz przeanalizowała problem z trzech odmiennych perspektyw dotyczących roli przywódców w stymulowaniu innowacyjności pracowników. W pierwszej zbadała własne podejście liderów do zmian, rozwiązywania problemów, wyznaczanie przez nich celów i komunikowania się. Drugi aspekt objął styl kierowania pracownikami. W trzecim przeanalizowano podejście kadry zarządzającej do pracowników, metody pobudzania ich kreatywności, poszerzania wiedzy, propagowania zachowań innowacyjnych czy nadzoru nad pracą zespołową. Książka adresowana jest przede wszystkim do pracowników naukowych, doktorantów w obszarze nauk o zarządzaniu i jakości oraz menedżerów, przedstawicieli administracji rządowej i samorządowej zainteresowanych uzupełnieniem wiedzy w zakresie roli przywództwa w stymulowaniu działalności innowacyjnej pracowników.

Nowe wyzwania związane z globalizacją, postępem technologicznym, rosnącą konkurencyjnością państw spoza triady (Chin i Indii) wymuszają na Unii Europejskiej konieczne zmiany. Kryzys finansowy, bariery strukturalne wzrostu gospodarczego i spowolnienie jego tempa, wysoki poziom bezrobocia oraz fiasko strategii lizbońskiej spowodowały następny przełom w myśleniu o przyszłości Europy. Zmiany dotyczą następujących obszarów: badań i innowacji, zatrudnienia, edukacji, klimatu oraz walki z ubóstwem. Koncepcja książki opiera się z jednej strony na nowatorskim podejściu do problematyki innowacji i innowacyjności, z drugiej zaś na logicznej konstrukcji. Innowacje będą badane na poziomie mikro-, mezo- i makroekonomicznym. Podejście mikroekonomiczne dotyczy innowacji w organizacji. Punktem wyjścia jest określenie istoty innowacji i procesu innowacyjnego. W roku 2005 w trzeciej edycji podręcznika Oslo Manual rozszerzono typologię innowacji, wprowadzając oprócz innowacji-produktów i innowacji-procesów, również innowacje usługowe — organizacyjne i marketingowe — jako dwa nowe rodzaje innowacji, równorzędne dwóm poprzednio wymienionym. Niesie to określone konsekwencje dla innowacyjności organizacji i państw. Poziom makroekonomiczny dotyczy polityki innowacyjnej państwa polskiego oraz Unii Europejskiej jako ugrupowania. Książka składa się z czterech rozdziałów. W rozdziale pierwszym — wprowadzającym — wyjaśnione zostały aspekty teoretyczne innowacji i procesów innowacyjnych. Niejednoznaczność pojęć i brak jednej definicji wymagają przeglądu istniejących kategorii. Rozdział drugi jest próbą identyfikacji potencjału działalności innowacyjnej i czynników oddziałujących na procesy innowacyjne w organizacji (pochodzących z makro- i mikrootoczenia oraz potencjału wewnętrznego przedsiębiorstwa). Rozdział trzeci dotyczy działalności innowacyjnej przedsiębiorstw (poziom innowacyjności, nakłady na działalność badawczo-rozwojową w Polsce i w Unii Europejskiej). Rozdział zamykają modele procesu innowacyjnego i dyfuzji innowacji. W rozdziale czwartym zastosowano podejście systemowe i zostały omówione: system zarządzania innowacjami w Unii Europejskiej, polityka innowacyjna państwa oraz jej wpływ na procesy innowacyjne. Autorzy, prof. dr hab. Władysław Janasz i dr Katarzyna Kozioł-Nadolna, adresowali ją do słuchaczy kierunków zarządzania i ekonomii uczelni różnych typów, pracowników podnoszących kwalifikacje z tego zakresu, a także menedżerów pragnących pogłębić swoją wiedzę w tym obszarze.

Celem monografii jest przedstawienie pracy zdalnej i jej uwarunkowań w organizacjach w trakcie globalnej epidemii wywołanej wirusem SARS-CoV-2 powodującym chorobę COVID-19. Opracowanie jest heurystyczne i deskryptywne, jego celem jest aktualna charakterystyka pracy zdalnej, uwzględniająca zmiany w regulacjach prawnych, ewolucję definicji, bogactwo praktyki oraz zmiany w rozumieniu badanego zjawiska przez wszystkich uczestników rynku pracy. Cel, z uwagi na zakres problematyki oraz przyjętą koncepcję niniejszej monografii, wynika z przekonania o wadze i aktualności podejmowanych zagadnień. W trakcie zamykania prac nad niniejszą publikacją w Polsce rozpoczynał się tzw. trzeci lockdown, zdalna praca była koniecznością dla większości pracowników i pracodawców, jeśli podtrzymali oni funkcjonowanie swojej organizacji. Pandemia trwa, co uniemożliwia spojrzenie na badane zjawisko z odpowiedniej perspektywy (jednocześnie nie ma pewności, kiedy taka perspektywa po pandemii będzie osiągalna). Podstawową hipotezą badawczą jest przypuszczenie, że okoliczności masowego wdrożenia pracy zdalnej nie są obojętne dla jej uwarunkowań i definicji (formalnej prawo pracy i praktycznej regulaminy wewnętrzne, praktyka). Sytuacja pandemii istotnie oddziałuje na kształtowanie się definicji, rozumienie, regulacje prawne oraz ocenę pracy zdalnej. Obecnie zdalna praca ma tylko uregulowanie w przepisach szczególnych (tzw. tarczy antykryzysowej). Trwają konsultacje zapisów dotyczących tej formy pracy jako regulacji trwale włączonych do prawa pracy w Polsce (dotąd nie była uregulowana w prawie pracy). Praca zdalna sprzed pandemii jako atypowa forma pracy właściwa dla wybranych branż, której popularność rosła, różni się od wdrożonej w imię wyższej konieczności masowej pracy zdalnej, do której musiała się dostosować większość pracowników i pracodawców. Zestawienie publikacji, regulacji, praktyki, studium przypadku i wyników badania pracowników oraz sformułowanych wniosków jest istotnym wkładem do dyskusji nad przyszłą optymalną definicją i zapisami w prawie pracy.