Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Classicum nieśmiertelnej sławy

Samuel Leszczyński

Classicum nieśmiertelnej sławy

16,00

 

„Classicum” nieśmiertelnej Sławy (1674) to wzorowany na Pałacu Leszczyńskim Samuela Twardowskiego poemat okolicznościowy ułożony ku czci Jana Sobieskiego po zwycięskiej bitwie z Turkami pod Chocimiem (1673). Alegoryczny pałac bogini, budowany nierzadko z kunsztownych fraz poetyckich zaczerpniętych z twórczości Twardowskiego, wypełniają rzeźby i obrazy znakomitych bohaterów starożytnych i późniejszych, wyróżniających się cnotą męstwa. Obszerny, niepozbawiony wycieczek erudycyjnych przegląd uzupełnia katalog rodzimych władców i obrońców ojczyzny. Ich wielkim kontynuatorem jawi się Sobieski, dla którego Sława już przygotowała poczesne miejsce w swym panteonie nieśmiertelnych. Na wieść o wojnie bogini opuszcza pałac, by przyjrzeć się walkom pod Chocimiem, których przebieg poeta relacjonuje na podstawie współczesnego diariusza.

Wydawnictwo Naukowe Sub Lupa
Broszurowa ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-640-0359-2

Liczba stron: 206

Format: 130x180mm

Cena detaliczna: 16,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...