Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Boże igrzysko. Historia Polski

Norman Davies

Boże igrzysko. Historia Polski

7.6

(1413 ocen) wspólnie z

83,93

Najnowsze poszerzone wydanie! Historia Polski do końca XX wieku!

W grudniu 1981 roku, kilka dni po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, w Wielkiej Brytanii ukazuje się "Boże igrzysko" (God’s Playground). Od tego czasu komentatorzy prześcigają się w podkreślaniu zalet dzieła i jego oryginalności – najpierw brytyjscy, którzy uznają książkę za kluczową przy studiowaniu dziejów Polski, a po wielu latach polscy, kiedy nareszcie ta synteza naszych dziejów mogła pojawić się w krajowych księgarniach.

W Polsce Boże igrzysko zostało przedstawione czytelnikom w dwóch odsłonach. Aby uzyskać od cenzury zgodę na druk pierwszego tomu, Wydawnictwo Znak musiało w końcu lat 80. zadeklarować, że nie będzie zabiegać o publikację drugiego. Z tego powodu polski przekład drugiej części dzieła ujrzał światło dzienne dopiero w 1991 roku, gdy cenzura już nie istniała. Od tej pory książka była wielokrotnie wznawiana i wciąż cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem czytelników – dotąd osiągnęła nakład ponad 250 tys. egzemplarzy!

Dzieje Polski, widziane oczami walijskiego uczonego, również polskiemu czytelnikowi odsłaniają nowe perspektywy i szczegóły. Dociekliwość, doskonała orientacja autora w naszej historii w połączeniu z emocjonalnym zaangażowaniem, a także czysto literackie walory książki są niewątpliwymi zaletami pracy Daviesa. Książkę wzbogacają liczne tablice chronologiczne, indeksy, a także mapy – te ostatnie stanowią niemal samodzielny przewodnik po historii Polski.

Znak
Oprawa twarda z obwolutą

Wydanie: czwarte

Data pierwszego wydania:
2010-10-06

ISBN: 978-83-240-1423-1

Opracowanie graficzne
Witold Siemaszkiewicz

Tytuł oryginalny: God's Playground. A History of Poland

Liczba stron: 1232

Znak

Format: 150x235

Cena detaliczna: 119,90 zł

Tłumaczenie: Elżbieta Tabakowska

„The New York Times Book Review”

”Bezsprzecznie jest to nie tylko najlepsza książka o Polsce w języku angielskim, ale to właśnie ta książka o Polsce. Każdy, kto pisze o sprawach polskich – obecnych bądź historycznych – będzie musiał ją przeczytać. To dzieło mistrza.”

Wojciech Wieczorek, „Więź”

”Jest to książka naprawdę zadziwiająca, bo do takiego sposobu postrzegania polskich dziejów nie przyzwyczaiły nas schematy rodzimej historiografii. Czyta się więc ją najpierw ze zniecierpliwionym zdziwieniem: „a cóż ten człowiek wypisuje!”, które w miarę lektury ustępuje miejsca narastającemu zaciekawieniu: „ależ tak, tak to może wyglądać w oczach życzliwego, lecz zewnętrznego obserwatora, kiedy się nie patrzy przez polskie okulary!”.”

„Sunday Times”

”Ktokolwiek zechciałby zrozumieć to, co zdarzyło się w Polsce, musi wejść do owego ogromnego skarbca, jakim jest książka Daviesa. Dzieło niezwykle przystępne, wzbogacone odpowiednimi cytatami źródłowymi, dobrymi anegdotami i dużą ilością poezji...”

Stanisław Barańczak, „The New Republic

”To dzieło jest doprawdy wspaniałe i bez wątpienia stanowi najlepsze dostępne wprowadzenie do nieprawdopodobnie zagmatwanej historii Polski. I nie chodzi tu tylko o jego zalety naukowe i badawczą dokładność ani o to, że książkę czyta się znakomicie dzięki niezwykle obrazowemu stylowi autora, trafnemu wyborowi źródeł historycznych... i ogromnemu poczuciu humoru. Najważniejsze, że profesor Davies zdołał zachować równowagę pomiędzy wyrozumiałością i obiektywnością, współczuciem i krytyką.”

Z przedmowy do wydania angielskiego

”Zdziwienie niektórych czytelników wywołać może tytuł książki God’s Playground. Jest to jedna z kilku możliwych angielskich wersji starego polskiego wyrażenia, które po raz pierwszy pojawiło się około r. 1580 jako tytuł fraszki Kochanowskiego Człowiek boże igrzysko, gdzie jest powszechnie uznawane za kalkę pila deorum Plauta. Przymiotnik „boże” w kontekście pogańskim odnosi się do „bogów”, w kontekście chrześcijańskim zaś do „Boga”. Wyraz „igrzy- sko”, będący formą pochodzącą od czasownika „igrać”, można tłumaczyć różnorako – jako „igraszkę” lub „zabawkę” (a więc coś, co służy do zabawy) lub jako „komedię” lub „dramat” (coś, co się odgrywa); może ono wreszcie oznaczać (...) „scenę” czy „boisko” (a więc miejsce, gdzie gra się toczy). W tym ostatnim znaczeniu wyraz ten pojawia się kilkakrotnie w polskiej literaturze, można go więc trafnie użyć w odniesieniu do kraju, gdzie los często płatał złośliwe sztuczki i gdzie żywe poczucie humoru było zawsze jednym z podstawowych elementów podręcznego wyposażenia w walce o narodowe przetrwanie.”

Ciekawostki historyczne

Przyjęcie chrześcijaństwa pozwalało średniowiecznym władcom wejść do politycznego systemu zachodniej Europy, a często także uzyskać prestiż związany z koronacją. Ale nie tylko polityczne przesłanki skłaniały pogańskich książąt do odrzucania wiary przodków – zgodnie z tradycją władca, któremu kraj zawdzięczał chrześcijaństwo mógł liczyć na zostanie świętym. Dlaczego w takim razie Kościół nie czci świętego Bolesława Chrobrego ani Mieszka I? Więcej --> Ciekawostki historyczne.

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...